မႏ ၱေလးမွာ..

မႏ ၱေလးမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြကေတာ့ သိပ္ထူးျခားလွတယ္ရယ္လို႕မရွိ။ အရင္တုန္းကလိုပဲ နယ္ခံ အိမ္သူ အိမ္သားေတြနဲ႕ တသားထဲ ကိုယ္ေနတတ္သလို၊ ေနခဲ့သလိုပဲ ေန႕ေတြျဖတ္သန္းခဲ့တာေပါ့။ ေျပာစရာတခုကေတာ့ အေ၀းေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ဒီလိုျပန္ေနခ်င္စိတ္ကေလး ျပင္းျပေနခဲ့ေတာ့ အလိုက္အထိုက္နဲ႕ ေန႕ေတြကုန္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ၊ ခံစားႏွစ္သက္စြာ ကုန္ေစခဲ့ပါတယ္လို႕ေတာ့ ေျပာရမွာပါ။ အေတာ့ကို စိတ္ေအးခ်မ္းခဲ့ပါတယ္။

မနက္ဆို ႏိုးစက္အသံေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ အိပ္ေရး၀ျပီး ႏိုးလာတာကိုက အရသာ။ ၆ နာရီ ခြဲေလာက္ဆို အားလံုး ႏိုးေနၾကျပီ။ စိတ္ၾကည္လင္ေနေစတဲ့ မနက္ခင္းမ်ားပါပဲ။ အိမ္ကအဖြဲ႕ေတြကေတာ့ မနက္စာအျဖစ္ ထမင္းပူပူဆီဆမ္း၊ အေၾကာ္နဲ႕ ပဲျပဳတ္ထြက္၀ယ္ျပီး စားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ၀င္စားျဖစ္တဲ့ရက္မွာ စားေပမဲ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အျပင္ထြက္စားတတ္ၾကပါရဲ႕။ ျပန္ရင္ စားမယ္ဆိုျပီး ေတးထားတဲ့ စားစရာေတြက မနည္းလွ။ အဓိက ျမီးေရွ နဲ႕ မုန္႕တီ

အဲဒီ့ႏွစ္မ်ိဳးထဲက ကၽြန္ေတာ္က မုန္႕တီကို ပိုၾကိဳက္ပါတယ္။ ဇနီးကေတာ့ မႏ ၱေလးသူဆိုေတာ့ ျမီးေရွသမား။ မုန္႕တီကို လတ္တေလာ အၾကိဳက္ဆံုးဆိုင္က ေရႊျပည္မိုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ နဲနဲလွမ္းေပမဲ့ တကူးတက သြားစားၾကပါတယ္။

သြားရ လာရတာကေတာ့ အေတာ္ဂရုစိုက္ရတယ္။ အရင္ ေက်ာင္းတက္တုန္းက မႏ ၱေလးကလမ္းေတြမွာ စက္ဘီးနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ အေရအတြက္ သိပ္မကြာလွ။ ဆိုင္ကယ္စီးရင္ စက္ဘီးသမားေတြကို အေတာ္ ဂရုစိုက္ ဦးစားေပးၾကပါတယ္။ ဘယ္၊ ညာေကြ႕ေတာ့မယ္ဆို မတိုးမိေအာင္ အခ်က္ျပေကြ႕၊ မီးပြိဳင့္ေတြဆို မီးစိမ္းေပမဲ႕ ဘယ္ေကြ႕မဲ့ စက္ဘီး ဆိုင္ကယ္အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အေျခအေနကိုၾကည့္ ျပီးမွ ထြက္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာေျပာၾကတာက မႏ ၱေလးက မီးပိုင္႕ေတြမွာ စနစ္ထက္ နားလည္မွဴ႕လိုတယ္လို႕ပါ။

အခုေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ အရမ္းမ်ားေနျပီး နားလည္မွဴ႕လိုတာက မီးပိြဳင့္တင္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ တလမ္းလံုးလိုလုိ ျဖစ္လာပါျပီ။ အေကြ႕ေတြလဲ ဘာမွအခ်က္မျပပဲ ဆတ္ခနဲေကြ႕၊ ကိုယ္႕ေရွ႕ကိုလဲ လမ္းအၾကားကေန ျဖတ္ခနဲ၀င္နဲ႕ အေတာ္သတိထားရပါတယ္။ အားလပ္ရက္ခရီးမွာ ေဘးမထိေအာင္ သတိၾကီးၾကီးနဲ႕ သြားလာေနရတာပါပဲ။ တညက ေရာက္တဲ့အထိမ္းအမွတ္ ၀ိုင္းၾကေတာ့ ေဘာ္ဒါတေယာက္ ၀င္ေခၚရင္း ဒီဆိုင္ကယ္ေလးကို ေတြ႕လို႕ သေဘာက်တာနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္လာပါတယ္။

အရင္တုန္းက ကာတြန္းထဲက ဆိုင္ကယ္နဲ႕တူတဲ့ Scooter ေလးဆိုျပီး သေဘာက်လို႕ ရိုက္လာတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သြားရင္းလာရင္းနဲ႕ ဒီလိုပဲ Scooter ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား စီးေနၾကတာ ေတြ႕လာပါတယ္။ က်ား၊ မ ၾကီးငယ္မေရြး စီးေနတာေတြ႕လာပါတယ္။ ပံုကလဲ ဓါတ္ပံုထဲကလို ရိုးရိုးပံုသာမက Transformers ဇာတ္လမ္းထဲကလို ခ်က္ခ်င္းစက္ရုပ္ျဖစ္သြားမလိုလုိ ထင္ရတဲ့ ခပ္ဆန္းဆန္း ပံုေတြအထိပါပဲ။

ေနာက္တေန႕ Perfect မဂၢဇင္းကို အပ်င္းေျပ ဟိုဖတ္ဒီဖတ္လုပ္ရင္းနဲ႕ ကုန္ပစၥည္း မိတ္ဆက္သေဘာမ်ိဳး ေရးထားတဲ့ စာတပုဒ္ေတြ႕မွ ဇာတ္ရည္လည္ပါေတာ့တယ္။ အရင္တုန္းက Scooter ဆိုရင္ မိန္းမစီးပဲလို႕နားလည္ထားမိခဲ့လို႕ နေ၀တိမ္ေတာင္ျဖစ္ေနခဲ့မိတာပါ။ ႏို၀င္ဘာလထုတ္မွာ စာေရးသူက ၀ိုင္းပါ။ အခုလို ေရးျဖစ္လိမ့္မယ္ မထင္မိခဲ့လို ခ်ေရးျပီး မွတ္မလာခဲ့မိ။ မွတ္မိေနသမွ်ကေတာ့..

လွ်ပ္စစ္ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ Environment Friendly ေပါ့ဗ်ာ။ ထံုးစံအတိုင္း တရုတ္ႏိုင္ငံမွ အထိက တင္သြင္းလာပါတယ္။ ဘာနဲ႕ ဆြဲေဆာင္ျပီးတြက္ျပထားလဲဆိုရင္ တကယ္လို႕ အင္ဂ်င္နဲ႕ဆိုင္ကယ္ စီးမယ္ဆိုရင္ မူလ ၀ယ္တဲ့ ေစ်းကိုဖယ္ထား စီးရင္းနဲ႕ တႏွစ္တာသြားရင္းလာရင္းကုန္တဲ့ ဆီမွာ သံုးရတဲ့ပိုက္ဆံက ဒီေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို ၀ယ္ျပီးစီးရင္ အားသြင္းလို႕ ကုန္က်တဲ့ မီတာခပါအပါအ၀င္ ဆိုင္ကယ္၀ယ္တဲ့ အရင္းပါေၾကတယ္တဲ့။ အေျခခံထားျပီး တြက္ျပသြားတာကေတာ့ ဒီလွ်ပ္စစ္ဆိုင္ကယ္၊ ျပန္းမွ် မိုင္၃၀ စီးရင္ တခါအားျပန္သြင္းရမယ္။ သြင္းလွ်င္ မီတာခ ၂ ယူနစ္ စာက်မယ္။ တယူနစ္ကို ၂၅ က်ပ္နဲ႕တြက္တယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီမိုင္သံုးဆယ္ကို သံုးစြဲမဲ့ ဓါတ္ဆီ အျပင္ေပါက္ေစ်းကေန ႏုတ္ျပီးတြက္ျပတာပါ။ ဘက္ထရီက တႏွစ္ေနရင္ ဆားဗစ္ျပန္လုပ္ေပးမယ္ဆိုပါတယ္။ Maintenance free အမ်ိဳးအစား ( ျပည္တြင္းမွာေတာ့ အိုးေျခာက္ လို႕ေခၚပါတယ္ )။


အဲဒီ့စာထဲမွာေတာ့မပါပါဘူး၊ စဥ္းစားၾကည့္တာပါ။ ၂ ယူနစ္ဆိုေတာ့ ဆိုပါေတာ့ ၁၀၀၀ ၀ပ္သံုးျပီးျဖည့္တယ္ဆို အားသြင္းခ်ိန္ ၂ နာရီ။ ဘက္ထရီက ၾကာလာရင္ေတာ့ အခ်ိန္ပိုလိုလာမည္။ တခါအားျဖည့္ျပီးရင္ ၀ပ္ဆိုက္ဒ္တခုရဲ႕ အဆိုအရ စီးခ်ိန္ ၄ နာရီကေန ၆ နာရီအထိ ခံတယ္တဲ့။ အခုတေလာ မႏ ၱေလးမွာ ရပ္ကြက္တိုင္း ထရန္စေဖၚမာေတြ လိုက္တပ္ေနျပီး မီးအားကလဲ ေကာင္းေနပါရဲ႕။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလို ဆိုင္ကယ္ေတြ အေတြ႕ရမ်ားလာသည္ထင္ပါသည္။


ျပန္ဆက္ရရင္ အခုနက ေရးခဲ့သလိုပါပဲ ေရာက္စညမွာ အထိမ္းအမွတ္၀ိုင္းေတာ့ လြမ္းေမာခဲ့ရတဲ့ မႏ ၱေလးက အကင္ကို ကိုယ္စားခ်င္ရာမွာျပီး၊ ျပန္ေရာက္မွသာ ဆံုခြင့္ရတဲ့ စည္ေလးရယ္နဲ႕ ညဥ့္ေတာင္ အေတာ္နက္သြားေရာ..