အေတြးမ်ားစြာျဖင့္..

ေနာက္တေန႕ေတာ့ မိထၱီလာကို သြားၾကပါတယ္။

အေမ့အိမ္အျပန္ခရီးဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကတလွည့္ စိတ္ရဲ႕ ေထာင့္တေနရာက ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးပူရင္း ေပၚလာတတ္တဲ့ ဟိုလိုမျမင္ရပါေစနဲ႕ ဒီလိုမျမင္ရပါေစနဲ႕ဆိုတဲ့ မေမွ်ာ္လင့္မွဴ႕ေတြကတလွည့္ နဲ႕..
အိမ္ကေတာ့ ကြန္ကရစ္ လမ္းအသစ္ကေနသြားၾကည့္ပါ့လားတိုက္တြန္းေပမဲ့ မသြားလို။ သိေန ရင္းႏွီးေနျပီးသား လမ္းပဲ ေကာင္းမည္ထင္သည္။ စိမ္းစိုလွပေနေသာ လမ္း...

ေက်ာက္ဆည္တ၀ိုက္နဲ႕ ကူမဲအနီးအနားဟာ ဆည္ေရရလို႕ လမ္းေဘးေတြမွာ စပါးခင္းေတြ။
တလမ္းလံုးလဲ ရင့္မည့္ေနတဲ့ စပါးခင္းေတြရယ္၊ မွည့္လုလု စပါးခင္းေတြရယ္က မ်က္စိတဆံုး။

တေနရာမွာ ရိတ္ျပီးေတာ့ တဆက္ထည္း ေျခြေလွ႕ျပီးပံုထားတာကိုလဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႕အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္အခါမဲ႕ မိုးသားေတြတက္လာရင္ ရင္ပူလာရေစေသာ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးလုေနျပီေပါ့။

အဲဒီ့ဆည္ေရေသာက္လယ္ေျမေတြလြန္လာေတာ့ ယာေျမေတြ။ ေဆာင္းသီးႏွံေတြစိုက္ဖို႕ ျပင္ေနၾကျပီ။ တေလာက မိုးဆက္တိုက္ရြာထားခဲ့ေတာ့ ထြန္ျပီး ပ်ိဳးၾကဲဖို႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။ ဆႏၵေတြရယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာရယ္နဲ႕ တာစထြက္ၾကျပီ။

အိမ္ေရာက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုလဲျမင္ေရာ.. အေမ့မ်က္ႏွာက ျပံဳးလို႕.. သူ႕ကုလားထိုင္နံေဘးမွ ခေရပန္းပြင့္ အေၾကြေလးေတြကလဲ ေမႊးလို႕…