ေပ်ာ္ေသာေန႕...

အိမ္ျပန္ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာေန႕ေတြ ရက္ေတြပဲ စိတ္ထဲမွာ ထင္ထင္ရွားရွားသိေနမိခဲ့ပါတယ္။ အရင္ေျပာခဲ့သလိုပဲ လျပည့္ဖို႕ ၃ ရက္အလိုတို႕၊ လျပည့္တို႕ ၊ လျပည့္ေက်ာ္တို႕ပဲ ေျပာဆိုသံုးစြဲေနမိပါတယ္။ ျပန္ရမဲ့ ရက္ေတြကို အျမဲ သတိေပးေနတဲ့ ႏို၀င္ဘာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ဆိုတာေတြကို ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ သိမေနခ်င္ခဲ့။ အေမနဲ႕နီးေနတာကလဲ တေၾကာင္းေပါ့။


အေမကေတာ့ ငယ္စဥ္ထဲက အသားက် သံုးစြဲလာခဲ့ေတာ့ သူ႕ေမြးေန႕ကိုေတာင္ အဂၤလိပ္ သကၠရာဇ္ ဘယ္လို၊ ဘယ္ေလာက္ဆိုတာ သိျပီးမွတ္သားထားခဲ့ပံုမေပၚ။ အကိုေတြကအစ၊ ကၽြန္ေတာ္အဆံုး သားေတြရဲ႕ ေမြးေန႕အတြက္ ကုသိုလ္လုပ္တာလဲ အျမဲတမ္း ျမန္မာလဆန္း၊ လျပည့္ေက်ာ္ ေမြးရက္ေတြအတိုင္း လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။


ဒီေနာက္ပိုင္း တခါတရံ ကၽြန္ေတာ္က အေ၀းမွာ မိသားစုရယ္၊ အေပါင္းအေဖၚေတြနဲ႕ ေမြးေန႕လုပ္ျပီး တပတ္ ၂ ပတ္ေလာက္ေနမွ အကိုက ဖုန္းဆက္ျပီး မေန႕က မင္းရဲ႕ေမြးေန႕မွာ ဘာကုသိုလ္၊ ဘယ္မွာလုပ္ျဖစ္တာ ၀မ္းသာ သာဓုေခၚရေအာင္ အေမက ေျပာခိုင္းလို႕ဆိုျပီး ဖုန္းဆက္လာေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္သတိမထားမိပဲ ျမန္မာလိုေမြးေန႕ဟာ လြန္သြားေလ့ရွိပါတယ္။


အခုတခါေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္မွာေနျဖစ္မဲ့အခ်ိန္ထဲမွာ အေမ့ေမြးေန႕က က်ေနပါတယ္။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၇ ရက္ေန႕၊ အသက္ ၈၂ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕။ ၀မ္းသာစြာနဲ႕ အနီးမွာရွိတဲ့ မဟာစည္ သာသနာ့ရိပ္သာမွာ ဘုန္းၾကီးမ်ားအတြက္ ေန႕ဆြမ္းႏွင့္ အခ်ိဳပြဲ၊တရားထိုင္သူေယာဂီေတြရယ္၊ အေမ့ရဲ႕ တရားထိုင္ေဖၚထိုင္ဖက္ေတြရယ္၊ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြရယ္ အတြက္ ေန႕လည္စာ၊ မုန္႕နဲ႕ စားစရာေတြ လွဴျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ညေရာက္ေတာ့ တအိမ္လံုး ဆိုင္သြားစား၊ ျပီးေတာ့ တျမိဳ႕လံုးမွာရွိတဲ့ အေမဖူးခ်င္တဲ့ဘုရားေတြ၊ တေနရာျပီးတေနရာ လိုက္ပို႕ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ တေန႕လံုး ေပ်ာ္ျပီး ၾကည္ႏူးေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕။ အဲဒီ့ေန႕ဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ သိပ္၀မ္းသာစရာေကာင္းျပီး ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ တေန႕ေပါ့…