tag:blogger.com,1999:blog-1473876981138944812024-03-14T11:38:55.023+04:00N/AN/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.comBlogger65125tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-60180186109297875542014-08-18T11:35:00.001+04:002014-08-18T11:38:31.300+04:00တေန႕တာ အေတြး ( ၁၈၊၈၊ ၂၀၁၄ )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
ညကအိပ္မက္မက္တယ္။</div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲေတြ႕ထိသိ ေနႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ သာမာန္အိပ္မက္တခုပဲဆိုပါေတာ့။</div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
သို႕ေပမဲ့ ဖ်တ္ခနဲ အသံတခုခုၾကားရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေမွ်ာ္လင့္မထားတာ တခုခုက ေရွ႕မွာရုတ္တရက္ ေပၚလာရင္ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ေျခေတြလက္ေတြရယ္ ေခါင္း( ေဂါင္း )ရယ္က ထိကရုန္းပင္လိုပဲ ရင္ဘတ္အေရွ႕ကို ကိုင္းလာတတ္တာေတြ႕တယ္။ </div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
အိပ္ယာကႏိုးေတာ့ ဇေဝဇ၀ါနဲ႕ စဥ္းစားမိတယ္။ ထိကရုန္းေတြကေတာ့ ဒီလိုလုပ္တာဟာ သူ႕သဘာဝနဲ႕သူတတ္ႏိုင္တာ အစြမ္းကုန္လုပ္လိုက္တာပဲ။ တကိုင္းျပတ္သြားလဲ သူဆက္ရွိေနမွာပဲ၊ သို႕ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိပ္မက္ထဲ ဘာလို႕ဒီလိုလုပ္မိေနပါလိမ့္ေပါ့။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ စဥ္းစားမိေပမဲ့ ဘာမွ ေရေရရာရာမရွိလာခဲ့။</div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
ဒီလိုနဲ႕ ကုတင္ေျခရင္းက အိမ္ထဲစီးတဲ့ဖိနပ္ အသာလွ်ိဳျပီး ေရခ်ိဳးခန္းဆီလွမ္းလာခဲ့တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းအ၀င္ ေရစိုေနတဲ့ေနရာမွာ ေခ်ာ္မလိုျဖစ္သြားလို႕ အနားမွာရွိတဲ့ အဝတ္စုတ္နဲ႕ ေျခာက္သြားတာ ေသခ်ာတဲ့အထိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ထိုင္သုတ္ေနလိုက္တယ္။</div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
ေအးဗ်ာ.. အသက္ကေလးရလာေတာ့လဲ အရင္လိုေပါ့ေပါ့ဆဆ ေနလို႕မျဖစ္ေတာ့ဘူး..</div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-52585897514682128532014-08-15T21:21:00.000+04:002014-08-15T21:21:05.971+04:00တေက်ာ့ျပန္ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ZOGh7YBX-SE/U-5BTrYenTI/AAAAAAAAAgI/yZ4MVMrUpP8/s1600/IMG_5653.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-ZOGh7YBX-SE/U-5BTrYenTI/AAAAAAAAAgI/yZ4MVMrUpP8/s1600/IMG_5653.JPG" height="213" width="320" /></a></div>
<div class="post_title" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 22px; font-weight: bold; line-height: 1.3; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
<br /></div>
<div class="post_body" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; float: left; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.600000381469727px; outline: none 0px; overflow: visible; padding-top: 2px; width: 500px;">
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
အခုတေလာ</div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
လႊတ္ခ်ထားတာေတြ မ်ားလာျပီ။</div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; margin-bottom: 10px; outline: none 0px;">
တစ္ခုျပီးတခု</div>
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; outline: none 0px;">
ျပန္လိုက္ေကာက္အံုးမွပဲ…</div>
</div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-85966732711985028972013-10-30T09:11:00.002+04:002013-10-30T09:11:52.478+04:00ခံစစ္..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-J-wsYo566mQ/UnCUxA3W2PI/AAAAAAAAAf4/vf29x94hi0I/s1600/1383684_4997208628403_1262525973_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-J-wsYo566mQ/UnCUxA3W2PI/AAAAAAAAAf4/vf29x94hi0I/s1600/1383684_4997208628403_1262525973_n.jpg" height="203" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
N/A</div>
<div style="text-align: center;">
30/10/2013</div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-78309186749374155672013-09-25T15:23:00.001+04:002013-09-25T15:29:08.408+04:00ေျမြဆိုး<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တေလာက</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အိမ္ျပန္ေတာ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ငယ္ငယ္က</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ျပန္ဆံုျဖစ္တယ္။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အိမ္နီးခ်င္း</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အတူေဆာ့ေဖၚ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူငယ္ခ်င္း</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးတဲ့အထဲက</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တေယာက္။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူနဲ႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ရင္း
</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အေတာ္ၾကာေအာင္ပဲ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕ႏွင့္
မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့တာ တကၠသိုလ္ ေရာက္စဥ္ကထည္းကပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ေလာက္မွာ
အိမ္ေျပာင္းျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ပိုေဝးသြားတယ္။ အခုေတာ့ အိမ္ေထာင္ကိုယ္စီ၊
ကေလးကိုယ္စီျဖစ္ေနျပီ။ မေတြ႕ျဖစ္တဲ့ေနာက္ပိုင္းကေန အခုအခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕အေၾကာင္းေတြထဲက
သိခ်င္တာေတြေမးၾက၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ေျဖႏိုင္သင့္သေလာက္ေျဖၾကႏွင့္။ ေကာင္းတာေတြ၊
ဆိုးတာေတြေကာဆိုေပမဲ့ အကုန္ခပ္ေဖါ့ေဖ့ါေပါ့။ <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေျပာေနရင္း ငယ္ငယ္က
အေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ကို ျပန္သတိရျပီး ေျပာျဖစ္တယ္။ သူလဲ ကၽြန္ေတာ့္လို ငယ္ငယ္က ေဆာ့ရင္းေပ်ာ္ခဲ့ရတာ
ေသခ်ာေပါက္ျပန္ေတြးမိေနမွာပါပဲ။ ေလသံကအစ အေပ်ာ္ေတြကိုယ္စီႏွင့္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕
သံုးေယာက္မွာ သူရယ္ ေနာက္တေယာက္ရယ္က အမ်ိဳးေတာ္တယ္။ အိမ္ႏွစ္လံုးအတူေဆာက္ထားတဲ့
သူတို႕ ျခံဝန္းအက်ယ္ၾကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕သံုးေယာက္အတြက္ေဆာ့ အေကာင္းဆံုးေနရာ။
သူတို႕အိမ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့အိမ္အၾကားမွာ ျခံစည္းရိုးရွိေပမဲ့
ကူးဖို႕လူတကိုယ္စာခ်န္ထားတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္က အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး
အဲဒီ့မွာ။<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကေလးသဘာဝ စိတ္ကူးေပါက္ရာေဆာ့ၾကတာပဲ။
ခဏခဏတက္ခဲ့တဲ့ တမာပင္ၾကီးေပၚ ႏြယ္တက္ေနတဲ့ ေဂြးေတာက္ပင္ၾကီးဆို ပင္စည္က အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းက
ကေလးလက္အရြယ္ႏွင့္ လက္တဆုပ္မက၊ ေျမကလဲ အပင္စိုက္ေကာင္းတဲ့ေျမဆိုေတာ့ ဘယ္အေစ့
ဘယ္လိုစိုက္စိုက္ ေပါက္တယ္။ အပင္ေတြ ကိုယ္စီစိုက္ၾကရင္း သူ႕ျခံ ကိုယ့္ျခံလုပ္ၾကတာ သူတို႕အိမ္၀ိုင္းထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ့ျခံေတာင္ရွိေနခဲ့ေသးတယ္။ <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အခုနကေျပာတဲ့ အိမ္ႏွစ္လံုးမွာ
တအိမ္က ေျခတံရွည္အိမ္၊ ဒီေတာ့ ေနပူတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအိမ္ေအာက္မွာ ကစားရတယ္။
အဲဒီ့အခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံုးေယာက္အတြက္ ပိုအေရးပါတဲ့အခ်ိန္။ အရုပ္တို႕၊ သားေရကြင္းတို႕၊
ကားခ်ပ္တို႕ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ မန္က်ည္းသီးေပၚခ်ိန္ဆို မန္က်ည္းေစ့တို႕ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္
ေဆာ့ၾကတာ။ မန္က်ည္းေစ့လိုမ်ိုးကလြဲလို႕ က်န္တဲ့ ကားခ်ပ္တို႕ သားေရကြင္းတို႕ကေတာ့
မုန္႕ဖိုးကေန၀ယ္ၾကျပီးေဆာ့ရတာ။ အခ်င္းခ်င္းလဲ ကုန္သြားရင္ ပိုက္ဆံႏွင့္ ျပန္ဝယ္လို႕ရတယ္။
ဒီေတာ့ ႏိုင္ဖို႕အသဲအသန္ေဆာ့ၾကရတဲ့ပြဲ။<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ႏွစ္ေယာက္တေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္
ကၽြန္ေတာ္ရွံဳးမွာကိုေတာ့ သိပ္မပူရဘူး။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အမ်ိဳးေတာ္ၾကေပမဲ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကၽြန္ေတာ္နဲ႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ရြယ္တူ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူငယ္ခ်င္းက</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဦးေလးျဖစ္ေနျပီ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကၽြန္ေတာ္တို႕ထက္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ၾကီးတဲ့ေနာက္တေယာက္က</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
“</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တူ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">”</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေတာ္တယ္တဲ့။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အဲဒါက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္း မေက်နပ္ျဖစ္ေနေစတဲ့အခ်က္။ ဒါ့ေၾကာင့္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူတို႕ႏွစ္ေယာက္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေပါင္းျပီး</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဘယ္ကစားနည္းမွာမွ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကၽြန္ေတာ္အညစ္မခံခဲ့ရဘူး။
<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အေဆာ့အမ်ားဆံုးကေတာ့ ေျမြကစားနည္းလို႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကၽြန္ေတာ္တို႕နာမည္တပ္ထားတဲ့ ကစားနည္း။အံစာတံုးလွိမ္႕၊</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အကြက္ေလးေတြ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကို</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အံစာတံုးက်တဲ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">နံပါတ္အေရအတြက္အတိုင္းေရႊ႕၊</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေရာက္တဲ့အကြက္မွာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေလွခါးရွိရင္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ျဖတ္လမ္းေပါ့၊</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အကြက္အမ်ားၾကီးေက်ာ္တက္သြားျပီး၊</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေျမြပါးစပ္ရွိတဲ့အကြက္ဆိုရင္ေတာ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဆံုးတဲ့အကြက္အထိ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေတာက္ေလွ်ာက္ဆင္းေပေတာ့ပဲ။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေျမြျမိဳတယ္ေပါ့။ အစြဲဆံုးကစားနည္း။ </span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေလွခါးနဲ႕တက္ရရင္ေပ်ာ္ျပီး</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အေၾကာၾကီးနဲ႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေျပာရသလို၊</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေျမြျမိဳရင္ေတာ့ ဝိုင္းေလွာင္ၾကတာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ခံေပေတာ့ပဲ။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တာထြက္တူေပမဲ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">မၾကာခင္မွာပဲ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကၽြန္ေတာ္တို႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သံုးေယာက္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ရဲ႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကိုယ္စားေနရာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အ၀ိုင္းျပားေလးေတြဟာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အကြက္ထဲမွာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ျပန္႕က်ဲသြားေတာ့တာပဲ။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တေယာက္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ပန္းတိုင္ေရာက္သြားရင္ေတာ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တပြဲျပီးျပီ။ </span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အမွန္ေျပာရရင္ ကိုယ္ေလွခါးႏွင့္တက္ရရင္
ေပ်ာ္ရတာနဲ႕ သူတို႕ေျမြေၾကာင့္ ေအာက္ျပန္ဆင္းရရင္ ေပ်ာ္ရတာ သိပ္ကြာလွမယ္
မထင္ဘူး။ <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဒါလိုျဖစ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕
သံုးေယာက္လံုး အတူတူလို႕ပဲ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံုးေယာက္အေပၚ အေတာ္ရက္စက္ခဲ့တဲ့
ကစားနည္းဆိုရမွာပဲ။ အခုလို သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ျပန္ေတြ႕ခ်ိန္မွာ ဒီကစားနည္းနဲ႕
ကစားခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ျဖတ္ကနဲေပၚလာေသးတယ္။ သို႕ေပမဲ့ စကားမစမိ။ သူလဲ တစြန္းတေလေတာ့
ျပန္ေတြးမိမွာေသခ်ာပါတယ္။ သို႕ေပမဲ့ ႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေျပာျဖစ္တဲ့ ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြထဲမွာ
ဒီကစားနည္းက ပါမလာ။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin: 0cm 0cm 12pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"> အသက္အၾကီးဆံုး သူငယ္ခ်င္းကေတာ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">မရွိရွာေတာ့ဘူး။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဆံုးသြားတာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တႏွစ္နီးပါးရွိသြားျပီ။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အရင္ႏွစ္အနည္းငယ္ကစျပီး</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူက်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းေနခဲ့တာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">(
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေလျဖတ္သြားတယ္ဆိုပဲ။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
) </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သတင္းသဲ့သဲ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ၾကားခဲ့ရတယ္။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေနာက္ပိုင္း</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေျပာျဖစ္တဲ့စကားေတြက</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေနာက္ဆံုး</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">လက္ရွိ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">စီးပြားေရး၊</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေနေရး</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ထိုင္ေရး</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">စပ္မိစပ္ရာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဆက္ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အေစာက</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ငယ္ငယ္က</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အေၾကာင္းေတြ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေျပာရတာေလာက္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">မေကာင္းလွ။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေနာက္ေတာ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">တေျဖးေျဖးနဲ႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေျပာစရာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">စကားမရွိေတာ့သလိုျဖစ္လာတယ္။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">မၾကာခင္ပဲ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူႏုတ္ဆက္ျပီးျပန္သြားတယ္။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; margin: 0cm 0cm 12pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူ႕ေနာက္ေၾကာျပင္ကိုၾကည့္ရင္းနဲ႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ထူးဆန္းတဲ့ခံစားခ်က္တခုေပၚလာတယ္။</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ခဏတာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">စကားလက္ဆံုက်ေနစဥ္မွာ </span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဒီကစားနည္းကို</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေခါင္းထဲ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ထပ္တလဲလဲ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ျပန္ေတြးမိေနေစခဲ့တာ၊ ေနာက္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူလဲ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဒီလိုကစားခဲ့ၾကအေၾကာင္း ေတြးေနမယ္ဆိုတာ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ေသေသခ်ာခ်ာၾကီးကို</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သိေနတာ၊ အဲဒါက</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ထူးဆန္းေနတာ။<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">အထူးဆန္းဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ့(</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">သူရယ၊္</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဆံုးသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းရယ္)</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;">
</span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ကၽြန္ေတာ္တို႕</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဘယ္အသက္အရြယ္အထိ</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဒီကစားနည္းကို ဆက္ကစားေနျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ့</span><span style="color: #545454; font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Verdana;"> </span><span style="color: #545454; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt;">ဘယ္သူမွေသေသခ်ာခ်ာမသိခဲ့ၾက</span><span style="color: #545454; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10.0pt;">... ... ...</span><br />
<span style="color: #545454; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10.0pt;"><br /></span>
<span style="color: #545454; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10.0pt;"><br /></span>
<span style="color: #545454; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10.0pt;"><br /></span>
<span style="color: #545454; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10.0pt;"><br /></span>
<span style="color: #545454; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10.0pt;">25/09/2013</span><br />
<span style="color: #545454; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10.0pt;"><br /></span>
<span style="color: #545454; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">(title : Credit to Ko A Yate )</span></div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-62053739907806307322013-07-11T11:42:00.001+04:002013-07-11T11:43:11.748+04:00တေန႕တာ အေတြး ( ၁၁၊၀၇၊၁၃ )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Z_QbUdUjBvY/Ud5gzYeLrJI/AAAAAAAAAfg/wC8ZNMi_KIo/s1600/Capture.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-Z_QbUdUjBvY/Ud5gzYeLrJI/AAAAAAAAAfg/wC8ZNMi_KIo/s320/Capture.JPG" width="252" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: 10pt;">အသက္ ေလးဆယ္စြန္းလာမွပဲ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဝယ္ရင္
ဗူးေပၚကစာကို ေသခ်ာဖတ္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဟုတ္တယ္..က်န္တဲ့ေကာင္ေလးေတြကိုေတာ့ ညွာမွျဖစ္ေတာ့မယ္
..</span><br />
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: 10pt;">
က်ားထိုးတဲ့အခါ သံုးတဲ့စကားလံုးအရဆိုလွ်င္ ကင္းဝင္သြားတဲ့
ဆံပင္ေတြကလဲ မနည္းလွ၊ သိသိသာသာ ျဖဴလာျပီ...<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br /></div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-57026632656317693902013-05-14T10:37:00.000+04:002013-05-14T10:37:05.931+04:00ေမ ၁၃ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-1DlYeNVo4FE/UZHaHGzVIYI/AAAAAAAAAfA/ZnQ170QFAUQ/s1600/a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="http://2.bp.blogspot.com/-1DlYeNVo4FE/UZHaHGzVIYI/AAAAAAAAAfA/ZnQ170QFAUQ/s320/a.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ခ်က္ၾကိဳးဟာ</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">၁၃
ေမ မွာတိကနဲပဲ </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ဒီလိုနဲ႕<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ေမြးရပ္ျမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">အေဖက
အေနာက္ဖက္ထိပ္<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">အေမက
အေရွ႕ဖက္ထိပ္။<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ဇာတ္ဆိုတာ<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ထိုင္ၾကည့္ေနရသူ
ခံစားရဖို႕သက္သက္ပဲ<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ပံုျပင္ေလးကေတာ့<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ဒါပါပဲကြယ္လို႕
မျပံဳးမရယ္ သူေျပာသြားတယ္။<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="line-height: 14px;">NA</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="line-height: 14px;">14/05/13</span></span></div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-82762368047934887372013-04-03T11:59:00.000+04:002013-04-03T12:01:19.405+04:00၁၁၅ မိုင္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">အိမ္ကို ခြင့္ျပန္တိုင္း
ေရာက္ခဲဘိျခင္းဆိုတဲ့ ခံစားမွဴ႕မ်ိဳး အျမဲေပးတဲ့ ခရီးအစိတ္အပိုင္းတခုရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္အထိ
ေလယာဥ္စီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲမွာ ေအးေဆးပဲ။ ရန္ကုန္မွာ တေထာက္နား၊ တညအိပ္ျဖစ္အံုးမွာမို႕ထင္ပါရဲ႕။
ရန္ကုန္မွ မႏၱေလးကို ကားစီးစဥ္၊ ရန္ကုန္ကေန ၁၁၅ မိုင္ ယာဥ္ရပ္နားစခန္းအထိ လမ္းဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္
အခက္ခဲဆံုးလမ္း။ ခက္တာကေတာ့ ၁၁၅ မိုင္ကို ၁၁၅ မိုင္လို႕ သိေနတာက စတာပါပဲ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">သြားေနၾကဆိုေတာ့ ၁၁၅ မိုင္မွာနားျပီးလွ်င္
တီဗီမဖြင့္ေတာ့၊ ကားခဏနားစဥ္ ကေလးကို တခုခုေလးေကၽႊးလိုက္လွ်င္ ကားျပန္အထြက္မွာ ဗိုက္ေလးေလးႏွင့္
သားကအိပ္ေလ့ရွိသည္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေကာ၊ ဇနီးပါ အိပ္လို႕ရျပီး မိသားစု မႏၱေလးေရာက္မွပဲ
ႏိုးေလ့ရွိၾကသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့ သြားေနတဲ့ခရီးလဲ ခဏေလးျဖင့္ ေရာက္သြားသလိုလို...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">မေရာက္ခင္ေတာ့ တီဗီအသံက က်ယ္၊
ဝမ္းကြဲအကိုႏွင့္ အမကို ေတြ႕ခ်င္စိတ္မ်ားေနတဲ့ သားကမအိပ္၊ သက္သာေစခ်င္တဲ့အေမက ဇြတ္သိပ္နဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္လဲ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ဆီ အာရံုေရာက္လိုက္၊ တီဗီထဲ အာရံုေရာက္သည့္အခါေရာက္လိုက္ႏွင့္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ေနာက္ေတာ့ လမ္းေဘးမွာ တရိတ္ရိတ္ျဖတ္ေက်ာ္ေနတဲ့
မိုင္တိုင္ေတြကို သတိထားမိလာပါတယ္။ ၃/၉၂.. ၄/၉၂ စသည္ျဖင့္။ ၇ ဖာလံုျပီးသြားရင္ မိုင္ဂဏန္းေနာက္တခုေျပာင္း။
အစမွာေတာ့ အမယ္ ၁၁၅ မိုင္ေတာင္ နီးေနပါပေကာလို႕ ၀မ္းသာသြားတယ္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ ကားမီးအေရာင္ေၾကာင့္
ကြက္ကြက္ကေလး ျမင္ေနရတဲ့ အလင္းေရာင္ထဲက တရိပ္ရိပ္ျဖတ္က်န္ခဲ့တဲ့ မိုင္တိုင္ေတြကို ေငးေနမိတယ္ဗ်ာ။
တဖာလံုခ်င္း တေရြ႕ေရြ႕တက္ေနတဲ့ မိုင္တိုင္ေပၚက ဂဏန္းေတြ..တတိုင္ျဖတ္သြားျပီးရင္ ေနာက္တတိုင္ကိုေစာင့္၊
ဖာလံု/မိုင္အမွတ္ ဘာလာမယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကိဳသိေနတဲ့ မိုင္တိုင္၊ အဲဒီ့မိုင္တိုင္ျပီးရင္
ေနာက္တခုဘာလာမယ္ဆိုတာလဲ ေသေသခ်ာခ်ာသိေနျပီ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"> ဒီလိုပဲ တခုျပီးတခု မျဖစ္မေန ျဖတ္သြားလိမ့္မည္။ တျခားနည္းလမ္းမရွိ။
ေရွ႕မွ ၇/၉၂ ကို ျဖတ္မသြားႏိုင္လွ်င္ ၁၁၅ သို႕ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ် မေရာက္။ ထို႕အတူ
က်န္ေသာမိုင္ကို ၈ ဆ ပြားထားတဲ့ မိုင္တိုင္ေလးေတြ တခုျပီးတခု ေရာက္မလာခဲ့လွ်င္ ၁၁၅
သည္လည္း ေရာက္လာေတာ့မည္မဟုတ္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">မိုင္တိုင္ေလးေတြ တခုျပီးတခု
ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေတာ့ အရင္က အေတာ္ေမာင္းတယ္ေနာလို႕ ေျပာခဲ့ရေသာ အရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းေနသည့္
ကားဟာ ေႏွးလာသေယာင္ေယာင္။ ကိုယ္လုပ္ရမည့္အလုပ္ ေသခ်ာသိေနသူက သင့္ေတာ္ေသာ အရွိန္ျဖင့္
ေမာင္းေနေသာကားပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စိတ္မရွည္ျဖစ္လာသည္။ အေရွ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျမင္ေနရေသာ ကားဆီ နီးကပ္လာျပီး ေက်ာ္ဖို႕မၾကိဳးစားတာကိုလဲ
စိတ္ထဲဇႏိုးဇေနာင့္။ ( တကယ္ေတာ့ သူ႕လဲသူ႕အျမန္ႏွုန္း ႏွင့္သူေမာင္းေနတာဆိုေတာ့ ေက်ာ္ဖို႕မလြယ္</span><span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%; text-indent: 36pt;"> )</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%; text-indent: 36pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%; text-indent: 36pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">စိတ္မသက္မသာျဖစ္လာေတာ့ ဒီမိုင္တိုင္ေတြ
ၾကည့္ေနရာက ရပ္ဖို႕ျပင္ေတာ့သည္။ တီဗီဖက္ကို အာရံုေျပာင္း၊ ရသေလာက္ေဆာ့ေနသည့္ သားဖက္ကို
အာရံုလွည့္။ သို႕ေသာ္ စိတ္ထဲမွာ အခုဆိုဘယ္မိုင္တိုင္ေရာက္ေနျပီဆိုတာ မသိမသာမွတ္ေနသလိုပါပဲ။
ခနေနေတာ့ အေတာ္ေလးေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့ဆိုျပီး ျဖတ္ခနဲ ျပန္ၾကည့္မိသည္။ စိတ္ထဲထင္ေနသည္ထက္
နည္းေနေသာ ဂဏန္း။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ရင္း အာရံုျပန္ေျပာင္း။ ဒီလိုႏွင့္ သံသရာလည္ေနေတာ့သည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ကားမီးေတြဖြင့္၊ မိုက္ကိုင္ျပီး
မၾကာမီ ၁၁၅ မိုင္မွာကားခဏနားမည္လို႕ ေၾကျငာခ်ိန္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူေတြ ႏိုးလာၾကျပီး
အိပ္ေရးပ်က္လို႕ ညီးတြားသံတိုးတိုးေတြအၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ေလာက္ ေပ်ာ္ေသာသူမရွိ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ
ဒီဒုကၡရွိေနပံုရသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ကားတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ အတူစီးလာသူေတြ
သူ႕အေတြးေတြႏွင့္သူ စိတ္ကူးႏွင့္သူ။ အေပါ့အပါးအတြက္ ေရအိမ္ဆီ အေသာႏွင္သူကႏွင္၊ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႕
ေနရာရေအာင္ သြက္သြက္ေလးသြားသူသြား၊ ဆိုင္မွာ ေနရာေကာင္းရေအာင္ စားပြဲဦးသူကဦးႏွင့္။
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ကၽြန္ေတာ္က သြက္သြက္သြားေနသူ
လူအုပ္အၾကားမွာ သားငယ္ကိုလက္ဆြဲရင္း ဆိုင္ဆီကို ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေလွ်ာက္လာေနမိသည္။ မႏၱေလးသည္
ဘယ္ႏွမိုင္မွာရွိသည္ကို ေသခ်ာမသိ၊ မသိခ်င္။ ကားေပၚျပန္ေရာက္လွ်င္ သားငယ္အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည္။
ကၽြန္ေတာ္လဲအိပ္ေပ်ာ္မွာေသခ်ာပါသည္။ ခရီးစဥ္လဲ တိုသြားေပလိမ့္မည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">ခရီးသည္မ်ား ကားမွဆိုင္ဆီ
သြားေနသည့္အခ်ိန္ေလး ေရာင္းပန္းလွရန္ အဆင္သင့္ျပင္ထားေသာ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္
ေျမပဲျပဳတ္ဗန္းေတြဆီ အာရံုအေရာက္မွာ သားငယ္က ဆိုင္မွာမထိုင္ခ်င္ေၾကာင္း၊ ကားေပၚျပန္တက္ျပီး
ကိုကိုႏွင့္ မမဆီ ဆက္သြားရေအာင္ေလ ေျပာလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးမိေလသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">N/A<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">03/04/2013<o:p></o:p></span></div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-83838775790211645712013-03-31T12:37:00.001+04:002013-03-31T17:23:10.514+04:00ေကာ္ဖီခြက္တခု အရင္းျပဳ၍<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; font-size: 11pt;">“
ဥာဏ္ေတာ္လွ်င္ ေရွ႕သြားမရွိျခင္းသည္ မရွိ။ “<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif;">ၾကည္ျငိဳဖြယ္ ဂုဏ္ေတာ္တခုပါ။ ေဆာင္ရြက္တာ၊ ေျပာဆို ဆံုးမတာေတြထက္၊
ေတြးေတာၾကံဆမွဴ႕ေတြမွာပင္ ဥာဏ္ကဦးေဆာင္မွဴ႕ အျမဲရွိေနတဲ့သေဘာ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif;">သာမန္လူသားကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ ေရွ႕ကမေရာက္ႏိုင္ေသး။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေနာက္ကလိုက္ေနဆဲပါပဲ။ လုပ္လိုက္တာ မွားသြားရင္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသလို၊ တခါတေလေလး လုပ္သင့္သလိုေလး မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္လိုက္မိလွ်င္
ေတြးျပီး၀မ္းသာမဆံုး။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif;">-------------------
------------------
------------------<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif;">ည ၉ နာရီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕မိသားစု ၃ ေယာက္ မပ်က္မကြက္ၾကည့္ေလ့ရွိတာကေတာ့
MasterChef Australia အစီအစဥ္ပဲ။ ဘယ္ေလာက္ၾကည့္ျဖစ္လဲဆို သားငယ္က
စပြန္ဆာလုပ္တဲ့ ေခ်ာကလက္မုန္႕ေၾကာ္ျငာမွ အာရပ္ဘာသာႏွင့္အရွည္ၾကီး
ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာသံကို အလြတ္ရျပီး တေသြမတိမ္းလိုက္ေျပာတတ္ေနျပီ။ ဘာေျပာမွန္းေတာ့
နားလည္လွသည္မဟုတ္။<br />
<br />
ေပးထားတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ အျပိဳင္အဆိုင္ခ်က္ၾကတာၾကည့္ရတာ သိပ္စိတ္၀င္စားစရာ။ ဇနီးက
အသားငါးေတြ၊ သီးႏွံေတြလတ္ဆပ္ျပီး အမယ္စံုလွတာသိပ္သေဘာက်ပါတယ္။
တေတာင္ေက်ာ္ေလာက္ရွိတဲ့ ေဆာ္လမြန္ငါးလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီးကေန လက္တ၀ါးသာသာ
အသားျပားကိုလႊာယူျပီး က်န္တဲ့ငါးကို တဖက္တြန္းေရႊ႕လိုက္လွ်င္
သူ႕မွာစုတ္သပ္လို႕မဆံုး။<br />
<br />
စခ်က္ျပီး စားစရာမ်ား ပံုစံတျဖည္းျဖည္းေပၚလာလွ်င္ သားငယ္က ေဖေဖ၊ေမေမ
သားသားဗိုက္ဆာတယ္ ေျပာလာတတ္ပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာအလွည့္ေရာက္ရင္ သူစားဖို႕
မုန္႕ေပးမွျငိမ္တယ္။<br />
<br />
ခ်က္ျပီးလို႕ ဘယ္အစားအစာကပိုေကာင္းလဲ ဆံုးျဖတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အလွည့္။
အစားအေသာက္ပံု၊ အဆင္း ဘယ္ေလာက္လွပေၾကာင္းတဖြဲ႕တႏြဲ႕၊ ျမည္းၾကည့္ျပီး ဘယ္အနံ႕ေလးက
ဘယ္လို၊ အရသာေလးကဘယ္လို၊ ေနာက္ ၾကြတ္ရြေနတဲ့ ဘယ္အပိုင္းေလး အစရွိသည္ျဖင့္
တဖြဲ႕တႏြဲ႕လုပ္လာလွ်င္၊ ေခါက္ဆြဲ ထျပဳတ္ရမလိုလိုျဖစ္လို႕ျဖစ္၊
စားစရာေတြသိမ္းတဲ့ေနရာနား မ်က္စိက တေဝ့ေဝ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီအစီအစဥ္လာျပီဆိုတာနဲ႕
ေကာ္ဖီတခြက္ေဖ်ာ္ျပီး လက္ထဲအသင့္ကိုင္ထားမွ အဆင္ေျပပါေတာ့တယ္။<br />
<br />
အစီအစဥ္ျပီးခ်ိန္၊ လက္ထဲက ေကာ္ဖီကုန္ခ်ိန္မွာေတာ့ သားငယ္က ခြက္ကေလးလာယူျပီး
ေဆးတဲ့ေနရာ သြားထားေပးတတ္ပါတယ္။ တခါတေလ တျခားအာရံုေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ေမ့ေနတတ္ေပမဲ့
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သူပဲသြားထားေပးတတ္တာပါပဲ။ အေသးအဖြဲေပမဲ့ သူ႕အရြယ္ေလးနဲ႕
သိတတ္တာ၊ လုပ္ေပးခ်င္စိတ္ရွိတာ ပီတိျဖစ္မဆံုး။<br />
<br />
တေန႕က
ေကာ္ဖီအကုန္မွာ သူက ပံုဆြဲေနလို႕ “ သားသားေရ၊ ေဖေဖ့ ေကာ္ဖီခြက္သိမ္းေပးပါအံုး”
လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ “ ဟုတ္ ” ဆိုျပီးလာယူပါတယ္။ ပံုဆြဲေနတဲ့အထဲ
စိတ္ကသန္ေနေတာ့ အျမန္ေျပးသြားျပီး အထားမွာ ခြက္က လြတ္က်ျပီး ကိုင္းက်ိဳးသြားပါတယ္။<br />
<br />
အိုး..
ဆိုျပီး မ်က္လံုးေလးျပဴး၊ ငိုခါနီးလုပ္ေနၾက လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ပါးစပ္ေလးပိတ္က
ကၽြန္ေတာ္တို႕ဖက္ လွည့္ၾကည့္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ေလးမွာ ၀မ္းနည္းေနေသာစိတ္ကေလးက
အထင္းသား။<br />
သူ႕ကိုသနားစိတ္နဲ႕ လြတ္မက်ေအာင္ ဘယ္လိုဘယ္ညာ လက္ခ်ာမရိုက္ေတာ့ပဲ ကိုင္းက်ိဳးေလးကို
လက္ညိဴးညြန္ျပီး ရယ္သံနဲ႕ ေဟေဟး..ေဖေဖ့ေကာ္ဖီခြက္ ကိုင္းေလးက်ိဳးပီ
ဆိုျပီးသီခ်င္းလိုလို ကဗ်ာလိုလို ကၽြန္ေတာ္စရြတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေမျဖစ္သူကလဲ ေနာက္က
လက္ခုပ္တီးျပီး လိုက္ဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ မ်က္ႏွာငယ္ေလးက ခ်က္ခ်င္းဝင္းလာျပီး
ျပံဳးကာ ေပ်ာ္သံအျပည့္နဲ႕ သူလိုက္ဆိုပါတယ္။<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif;">
ေနာက္ ဇနီးသယ္က ကိုင္းက်ိဳးသြားတဲ့ ခြက္ေလးကို သိမ္းဖို႕အသြားမွာ သားငယ္က
ေပ်ာ္ရႊင္ေက်းဇူးတင္စြာႏွင့္ သူ႕အေမကို အားရပါးရ ေျပးဖက္ပါတယ္။ဇနီးသယ္က
အသင့္၀ယ္ျပီး သိမ္းထားတဲ့ ခြက္အသစ္ႏွစ္ခြက္ကိုထုတ္လာျပီး ဒါက ရွင့္ဖို႕
အျပာ၊ ေနာက္ပန္းပြင့္နဲ႕ ခြက္အသစ္က သူ႕အတြက္တဲ့။ သူ႕အရင္ခြက္ကို
ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ဖို႕ထားမယ္တဲ့။ ၀ယ္ထားတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ခြက္အသစ္တစံု အခုမွပဲ
ေနရာရေတာ့တယ္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif;"> ခဏေနေတာ့
သားငယ္ကၽြန္ေတာ့ဆီေရာက္လာျပီး သူနဲ႕ခ်တမ္းကစားဖို႕ေျပာပါတယ္။ ကုတင္ေပၚမွာ
သားအဖႏွစ္ေယာက္ ကစားေနတုန္း သားငယ္က မသိမသာ ကၽြန္ေတာ့ကို၂ခါခိုးနမ္းတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လဲ မသိသေယာင္ေယာင္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္က ဒီေနရာမွာေတာ့ တျဖတ္ထဲပဲ၊
ရွက္တက္တက္ရယ္...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
</div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-24686449043176034692013-03-24T17:49:00.001+04:002013-03-24T17:49:51.914+04:00လက္ေသြးျခင္း..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">မေရးတာ
ၾကာလာေတာ့ ျပန္စဖို႕ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခက္တာပဲ။ ဟိုလိုလိုဒီလိုနဲ႕ တေန႕ျပီးတေန႕ ကုန္သြားေရာ..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">မွန္တာေျပာ
ဘေလာ့ၾကပါေစဗ်ာ...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">N/A ( ၂၄၊၃၊၁၃ )</span></div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-4376277061132511722013-01-17T20:26:00.001+04:002013-01-17T20:26:55.241+04:00မငယ္ေတာ့ဘူးကြယ္……<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> ခုတေလာ က်မငယ္ငယ္
ဆယ့္သံုး - ဆယ့္ေလးႏွစ္အရြယ္ ၁၉၈၀ ေက်ာ္စ ႏွစ္မ်ား ေလာက္က ၾကားခဲ့ဘူးေသာ အဆိုေတာ္ ျဖဴသီရဲ ့သီခ်င္း တစ္ပိုင္းတစ္စက က်မ ေခါင္းထဲသို ့တိုးေ၀ွ့လို
့ ေရာက္ေရာက္လာ၏။ ေရာက္လာတိုင္းလဲ မခ်ိတရိျပံဳးမိ၏။ ျပံဳးၿပီးေနာက္လည္း … အင္း ခု ငါကိုယ္တိုင္
ဆိုရေတာ့မဲ့ သီခ်င္းပါလား..လို ့လဲ ေတြးမိ္၏။ ဘာတဲ့…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> “ မငယ္ေတာ့ဘူးကြယ္
စစ္ေတာ့ အသက္က ၄၀၊ လူတကာက ေမးလာၾကေတာ့ ေျဖမယ္ အစိတ္ေလာက္ကြယ္။ အေရးအေၾကာင္းမ်ား ရွိလာရင္
ဖံုးရ ဖိရသေနာ္…..”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> + + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> အမွန္ဆိုရပါလွ်င္
က်မသည္ အလွအပႏွင့္ ေ၀းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ အဓိကျဖစ္သည့္ မ်က္ႏွာကိုက ေမြးရာပါ လွပလွသည္
မဟုတ္ပါ။ ေမြးကတည္းက ၀၀တုတ္တုတ္၊ ပါးေဖါင္းေဖါင္း၊ မ်က္ခံုးကြင္းကြင္း၊ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းၾကီးမ်ားႏွင့္ဟုသာ
ေျပာတာ ၾကားဘူးခဲ့ပါသည္။ “ ေအာင္မေလး ၾကည့္ပါအံုး ေမြးကတည္းက လွခ်က္ေတာ္’ ဆိုတာထက္
“ ၀၀တုတ္တုတ္ ပါးေဖါင္းေဖါင္းနဲ ့” ဟူေသာ လူၾကီးမ်ား၏ ျပန္ေျပာင္းေျပာစကားတို ့ျဖင့္သာ
နားရည္၀ခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါသည္။ ( ပါးေဖာင္းေတာ့ ၾကီးက် ပါးရည္ မတြန္ ့ဘူးေပါ့ သမီး ရဲ ့ဆိုေသာ အေမ့စကားေၾကာင့္ ပါးေဖါင္းတာကို စိတ္မပ်က္ပဲ
သေဘာေတြက်လို ့ၾကိဳက္ခဲ့ရပါ၏။ ခု အသက္ ၄၀ ေက်ာ္သည္ထိ ပါးရည္ မတြန္ ့ေသး။ သို ့ေသာ္
ေစာင့္ေတာ့ ၾကည့္ရပါအုန္းမည္။ )<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> ဆိုပါမူ
က်မသည္ မလွပါ။ သို ့ေသာ္ အလွဆိုသည္ကို သိနားလည္ၿပီး စိတ္၀င္စားမိဘူးပါသည္။ က်မမွတ္မိသေလာက္
၄ တန္းႏွစ္( ၈ ႏွစ္ ၊ ၉ ႏွစ္ အရြယ္ ) ေလာက္ကလို ့ထင္ပါသည္။ အမ်ားသူငါ ေျပာသံၾကားေတာ့
စိတ္၀င္စားကာ က်မကိုယ္ က်မ လွ၊ မလွ အလြန္သိခ်င္လာပါသည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ထိုအခ်ိန္ထိ
က်မကို လွသည္ဟု မည္သူကမွ မေျပာခဲ့ပါ။ ေျပာသူမရွိ၊ မၾကားဘူးေပမဲ့ လွ၊ မလွေတာ့ သိခ်င္မိ၏။
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> ဒီလိုနဲ
့ပင္ က်မ အရင္ဆံုးသတိရသည္က က်မ အေမကို ေမးၾကည့္ဖို ့ပင္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်မ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို
သူတို ့အေမမ်ားက “ဘယ္လိုေလး လွတာ၊ ဘာေလးလုပ္လိုက္ ၊ ဒါမွ လွသြားေအာင္” လို ့ဟု ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး
ေျပာဆိုၿပီး ကလစ္ေလးေတြ၊ ပန္းေလးေတြ ပန္ေပးေနတာမ်ိဳး ေတြ ့ဖူးသျဖင့္ က်မ အေမဆိုလွ်င္လည္း
က်မကို “ဘယ္လိုေလး၊ ဘာညာ” ေျပာလိမ့္မည္ဟု ထင္ခဲ့ပါသည္။
( အမွန္ေျပာရပါက “ လွတာေပါ့ “ လို ့ေျပာလိမ့္မည္ ထင္မိခဲ့ပါသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးနဲ
့လို ့ဆိုခ်င္ပါသည္။)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ရက္မွာေတာ့
က်မ မေနႏိုင္ေတာ့စြာ အေမ့ကို ေမးလိုက္ပါသည္။
ထိုအခါ အေမက က်မကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ရင္း “ သမီးက အေမ့ထက္ေတာ့ ပိုလွပါတယ္ကြယ္” လို ့
ညင္ညင္သာသာ၊ ေလသံခ်ိုခ်ိဳေအးေအးေလးျဖင့္ ျပန္ေျဖခဲ့ပါသည္။ က်မ အေမရဲ ့ အေျဖေလးက ထိုမွ်သာပင္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ဘာျဖစ္လို ့လဲ၊ ဘာလို ့ေမးတာလဲ” ဆိုတာမ်ိဳး ျပန္မေမးသလို
ဘာတစ္္ခြန္းမွလဲ ဆက္မေျပာခဲ့ပါ။ ( တကယ္ေတာ့ အေမသည္ ဘယ္တံုးကမွ အပိုစကားေဖါင္ေဖါင္ မေျပာတတ္သလို၊
မဟုတ္တာလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာတတ္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ အလြန္ရိုးသားၿပီး ရိုးစင္းစြာပင္ ေတြးတတ္
ေျပာတတ္သူျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိသာပင္။) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> က်မအေမ၏ ထိုအေျဖသည္ အရိုးသားဆံုးႏွင့္ အမွန္ကန္ဆံုးအေျဖပဲ
ျဖစ္မည္ဆိုတာ က်မ သိလိုက္ပါသည္။ ထို ့ေၾကာင့္လည္း မိဘေျပာသမွ်ကိုသာ နားေထာင္ခဲ့ရသူပီပီ
က်မကလည္း “ဟုတ္လား” ဟုပင္ စကားျပန္အျဖစ္ ျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့သလို “ ဒါဆို မလွဘူးေပါ့ “
ဆိုတာမ်ိဳး၊ “ လွ လား၊ မလွဘူးလားဆိုတာ သိခ်င္တာပါ “ လို ့လည္း အတြန္ ့တက္ ျပန္မေမးျဖစ္ခဲ့ပါ။
ထို အေျဖနဲ ့ပင္ ေက်နပ္ခဲ့ရပါသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> + + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> ယခုတဖန္
ငယ္ဘ၀ကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ ထို ၈ႏွစ္၊ ၉ႏွစ္အရြယ္ေလာက္က က်မတြင္ လွခ်င္ပခ်င္စိတ္ကေလး နည္းနည္း ရွိခဲ့ဘူးသည္ကို မွတ္မိေနပါေသးသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေတာ့ က်မေက်ာင္းသြားတိုင္း မွန္ကို လွစ္ကနဲ ၾကည့္လို ့အေမ့ရဲ ့တို
့ဖတ္ကေလး ထည့္သည့္ “ သင္း” ေပါင္ဒါဗူးေလးကို ဖြင့္၊ အထဲက အေမ တို ့ၿပီးထားခဲ့သည့္ ပ၀ါေလးနဲ
့ မ်က္ႏွာကို ဘုတ္ဘုတ္၊ ဘုတ္ဘုတ္နဲ ့အလွ်င္အျမန္ တို ့လို ့ ေက်ာင္းကို သြားခဲ့ဘူးသည္ကို
ျပန္သတိရမိေသာၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ မ်က္ႏွာေလး မႈန္တုန္တုန္နဲ ့ၾကည့္ေကာင္း သြားသည္လို
့ လည္း ထင္ခဲ့မိပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">( က်မသည္ အေမ့ရဲ
့ တို ့ဖတ္ပ၀ါေလးကို ယခုတိုင္ မွတ္မိေနပါေသးသည္။ အေမသံုးေသာ တို ့ဖတ္ပ၀ါကေလးသည္
ေစ်းက ၀ယ္သည္မဟုတ္ပါ။ အေဖႏွင့္ အစ္ကိုတို ့အက် စြတ္က်ယ္အေဟာင္းေလးမ်ားကို ေလးေထာင့္ေလးညွပ္၊
စင္ၾကယ္ေအာင္ ေသခ်ာေလွ်ာ္ဖြပ္၊ ေနေရာင္ျပင္းျပင္းမွာ ေျခာက္ေသြ ့ သြားေအာင္လွန္း၊ ေနာက္သနပ္ခါးကို
ေသြးၿပီး ပန္းကန္လံုးေလးထဲထည့္ထား၊ ၿပီးမွ ထို သနပ္ခါးအႏွစ္ထဲကို ေျခာက္ေသြ ့သန္ ့စင္ၿပီး
စြတ္က်ယ္အပိုင္းေလးကို ႏွစ္လိမ္း၊ ပ၀ါပိုင္းေလးအႏွံ ့ သနပ္ခါးႏွစ္ေလးမ်ားနဲ ့ စိုစြတ္ေနၿပီဆိုပါမွ
တဖန္ ေနရိပ္ေအာက္ထဲ ေလနဲ ့ျပန္အေျခာက္ခံ၊ ၿပီးမွ တို ့ဖတ္ပ၀ါအျဖစ္ သံုးတတ္ပါသည္။ စြတ္က်ယ္ပိုင္းအျဖဴေလးသည္
သနပ္ခါးရည္၀ကာ ၀ါဖန္ ့ဖန္ ့ေလးျဖင့္ အလြန္ပင္ ေမႊးလွပါသည္။ ထို ့ေၾကာင့္လည္း က်မသည္
အလြန္စိတ္၀င္စားကာ အလြန္ပင္ သံုးခ်င္လွပါသည္။ )<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">သို ့ျဖင့္ အေမ့လက္က်န္ ေပါင္ဒါမႈန္ ့ေလးမ်ားျဖင့္ တို ့ဖတ္ေလးကို သံုးခဲ့ပါသည္။ ထိုသို ့သံုးရင္း က်မ မ်က္ႏွာတြင္
ယားလာတတ္ပါသည္။ ယားလာၿပီး မ်က္ႏွာျပင္အႏွံ ့ လက္ညွိဳးအရြယ္ အနီေရာင္ယားနာျပင္ေလးမ်ား
ျဖစ္လာပါသည္။ က်မ ထို တို ့ဖတ္ကေလးကို မသံုးသည့္ေန ့ဆိုပါက မယားတတ္သည္ကို သတိထားတတ္လာၿပီးေနာက္
မသံုးျဖစ္ေတာ့ပါ။ ထို ့ေၾကာင့္လည္းပဲ က်မ ေပါင္ဒါႏွင့္ မတည့္သည္ကို ထိုအရြယ္ ကတည္းပင္
သိခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ က်မမွာ ေပါင္ဒါ allergy ျဖစ္တာေနမွာဟူေသာ လူၾကီးေတြရဲ
့မွတ္ခ်က္ကို ၾကားသိခဲ့ရပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တကယ္ေတာ့ ထိုအခ်ိန္က ေပါင္ဒါသည္သာမဟုတ္ခဲ့ပါ။ တရုပ္ဇီးသီးၾကီးၾကီး
ေမႊးေမႊးၾကီးမ်ား စားပါကလည္း ယားတတ္ပါသည္။ ဇီးသီးအနံ ့ရလွ်င္ကို ယားတတ္ပါသည္။ တျဖည္းျဖည္းသိလာရသည္က
အနံ ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၊ အဓိကအားျဖင့္ ေပါင္ဒါ၊ မိတ္ကပ္မွ ရသည့္အနံ ့ျဖင့္ပင္ ယားတတ္သျဖင့္
လံုး၀ မသံုးျဖစ္ေတာ့ပါ။ သို ့ျဖင့္ က်မ၏ လွခ်င္စိတ္ေလး အေညွာက္ေပါက္စမွာပင္ ႏုႏုငယ္ငယ္အတက္ေလး
က်ိဳးခဲ့ပါေတာ့သည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အမွန္တကယ္မွာေတာ့ ေပါင္ဒါ၊ မိတ္ကပ္ထက္ ပိုလို ့ က်မ စိတ္၀င္စားမိသည္က
လက္သည္း၊ ေျခသည္းေလးမ်ား၏ ထိပ္ကို ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးညွပ္လို ့ ပန္းေရာင္ ဆိုးေဆးေလး ဆိုးျခင္းပင္
ျဖစ္ပါသည္။ ယခုတိုင္ အၾကိဳက္ဆံုးႏွင့္ အလုပ္ျဖစ္ဆံုးအရာ တစ္ခုပါပင္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေပါင္ဒါ၊ မိတ္ကပ္လိမ္းျခင္းကို အေမက တစ္ခါမွ မေျပာဖူးခဲ့ေပမဲ့
လက္သည္း ဆိုးျခင္း ကိုေတာ့ အေမကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ “ လက္သည္းေရာင္ ပန္းေရာင္ေလး၊
ဒါမွမဟုတ္ အျဖဴေရာင္ေလးဆိုးတာကိုေတာ့ ေမေမလည္း သေဘာက်တယ္။ သမီးၾကီးရင္ ဆိုးေပါ့” …ဟု။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> က်မကေတာ့ ၾကီးသည္ထိ
မေစာင့္ႏိုင္ပါ။ က်မ ၄တန္းေလာက္ကဟု မွတ္မိေနပါသည္။ လစ္လွ်င္ ေဘးအိမ္က အမၾကီးမ်ားထံသြား၊ သူတို ့ဆိုးေနတာေတြ
့လွ်င္ က်မကိုပါ ဆိုးေပးဖို ့ပူဆာ တတ္ပါသည္။ အမၾကီးမ်ားကလည္း ဆိုးေပးတတ္ပါသည္။ က်မမွာ
က်မ လက္သည္းေလးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ၾကည္ႏူး၊ ေက်နပ္မဆံုးျဖစ္ေနခဲ့ဖူးတာ ယခုတိုင္ မွတ္မိေနပါေသးသည္။
အိမ္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ က်မ အေမ၊အေဖနဲ ့အဖြားမျမင္ေအာင္ လက္ကို ဖြက္ထားခဲ့ရပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">လက္သည္းဆိုးသည္ကို ပိုစိတ္၀င္စားမိၿပီး ေပါင္ဒါ၊ မိတ္ကပ္ကို
အထူးတလည္ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ေပမဲ့လို ့ ငယ္ရြယ္သူ ခေလးအေတြးေလးမ်ားျဖင့္ “ ဘယ္လိုေလး အလွျပင္လိုက္မဟဲ့
“ ဆိုေသာ အေတြးေလးေတြနဲ ့စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဘူးသည္ကိုေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ သတိရေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ အင္း ငါ ၁၉ႏွစ္အရြယ္ေလာက္၊ တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ေလာက္က် အိမ္နားက
အမၾကီးေတြလို ဆံပင္ကို အရွည္ေလးထား၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေလးဆိုး၊ ညီေအာင္ လက္နဲ ့ညွိၿပီး လက္ကအက်န္ေလးနဲ
့မ်က္ခြံေလးကို လိမ္းလို ့၊ ငါ သူတို ့လို အဲလိုေလး လုပ္မယ္” ဆိုတဲ့ အေတြးကို ခုအရြယ္ထိ
မေမ့ႏိုင္ပါ။ ျပန္သတိရတိုင္း ျပံဳးလဲ ျပံဳးမိတတ္ပါသည္။ ငယ္ရြယ္သူ၊ လွခ်င္စိတ္ေလးနဲ
့နီးစပ္ရာ အမၾကီးမ်ားကို အတုခိုးခ်င္သူ၊ ခေလးအေတြးေလးေတြနဲ ့ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဘူးသည္ကို
ေအာက္ေမ့လွပါသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">၈ႏွစ္၊ ၉ႏွစ္ ငယ္ရြယ္စဥ္ အိမ္နီးနားခ်င္း အစ္မၾကီးသူမ်ားကို
ျမင္ေတြ ့ၿပီး မ်က္ႏွာ အလွျပင္ဖုိ ့ ခဏတာ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ေပမဲ့လို ့ ၁၄၊၁၅ ႏွစ္အရြယ္ထိ မ်က္ႏွာအလွအပျပင္တာႏွင့္ ပါတ္သတ္ၿပီး တစ္ဘ၀တာလံုး
သတိရေနေစမဲ့ ထူးထူးျခားျခား အမွတ္တရမ်ိဳးေတာ့ မရွိခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းသြားတိုင္း သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားလိမ္းခဲ့သည္သာ
သတိရမိပါသည္။ အိမ္ေနရင္းေတာ့ သနပ္ခါးကိုပင္ လိမ္းခဲပါသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">သို ့ေသာ္ျငား အလွျပင္တာႏွင့္ဆက္စပ္ၿပီး အျမဲမွတ္မိေနသည့္
ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေလးတစ္ခုေတာ့ ရွိပါသည္။ မူလတန္းႏွင့္ အလယ္တန္းတက္ႏွစ္မ်ားအတြင္း
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေက်ာင္းကပြဲေတြမွာ ဆရာမမ်ားက ကပြဲပါ က်မတို ့ကို ပါးအို ့နီ၊ ပါးနီနဲ
့ႏႈတ္ခမ္းနီတုိ ့ျဖင့္ လိမ္းခ်ယ္ေပးခဲ့သည္ကိုပါ။ ပါးေပၚက ပါးအို ့နီ၀ိုင္း၀ို္င္း၊
ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲ၊ မ်က္ခံုးေမႊးမဲထူထူတို ့ႏွင့္ ပံုံစံတူ မ်က္ႏွာေလးမ်ားျဖင့္ က်မတို
့သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ စိတ္ထဲ အားလံုးကိုယ္စီ လွသည္ဟု ထင္ခဲ့ၾကပါသည္။( ထိုစဥ္က အလွျပင္သည္ကို
ရွိဳးထုတ္သည္ဟု ေျပာၾကသည္လည္း မွတ္မိေနပါေသးသည္။)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ မိသားစုပံုစံႏွင့္လည္း ဆိုင္ပါလိမ့္မည္ ။
အစ္ကို သံုးေယာက္ၾကား ၾကီးျပင္းခဲ့ရသလို မိခင္ျဖစ္သူကိုယ္တိုင္ကလည္း အလွအပအေပၚ လြန္လြန္ကဲကဲ
အေလးထားမႈ မရွိခဲ့တာလည္း ပါပါလိမ့္မည္။ အေမသည္ ဆရာမမုိ ့ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ သနပ္ခါးလိမ္း၊
သင္းေပါင္ဒါေလး တို ့တာက လြဲလို ့လည္း ထူးထူးျခားျခား မေတြ ့ခဲ့ဘူးပါ။ တစ္ခါမွ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးတာ
မေတြ ့ဘူးသလို က်မအေမ့ဆီတြင္ ႏႈတ္ခမ္းနီဗူးလည္း တစ္ဗူးတစ္ေလမွ မေတြ ့ဘူးခဲ့ပါ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အနီးစပ္ဆံုး အတုခိုးစရာ အေမက သာမာန္သာ သနပ္ခါးနဲ ့ေပါင္ဒါေလးသာ
သံုးတတ္သူမို ့ က်မအတြက္ အားက်စရာမရွိ၊ အတုခိုးစရာမရွိ၊ ယူသံုးစရာ မရွိခဲ့။ ထို ့ေၾကာင့္လည္း
သနပ္ခါးကလြဲလုိ ့ တျခား ဘာမွ မလိမ္းျဖစ္ခဲ့တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ က်မ အလယ္တန္း တက္ခ်ိန္
တခ်ိဳ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သနပ္ခါးက ခပ္၀ါ၀ါျဖစ္ေနသည္ကို
မွတ္မိေနပါေသးသည္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို ့က သရဖီပန္းမွ ၀တ္မႈန္ေျခာက္ကေလးေတြကို ထဲ့ေသြးၿပီး
လိမ္းထားတာပါတဲ့။ က်မ အလြန္စိတ္၀င္စားသြားပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အေမ့ကို ေျပာျပေတာ့ “ေႏြရာသီ ပူခ်ိန္ လိမ္းရင္ေတာ့ ေမႊးတာေပါ့။
ေမေမကေတာ့ ၀ါ၀ါၾကီးမို ့မၾကိဳက္ဘူး” တဲ့။ ဒါနဲ ့ပဲ က်မရဲ ့ စိတ္၀င္စားမႈ ရပ္ခဲ့ျပန္ပါသည္။ အေမသည္သာ က်မအတြက္
အရာရာကိုး။ အေမေကာင္းလွ်င္ ေကာင္း၊ အေမက မၾကိဳက္ဘူးေျပာေတာ့လည္း က်မ ဘာမွ ဆက္ မေတြးေတာ့ပါ။
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">က်မ ၅တန္း၊ ၆တန္း၊
၇ တန္းေလာက္တုန္းက တခ်ိဳ ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သရဖီပန္း ၀တ္မႈန္ေလးမ်ားကိုသာ ထည့္လိမ္းၾကသလို
တခ်ို ့ကက် သနပ္ခါးေအာက္က မိတ္ကပ္ကိုပါ ခံလိမ္းၾကသည္ကို မွတ္မိပါေသးသည္။ သူတို ့သနပ္ခါးမ်က္ႏွာေလးမ်ားက
၀ါမႈန္မႈန္ ညက္ညက္ေလးမ်ားျဖင့္ လွသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ထို သူငယ္ခ်င္း အေမမ်ားကို ေတြ ့လိုက္
လွ်င္လည္း မိတ္ကပ္ေဖြးေဖြး၊ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲႏွင့္ ျပင္ဆင္ထားတတ္ပါသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ထိုသူငယ္ခ်င္းတို
့က သူတို ့အေမမ်ားလို လိမ္းျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္ဟု ေတြးခဲ့ဖူးပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို ့နည္းတူ က်မသည္လည္း အေမ သံုးေသာ ေပါင္ဒါကို စိတ္၀င္စားခဲ့ဘူးေသာေၾကာင့္ပင္။
ခုခ်ိန္ထိလည္း မွတ္မိေနပါေသးသည္။ “ သင္း” တံဆိပ္ေပါင္ဒါ ပန္းေရာင္ႏွင့္ အ၀ါခပ္ရင့္ရင့္
ႏွစ္မ်ိဳးကို နဲနဲခ်င္းေရာစပ္ၿပီး ဗူးေဟာင္းတစ္ခုထဲ ထည့္ကာ သံုးတတ္ပါသည္။ ( အေမ့စိတ္ၾကိဳက္
အေရာင္ မရွိေသာေၾကာင့္ ေရာသံုးတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ) ေပါင္ဒါကုန္လို ့ ထပ္မံေရာစပ္တိုင္း
က်မက အေမ့အနားမွာ ထိုင္ကာ ၾကည့္ေနတတ္ပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တစ္ရက္ကေတာ့ အေမသည္ သူ ့အက်ီ ၤမ်ားထည့္သည့္ သံေသတၱာထဲမွ ေပါင္ဒါဗူး
ပန္းေရာင္ေလးတစ္ခုကို ထုတ္ျပပါသည္။ ထို ့ေနာက္ “ ဒါက Yardley လို ့ေခၚတယ္။ ဟိုးအရင္ကသာ
ေပါတာ။ ခုသိတ္မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒါ အေမက သမီးၾကီးရင္ လိမ္းဖို ့သိမ္းေပး ထားတယ္။” လို
့ေျပာကာ အဖံုးဖြင့္ျပပါသည္။ က်မက အံ့ၾသ၀မ္းသာသြားကာ ဗူးေလးကို ယူၿပီး ေမႊးၾကည့္ေတာ့
ပလပ္စတစ္အၾကည္ေလးဖံုးအုပ္ထားေသာ္ျငား ခပ္သင္းသင္း အေမႊးရနံ ့ေလးသင္းပ်ံ ့ ေနပါသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> ( က်မ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္
တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ စတက္မွသာ ထိုဗူးေလးကို သံုးခဲ့ရပါသည္။ ခန္ ့မွန္းေျခ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေပမဲ့
ေမႊးရနံ ့ေလးသင္းတုန္း၊ သံုးလို ့ေကာင္းတုန္းပင္။ ခုခ်ိန္ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ expired-date
ေက်ာ္ေနေလာက္ပါၿပီ။ ထိုစဥ္က ခုေလာက္လည္း ေခတ္မမွီေသး၊ မသိေသးေတာ့ ေမႊးေနဆဲ၊ ေကာင္းေနဆဲဟုသာ
ယူဆၿပီး သံုးစြဲခဲ့ပါသည္။ ခုလို expired-date ေတြ ပါ၊ မပါလဲ မသိခဲ့ၾကပါ။ )<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">က်မ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ၅တန္းကေန ၇ တန္းထိကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ
့၀ါညက္ညက္ သနပ္ခါးမ်က္ႏွာေလးေတြကို သေဘာက်ရင္း က်မ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သနပ္ခါး ပါးကြက္က်ားနဲ
့သာ ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းေရာက္လို ့ေဆာ့ၾက၊ေျပးၾက၊ လႊားၾကၿပီး ရင္ေတာ့ မုန္
့စား ဆင္းခ်ိန္ထိပင္ မခံပါ။ ေခၽြးအလိမ္းလိမ္းနဲ ့မ်က္ႏွာေျပာင္ေလး ျဖစ္သြားတတ္ပါသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေဆာင္းတြင္းေရာက္လို ့အသားေလးမ်ား ပပ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အေမ လိမ္းခိုင္းေသာ
အလွဆီေရေရာေလးကို လိမ္းခဲ့ဘူးပါသည္။ အလွဆီခံရင္ေတာ့ သနပ္ခါးက ဘယ္ေလာက္လိမ္းလိမ္း ထင္းထင္းၾကီး
ျဖစ္မေနပါ။ သို ့ေသာ္ မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ မလိမ္းခင္ကလို ၾကမ္းမေနေတာ့။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တခါတေလေတာ့ ဦးသိန္းေမာင္၏ ၾတိရတန တံဆိပ္ ဗူးအနီေလးထဲက စႏိုးထူျပစ္ျပစ္ေလးကို
လိမ္းရတတ္ပါသည္။ စႏိုးမ်ားသြားလွ်င္ေတာ့ စႏိုးမ်ားပါ
သနပ္ခါးလိမ္းရာေနာက္ ကပ္ပါလာၿပီး လိမ္းရခက္လွပါသည္။ ပိုလွလာမလားလို ့မ်ား မ်ားမ်ားလိမ္းလိုက္ပါက
ဒုကၡေရာက္ပါေတာ့သည္။ ေတာ္ရံုတန္ရံု အနည္းငယ္လိမ္းသည္ကသာ အေကာင္းဆံုးဆိုတာ သိလိုက္ရပါသည္။
အေမသံုးေသာ အလွျပင္ပစၥည္းဆိုတာလည္း ထိုစႏိုး၊ အလွဆီေရေရာ၊ သနပ္ခါးနဲ ့သင္းေပါင္ဒါမႈန္
့တို ့ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ၿဗံဳးဆို ၈တန္းႏွစ္လဲေရာက္ပါေရာ မေခၚပါ၊ မေမွ်ာ္ပါပဲ မ်က္ႏွာေပၚ
မင္းမူလာခဲ့သည္ကေတာ့ ၀က္ျခံဖုေလးမ်ားပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ က်မကို အလြန္ခ်စ္သည္ဟု ထင္ရပါ၏။
ဘယ္ေလာက္မ်ား ခ်စ္လွသလဲဆိုေတာ့ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္မွသည္ ယခုအသက္ အရြယ္ထိတိုင္ က်မ မ်က္ႏွာမွ
တစ္ရက္တာေလးမွ ခြဲခြာသြားဖို ့စိတ္မကူးေသးစြာ ခိုကပ္ေနၿမဲမို ့ပါပင္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့ က်မ မ်က္ႏွာကို မိတ္ကပ္တင္ဖို ့၊ ေပါင္ဒါတင္ဖို
့ေနရာမေပးႏိုင္ေတာ့ပဲ ၀က္ျခံေလးမ်ားကသာ ေနရာ အျပည့္ယူထားလိုက္ပါေတာ့သည္။ က်မ မ်က္ႏွာအေပၚ
မင္းမူထားေသာ ထို ၀က္ျခံမ်ားကို အလြန္ပင္ စိတ္တိုခဲ့ဘူးပါသည္။ ( ယခုေတာ့ စိတ္မတိုေတာ့ပါ။
စိတ္လည္း မပ်က္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး လို ့ပဲ ေတြးရင္း ၾကိဳက္သလို၊ ၾကိဳက္သေလာက္
ေနဖို ့ လက္ခံထားရပါေတာ့သည္။ လက္မခံလိုလည္း ႏွင္ထုတ္လို ့က မရကိုး။)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">မွတ္မွတ္ရရ က်မ ၀က္ျခံေပါက္စမွာပင္ က်မအစ္ကိုမ်ားလည္း ေဆးတကၠသိုလ္တြင္
တက္ေနၾကပါသည္။ သူတို ့ေျပာျပေသာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ား၊ လက္ေတြ ့မ်ား အေၾကာင္း ၾကားေန
သိေနရေတာ့ က်မမွာ အေတြးတစ္ခုရလာပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့တစ္ရက္ မနက္ပိုင္း မွန္ေထာင္၊ အ၀တ္ပိုင္းစေလးနဲ
့ ၀က္ျခံေတြကို စပါယ္ရွယ္ ညွစ္ေနတုန္း က်မ အစ္ကိုလတ္ က်မနား လာရပ္ပါေတာ့သည္။ က်မမွာ
အေတြးက အဆင္သင့္ရွိၿပီးသားမို ့သူလညး္ လာရပ္ေရာ “ ကိုလတ္၊ ဒီမွာ ညွစ္ထားတဲ့ ၀က္ျခံထဲက
အဆီခဲေလးေတြကို စုထားေပးမယ္။ အဲဒါ ေက်ာင္းက Lab ခန္းထဲမွာ ဘာေတြလဲဆိုတာ ဓါတ္ခြဲၿပီး
အဲဒါကို ေပ်ာက္ေအာင္ ကုလို ့ရတဲ့ ေဆး ထြင္ေပးစမ္းပါ “ ။ က်မက တကယ့္ကို စိတ္လက္မာန္ပါ၊
အစ္ကို ့အေပၚ ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္၊ လုပ္ႏိုင္မယ္လို ့လဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ ့ေျပာေတာ့
က်မအစ္ကိုကလည္း ခ်က္ခ်င္း မဆိုင္း……<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ဟ.. ၀က္ျခံက ငါတို ့လူမ်ိဳးေတြတင္ ေပါက္တာမွ မဟုတ္တာ။ တကမၻာလံုးက
လူမ်ိဳးတိုင္း ေပါက္ခ်င္တဲ့သူ ေပါက္တာပဲ။ အေနာက္ႏိုင္ငံက လူေတြ တီဘီတို ့၊ ကင္ဆာတို
့လို ေရာဂါေတြကိုေတာင္ ေပ်ာက္ေအာင္၊ သက္သာေအာင္ ေဆးေတြ ထြင္ႏိုင္ၾကတာ။ တကယ္လို ့နင့္
၀က္ျခံလဲ ထြင္လို ့ရရင္ ထြင္ၿပီးၿပီေပါ့ဟ။ ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္မရလို ့ေဆးက မရွိတာေပါ့။
ငါ့ကို ဓါတ္ခြဲခိုင္းစရာ မလိုပါဘူး။ ေအး…လုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ နင့္အေနနဲ ့၀က္ျခံေပ်ာက္ေဆးထက္
၀က္ျခံညွစ္နည္း နိသရည္း ဆိုၿပီး ၀က္ျခံကို အမာရြတ္မက်န္ေအာင္ ဘယ္လို ညွစ္ရမလဲ ဆိုတာပဲ
သုေတသနလုပ္ စာအုပ္ထုတ္။ အင္း … ေျပာလို ့သာ ေျပာရတာ နင္ ၀က္ျခံညွစ္တာကလဲ ငါၾကည့္ေနတာ
၀က္ျခံညွစ္တာနဲ ့မတူဘူး၊ ၀က္သတ္ေနသလိုပဲ ဆိုေတာ့ ျဖစ္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး” တဲ့။ အားေပးစကားအရွည္ၾကီး
ေျပာပါေတာ့သည္။ အစ္ကို ့ စကားလည္းဆံုးေရာ က်မရဲ
့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးလဲ ၀ုန္းဆို ျပိဳက်သြားပါေတာ့သည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အင္း… ဒီလိုနဲ ့ ၀က္ျခံေပ်ာက္ေဆးစိတ္ကူးယဥ္ေလးလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္
ေပ်ာက္သြားပါေတာ့သည္။ သို ့ေျပာေသာ္ျငား က်မအစ္ကိုမ်ားသည္ သူတို ့၏ သူငယ္ခ်င္း မိန္းခေလးမ်ားက
ဘယ္ေဆးက ေကာင္းတယ္ဆို ေတာင္းလာေပးၾကပါသည္။ အိမ္မွာအတူေန ဦးေလးကလည္း သူ ့ရံုးက စာေရးမမ်ားထံက
ေကာင္းတယ္၊ ေပ်ာက္တယ္ဆိုေသာ နည္းမ်ား၊ ေဆးမ်ား ေမးလာ၊ ေတာင္းလာတတ္ပါေသးသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">က်မကလည္း ရဆို တစ္ရက္မဆိုင္း လိမ္းပါသည္။ က်မ အစ္ကိုမ်ားကလည္း
က်မ မ်က္ႏွာကို မိုးလင္းတိုင္း စိတ္၀င္တစား ၾကည့္ၾက၊ အေျခအေနကို ေမးၾကပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တစ္ခါတရံ ညပိုင္း အိပ္ခါနီး သူတို ့ေပးေသာ ေဆးမ်ားကို ၀က္ျခံဖုေလးမ်ားေပၚ
တို ့ထား၊ ပံုထားပါက စ တတ္ပါသည္။ “ ေဟ ေဟး … မိုးေကာင္ကင္ေပၚ ၾကယ္စံု၊ မစံုေတာ့ မသိဘူးေဟ့။
တို ့ညီမ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ ၾကယ္စံုတာ အမွန္ပဲ “ဆိုတာမ်ိဳး ။ တစ္ခါတေလက် “ ေအးေအ။ ငါသာ
နင့္လို ေဆးေပါင္းစံုလိမ္းၿပီး မ်က္ႏွာကို ျပဳျပင္ရင္ မိုးေပၚက နတ္သားေလးေလာက္ေတာင္
လွေနေရာ့မယ္” ဟု တစ္ဖံု စတတ္ျပန္ပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဘယ္လိုပင္ စေနာက္ေနာက္ သူတို ့လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေကာင္းတယ္ေျပာသမွ်
ေဆးေလးေတြ ယူလာေပးသျဖင့္ က်မအတြက္ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ပံုရပါသည္။ ထင္ရံုသာ
ထင္မိပါသည္။ ရာႏႈန္းျပည့္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါ။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ “ နင္ ၀က္ျခံေပါက္လို
့ရုပ္ဆိုးလိုက္တာလို ့ေတြးမေနနဲ ့။ နင့္ရုပ္က ဆိုးၿပီးသား၊ ဒီထက္ပို ဆိုးစရာ မရွိေတာ့ဘူး။
စိတ္ခ် ။ အဖုေတြ ေပါက္လို ့၊ မေပ်ာက္လို ့စိတ္ညစ္မေနနဲ ့” ဟု အားေပးစကားေကာင္းေကာင္းေျပာခဲ့ဘူးလို
့ပါ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> ဆိုပါေတာ့။ ထိုအခ်ိန္က
ဘယ္ေလာက္ပင္ မ်ားမ်ား၊ ဘယ္လိုပင္ ညွစ္ညွစ္၊ ၀က္သတ္သလိုပင္ ထင္ထင္ ညွစ္ၿပီးပါက သနပ္ခါး
အျမစ္တံုးေလးေသြး၊ အဖုေလးေတြေပၚ ထင္ထား၊ အံုထားေပးပါက ႏွစ္ညေလာက္ ၾကာလွ်င္ သက္သာၿပီး
ေနာက္ေတာ့ အနာရြတ္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးထင္ မက်န္၊ ေပ်ာက္သြားတတ္ပါသည္။ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္စဥ္မို
့ထင့္။ အေပၚယံ အနာဖတ္ေလးမ်ားကြာၿပီးပါက အသားႏုေလးမ်ားျပန္တက္လို ့နဂိုေန အသားေလးမ်ားပမာ
တစ္သားတည္း ျပန္ျဖစ္သြားတတ္ပါသည္။ တစ္ဖု ေပ်ာက္ေတာ့ တစ္ဖုထြက္နဲ ့ေတာ့ အဆက္မျပတ္ခဲ့ပါ။
သို ့ေသာ္ျငား မ်က္ႏွာ ၾကည့္ရဆိုးေလာက္ေအာင္ေတာ့ ျဖစ္မေနခဲ့ပါ။ ထို ့အတြက္လည္း ၁၀တန္းေအာင္သည္ထိ
သနပ္ခါးမွ လဲြလို ့ ဘာမွ အထူးတလည္ မလိမ္းခဲ့၊ မသံုးခဲ့ရပါ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">၁၀ တန္းေအာင္လို ့၁၉၈၈ခုႏွစ္စမွာ တကၠသိုလ္စတက္ေတာ့ ရင္ခုန္ေပ်ာ္မူးခဲ့ရပါသည္။
ထို ့အတူ အလွအပ၊ အျပင္အဆင္ေလးမ်ားကိုလည္း နီးနီးစပ္စပ္ စေတြ ့ထိရေတာ့မည္။ အိမ္နဲ ့ေ၀းရာ
ျမိဳ ့မွာ တက္ရသည္မို ့ ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဘူးတာေလးမ်ားကိုလည္း အေကာင္အထည္ ေဖၚလိုက္အံုးမည္
ဟု အေတြးမ်ားနဲ ့ရူးခဲ့ရပါ၏။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့တစ္ရက္ က်မတို ့ျမိဳ ့ကို္ယ္စားျပဳ
Fresher-welcome ပြဲကို တက္ဖို ့ရွိေတာ့ ဘာမွ မလုပ္တတ္တဲ့ က်မကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၀ိုင္း၀န္း
အလွဆင္ေပးၾကေတာ့သည္။ မွတ္မိသေလာက္ ပရိုမီနာကို ေအာက္ကခံလို ့ သနပ္ခါးကို ပါးကြက္မပါပဲ
ပါးပါးလိမ္း၊ ၿပီးက် ေပါင္ဒါေလးရိုက္၊ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ခမ္းနီေလးဆိုး။ ေရေမႊးေလးဆြတ္လိုက္ေတာ့
အစြမ္းကုန္ အလွဆင္မႈ အၿပီးသတ္ပါေတာ့သည္။( ခါတိုင္းကေတာ့ အေမက မၾကိဳက္ပါဘူး၊ပါးကြက္က
ရုပ္ကို ၾကမ္းသြားတယ္ ေျပာေသာ္ျငား ၀က္ျခံဖံုးရန္အလို ့ငွာ ပါးကြက္ကို အျမဲ ကြက္ခဲ့ပါသည္။)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> အတန္းၾကီးက အမၾကီးမ်ားကလည္း
“လွလွေလးေနာ္၊ လွလွေလးေတြ ျပင္ခဲ့ၾကေနာ္၊ ဒါမွ ဒို္ ့ျမိဳ ့သူ ဖရက္ရွာေလးေတြ လွတာ ၾကြားရေအာင္”
… လို ့အားေပးရင္း ေျမွာက္ေပးၾက၏။ အားလံုးကလည္း တက္ၾကြေနၾကသလို သူလိုတာ ကိုယ္က ျဖည့္၊
ကုိယ္လိုတာ သူက ၾကည့္ေပးနဲ ့အလွဆံုးျပင္လို ့ ပြဲက်င္းပရာ ေက်ာင္းဆီသို ့ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ က်မအတြက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ႏႈတ္ခမ္းနီထူထူၾကီး
ဆိုးတာဆိုေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းၾကီးဟလို ့ စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေျပာႏိုင္ပါ။ ကိုယ့္ဟာကို
သိေနေပမဲ့ ျပင္လို ့မရပါ။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့ေက်ာင္းက က်င္းပမဲ့ ခန္းမနားလည္းေရာက္ေရာ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့
တစ္အုပ္တစ္ဖြဲ ့ၾကီးက ၀ိုင္းၾကိဳေနၾကပါေလေရာ။ ႏႈတ္ခမ္းနီေၾကာင့္ အေနရခက္ေနတဲ့ က်မမွာ
လူအုပ္ၾကီးကို မၾကည့္ရဲ ပါ။ သူတို ့ကက်လည္း က်မတို ့ကို ၾကိဳဆိုသည့္ပြဲဖို ့၀ိုင္းလာၾကၿပီး
စကားေတြ စံုေနေအာင္ေျပာၾက၊ ေမးၾကပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">မၾကာပါ အထက္တန္းတံုးက သူငယ္ခ်င္း ေယာက်ာၤးေလးမ်ားေရာက္လာၾကပါေတာ့သည္။
ဒီမွာတင္ ပြဲက စပါေတာ့သည္။ က်မတို ့ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း ရီၾကပါေတာ့သည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး
အဖံုဖံုလည္း ေျပာၾကပါသည္။ ဘာေတြမွန္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ သူတို ့ အတြက္လည္း က်မတို
့က မိတ္ကပ္ေတြ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ အ၀တ္သစ္ေတြနဲ ့ဆိုေတာ့ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနပံုရပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေနာက္ေတာ့ က်မနဲ ့ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေယာက်ာၤးေလးမ်ားက
ေျပာလာ ပါေတာ့သည္။ “နင္က နဂိုအတိုင္းပဲ ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ သူမ်ားေတြ လုပ္တိုင္း ေလွ်ာက္မလုပ္စမ္းပါနဲ
့” တဲ့။ က်မက “သူတို ့လည္း ျပင္ၾကတာပဲဟာ” …လို ့အတြန္ ့တက္ၾကည့္ေတာ့ “ သူတို ့က သူတို
့ ၊ နင္ကနင္ပဲ “ ဟု ျပန္ေျပာျပန္၏ ။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေအာ္ … ဒီလိုနဲ ့ ၁၉၈၈ မွသည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ထိ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀တေလွ်ာက္လံုး
ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္ဆိုေသာ သနပ္ခါးပါးကြက္က်ားလိမ္း၊ တို ့ဖတ္ပ၀ါေလးနဲ ့ထင္းေနတဲ့ ပါးကြက္ကို
ခပ္ေျပေျပေလးျဖစ္သြားေအာင္ ဖ်က္၊ ေပါင္ဒါေလး တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဖို ့လို ့ ၊ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း
မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ ့သာ ၿပီးခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က ေခတ္စား ေနေသာ ပရိုမီနာတို ့ အာခ်ီတို
့နဲ ့ကလည္း မတည့္ေလေတာ့ မလိမ္းခဲ့ရ။ ေက်ာင္းၿပီးလို
့ ဘြဲ ့သာ ရလိုက္သည္ ႏႈတ္ခမ္းနီေလးေတာင္ မဆိုးခဲ့ရလိုက္ပါ။ အကုန္သက္သာေလစြလို ့သာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အားေပးရပါသည္။ မိဘေငြ အပိုမကုန္တာေပါ့ေလ ဟုသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်ီးက်ဴးရမလို ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အႏွစ္ခ်ဳပ္ဆိုရပါမူ က်မသည္ နဂိုေန မလွပပါ။ အဖုအပိမ့္မ်က္ႏွာေလးနဲ
့ဆိုေသာ္ျငား မည္သူကမွ် ၾကည့္ရဆိုးလိုက္တာဟု
မဆိုခဲ့သလို ဘာဘာညာညာသံုးပါလား၊ ၾကည့္ေကာင္း သြားေအာင္ေလ ဟုလည္း အၾကံမေပးခဲ့ၾကပါ။ ေက်ာင္းၿပီးလို
့ဘြဲ ့ရ၊ အလုပ္ထဲ၀င္လို ့ အလွဴ၊ ေမြးေန ့၊ မဂၤလာေဆာင္သြားစရာရွိခဲ့လည္း အလုပ္ထဲက ထသြားလိုက္တာပါပဲ။
အထူးတလည္ မျပင္ခဲ့သလို ရံုးသြားရံုးလာ ပံုစံနဲ ့ပင္ ၾကည့္ေကာင္းအဆင္ေျပခဲ့ပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ရုပ္ရည္မလွေသာ္ျငား မ်က္ႏွာ ဘာမွ မလိမ္းေပမဲ့လို ့ အမ်ားအျမင္မွာလည္း
ဆိုးေနသည္ မထင္ခဲ့သလိုု ကိုယ္တိုင္အတြက္လည္း အထူးတလည္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ဘူးခဲ့ပါ။ ဘယ္သူကမွလည္း
ဘာစကားမွ အဆိုးမေျပာခဲ့ၾကပါ။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ထိေလာက္ဆိုေတာ့ က်မအသက္ ၃၀ ေလာက္ထိ
နဂိုေရ သဘာ၀အတိုင္းနဲ ့ပင္ ၾကည့္ေကာင္း အဆင္ေျပေနဆဲဟု မွတ္မိေနပါသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">သတိထားမိသေလာက္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ေနာက္ပိုင္းကစလို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆံုမိတာနဲ
့ ေဟ့.. နင္ဘာသံုးလဲ။ ငါေတာ့ ဘာေလးလိမ္းတာ အဆင္ေျပသား။ သံုးၾကည့္ပါလား … ဆိုတာမ်ိဳး။
အငယ္ေတြနဲ ့ေတြ ့ရင္ … အစ္မက ဘာလိမ္းတာလဲဟင္။ က်မလိမ္းတာေလး လိမ္းၾကည့္ပါလား … လို
့အၾကံေပးတာမ်ိဳး။ အၾကီးေတြနဲ ့ဆံုမိရင္ေတာ့ … ငါတို ့တံုးကေတာ့ ဘာလုပ္ခဲ့ရတာေပါ့ေအ
… ဆိုၿပီး အေတြ ့အၾကံဳ ေ၀ငွတာမ်ိဳး။ တစ္မ်ိဳးမဟုတ္ တစ္မ်ိဳး ၾကားေန၊ ၾကံဳေနခဲ့ရ၏။ က်မ
မ်က္ႏွာသည္ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့။ မလွရံုအျပင္ ၾကည့္ရတာပါ မေကာင္းေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ ့ဟု ေတြးမိလာရ၏။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တခါတရံ ေမာလ္ေတြ သြားလို ့အလွျပင္ပစၥည္းမ်ားေရာင္းေသာ ဆိုင္ေတြနားေရာက္ပါက
သားအေဖက တိုးတိုးေျပာတတ္၏။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ညီး သူတို ့ကို ေမးၾကည့္ပါလား”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ဘာကိုလည္း”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ဟို မ်က္ႏွာကို ဘာလိမ္းရမလဲလို ့ေပါ့”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ဘာအတြက္လဲ”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ေအာ္ ညီးမ်ား မ်က္ႏွာက အမဲေလးေတြ ဘာေလးေတြ ေပ်ာက္ခ်င္သလားလို
့ပါ”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ေအာ္……….”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အလွအပႏွင့္ ပါတ္သတ္ၿပီး တခါမွ မေျပာဘူးသူကပင္ အၾကံေပးစကားေလးမ်ား
မရဲတရဲဆိုတတ္လာၿပီဆိုေတာ့ က်မရဲ ့အသက္ၾကီးျခင္းေနာက္မွ ပ်က္စီးျခင္းဆိုသည္ကို ဖံုးကြယ္လို ့ဘယ္လိုမွ မရေတာ့သလို ထိုပ်က္စီးျခင္းကို
ဖံုးကြယ္ဖို ့အမွန္တကယ္ကို လိုအပ္လာၿပီဆိုတာ မီးနီျပလိုက္သလိုပါပင္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">က်မကိုယ္တိုင္းလည္း တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သိလာ၊ေတြ ့လာတာ ၀န္ခံပါသည္။
တကယ္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း အသက္အရြယ္ေလးရလာသည္မို ့ ငယ္စဥ္ကလို မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အဖုေလးေတြကို
ညွစ္ၿပီးပါက ဘာေတြ ဘယ္လိုလိမ္းလို ့ဘယ္ေလာက္ပင္ ဂ၇ုတစိုက္ထားပါေသာ္လည္း နဂိုေနအသားမျဖစ္လာေတာ့ပါ။
ဒါတင္လားဆို မဟုတ္ရပါ။ ညွစ္ထားရာက အေပါက္ေလးမ်ားလည္း က်န္ခဲ့လို ့ခုေတာ့ နဂိုေနေခၽြးေပါက္မ်ားကပဲ
အသက္အရြယ္ၾကီးလာလို ့ က်ယ္လာတာလား၊ ၀က္ျခံညွစ္ရတာမ်ားလို ့ပဲ အနာေပါက္ျဖစ္ျပီး က်ယ္ေနေလသလား
ခြဲျခားမရပါ။ ယခုေတာ့ မ်က္ႏွာက စေတာ္ဘယ္ရီသီး မ်က္ႏွာျပင္ပမာ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့ခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ၀က္ျခံေပ်ာက္ဖုိ ့၊ သက္သာဖို ့၊
ကာကြယ္ဖုိ ့၊ ဖံုးကြယ္ဖုိ ့တို ့ အတြက္ ( အထူးသျဖင့္ ၀က္ျခံသက္သာေစပါသည္ဆိုေသာ) မိတ္ကပ္၊
လိုးရွင္း၊ ေပါင္ဒါမ်ားကို သံုးေနရပါၿပီ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္ ၊ ၃၀ အရြယ္တိုင္သည္ထိ ရုပ္ရည္မလွပပါေသာ္လည္း
ၾကည့္ေကာင္းေသးသည္ ဆိုရပါမည္။ အသားအရည္က စိုေျပ၏။ ႏႈးညံ့၏။ ေခ်ာေမြ ့ခဲ့၏။ လန္းဆတ္၏။
ၾကည္လင္ခဲ့၏။ တင္းရင္းခဲ့၏။ အေရးအေၾကာင္းမရွိခဲ့။ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက နီျမန္းစိုေျပခဲ့၏။
အဖုေလးေတြ အမာရြတ္ေလးေတြ ရွိလင့္ကစား ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳျခင္းက အကာအကြယ္ေပးထားခဲ့၏။ အသားအရည္
ပ်က္စီးသြားေသာ္လည္းပဲ အသစ္ အသစ္တို ့က အစားထိုးလို ့ျပဳျပင္ေပးလို ့ အခ်ိန္တုိအတြင္း
နဂိုေန အသားလို ျပန္ျဖစ္ခဲ့၏။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ယခုေသာ္ ထိုသို ့မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အႏွစ္ ၄၀ေက်ာ္ ခံစားခဲ့ရေသာ
ေနဒဏ္၊ ေလဒဏ္၊ ရာသီဥတုဒဏ္တို ့နဲ ့အတူ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာမႈတို ့ေၾကာင့္ အေျပာင္းလဲၾကီး
ေျပာင္းလဲေနပါၿပီဆိုတာ က်မကိုယ္ က်မ ရိပ္မိသိရွိလာသည္သာမက ေဘးလူမ်ားကပါ သတိထား မိလာၾကေပၿပီ။
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">နဲနဲခ်င္း ေဆးကူေနရပါေသာ မ်က္ႏွာျပင္က အဖုေလးေပ်ာက္ေသာ္လည္း
အမာရြတ္ေလးက်န္ခဲ့၏။ အမာရြတ္ေလးက သက္သာသြားေသာ္လည္း အညိဳေရာင္အမဲစက္ေလးကေတာ့ က်န္ေနေသး၏။ အခ်ိန္တိုအတြင္း
အလြယ္တကူ ေပ်ာက္မသြား။ ေဆးကူပါေသာ္ျငား လံုး၀နီးပါး နဂိုေရ အသားလို ျပန္ျဖစ္ဖို ့ ၾကာေတာင္းလွပါ၏။
ပထမတစ္ခု မေပ်ာက္ခင္ ဒုတိယက ေနာက္ကလိုက္လာလို ့အလွ်င္မွီေအာင္ မနည္းလိုက္ေနရ၏။ အေတြ
့အၾကံဳမ်ားအရ ေဆးကူၿပီးေနာက္ပိုင္း အနာရြတ္ အမဲရာေလးမ်ားက ပိုလို ့ထင္း က်န္ တတ္၏။
ငယ္ႏုစဥ္ကလို ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မဟုတ္ေတာ့သလို တခဏတာလည္း မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အရြယ္က စကားေျပာလာသည္လို
့ဆိုရပါလိမ့္မည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားမိလာၿပီးေနာက္ပိုင္း အျပင္ထြက္တုိငး္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ မိန္းမငယ္ေလးမ်ား
ဘာမွ မျပဳမျပင္ မလိမ္းမခ်ယ္ထားပဲ နဂိုေနအတိုင္း မ်က္ႏွာေလးမ်ားက ျဖဴစင္ေခ်ာေမြ ့ၾကည္လင္လန္းဆန္း
လွပေနၿပီး ဆံပင္ေလးေတြကိုလည္း ဖို ့ရိုးဖားရားစီးလို
့ ဆံစေလးမ်ား ဖြာရရာေလးလြင့္က်ေနတာေလးမ်ားေတြ ့ရရင္ ေအာ္ ..ငါတို ့ငယ္ ငယ္ တုန္းကလည္း
ဒီလိုပဲ ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းခဲ့တာ ေနမွာပဲ … ေတြးမိရင္း ငယ္ဘ၀၊ ငယ္အလွကို လြမ္းမိျပန္ပါသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တခ်ိဳ ့တေလ အရြယ္ေလးငယ္ငယ္ကို လူၾကီးမ်ားပမာ လိမ္းခ်ယ္လို
့လူၾကီးမ်ားစတိုင္ ဟန္ထုတ္ေျပာဆို ျပဳမႈေနတာမ်ားေတြ ့ရရင္ေတာ့ ေအာ္.. အသက္ေတြ ၾကီးလာလို
့မလိမ္း မခ်ယ္ မဖံုး မဖိလို ့မရေတာ့မဲ့အခ်ိန္က်မွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ရယ္၊ ဘာမွ
လိမ္းခ်ယ္စရာ မလိုပဲ သဘာ၀အတိုင္း ႏုပ်ိဳ စိုေျပလန္းဆတ္လွပတဲ
့အရြယ္၏ ေကာင္းျခင္းဆိုတာရယ္ကို သိနားလည္ၿပီး လြမး္ေနၾကရေတာ့မွာ ပါလားေနာ္ …နဲ ့မဆီမဆိုင္ ေဘးကေန
ႏွေမ်ာသလို ခံစားေနရ၏။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့ၾကီးလာလို ့အသက္ေတြ ရလာကာမွ ငယ္ရြယ္မႈနဲ ့ၾကီးရင့္မႈတို
့ကို ႏိႈင္းယွဥ္ျမင္ ေတြ ့လာၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳျခင္း၏
အႏွစ္သာရ တန္ဖိုးကို မ်က္၀ါးထင္ထင္သိ္လာပါေတာ့သည္။ </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">မိတ္ကပ္၊ ေပါင္ဒါတို ့ျဖင့္ ဖံုးကြယ္စရာမလိုပဲ သဘာ၀အတိုင္းနဲ
့ပင္ ၾကည့္ရအဆင္ေျပ ခဲ့သျဖင့္ ကံေကာင္းခဲ့သည္လို ့ဆိုရပါလိမ့္သည္ ။ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳျခင္း
အႏွစ္သာရကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိလို ့ရယ္မဟုတ္ပဲ ငယ္ဘ၀ကို နဂိုေန အတိုင္း ျဖတ္သန္းလို ့ သဘာ၀အလွကို
ေကာင္းေကာင္းၾကီး ခံစားခဲ့ရပါလား ေတြးမိရင္း ေက်နပ္မိျပန္၏။ ေတာ္ပါေသးရဲ ့။ ငယ္ရြယ္စဥ္
စိတ္ရူးထခဲ့တုန္းကမ်ား လူၾကီးေတြလို မိတ္ကပ္ေတြ၊ ေပါင္ဒါေတြ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြနဲ ့ ေမြးရာပါ
သဘာ၀အလွကို မဖံုးကြယ္ခဲ့မိလို ့။ ယခု အသက္ေတြ ရလာလို ့သိရွိနားလည္ခ်ိန္က်မွ ငယ္စဥ္က
ဘာတစ္ခုမွ မသံုးခဲ့မိသည့္အေပၚ စိတ္သက္သာရာ ရေနမိ၏။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တစ္ခါတေလေတာ့လည္း အလုပ္ထဲ၀င္စ အသက္ ၂၀ေက်ာ္နဲ ့၃၀ေက်ာ္ေလာက္ကမ်ား
အသားအေရ လွပ၊ က်န္းမာဖို ့အတြက္ အထူး သတိထား ဂရုစိုက္ခဲ့မိရင္ ခုခ်ိန္ ဒီေလာက္ထိ ဆိုးခ်င္မွ
ဆိုးေနမွာလို ့လဲ ေတြးမိ၊ ေနာင္တ၇ေနမိျပန္၏။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ထပ္စဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ ေအာ္..ငါ့ႏွယ္ ငါ့မွာ ၁၀ တန္းေအာင္တဲ့ထိ
အေဖညွပ္တဲ့ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွာပဲ အဲဒီေခတ္အေခၚ စႏၵာေက နားအကြင္းပံုပဲ ညွပ္ခဲ့ရတဲ့သူ၊
တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္း ရွည္လာတဲ့ ဆံပင္ကို
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပဲ တိုေအာင္ညွိခိုင္းတတ္သူ၊ ေက်ာင္းၿပီး ဘြဲ ့ရလို ့အလုပ္ထဲ ေရာက္ျပန္လည္း
ဆံပင္ရွည္ပဲ ထားခဲ့သူ။ အလွျပင္ဆိုင္ဆိုတာနဲ ့ အလွမ္းေ၀းခဲ့တာ ကိုယ္တိုင္အသိ။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဆံပင္ညွပ္တာကိုပင္ ဆိုင္သြားခဲလွေတာ့ မ်က္ႏွာအလွအပ ျပင္ဆင္လိမ္းခ်ယ္
ဂရုစိုက္ဖို ့ေ၀း၊ အသားအရည္ က်န္းမာေရး ဆိုင္ရာမ်ားကို သိသူ တတ္သူေတြကို ေမးဖို ့ေ၀း၊ ျပင္ဖို ့ေ၀း၊ စာေတြ ဖတ္မိဖို ့ေ၀းခဲ့ၿပီး
ဂရုစိုက္တတ္ဖို ့အသိ ပညာနဲ ့လည္း ေ၀းခဲ့ရတာ မဆန္းလွပါဘူးလို ့လဲ ကုိယ္တိုင္ ဆန္းစစ္မိပါ၏။
ယခု ေခတ္လို အသိေပး စာေစာင္ေတြ ေပါေပါမ်ားမ်ား မေပၚေသးတာလည္း ပါႏိုင္ေကာင္းပါရဲ ့။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">က်မရဲ ့အလုပ္ကိုက ဖုန္ေတြ၊ သဲေတြနဲ ့ေန ့တဒူ၀ ျဖတ္သန္းေနရတာဆိုေတာ့
… အင္း အဲဒါေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ။ သတိထားမိသေလာက္လည္း အလုပ္၀င္ၿပီးမွ ပိုဆိုးလာ
ခဲ့သည္ကို သတိရမိျပန္၏။ သတိရမိ၊ ေနာင္တရမိတာကလြဲလို ့လည္း ဘာမွ ျပန္ျပင္လို ့က မရေတာ့။ အစားအေသာက္၊ အေနအထိုင္နဲ ့ကလည္း တိုက္ရိုက္ သက္ဆိုင္ေနေလေတာ့
ခုခ်ိန္က စလို ့ေရွ့ေရွာက္ ပိုလို ့ဂရုစိုက္မွပါပဲေလလို ့ ေတြးျဖစ္၏။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့အသက္ ၄၀ေက်ာ္က်မွပင္ အမ်ားအျမင္၊ ကိုယ့္အျမင္သြင္ျပင္ေလး
သင့္တင့္ဖုိ ့အေရး မိတ္ကပ္၊ ေပါင္ဒါတို ့ျဖင့္ ရင္းႏွီးေအာင္ ၾကိဳးစားရပါေတာ့သည္။ အမ်ားအျမင္
ၾကီးကာမွ ငယ္မူျပန္၊ လွခ်င္သည္ဆိုခ်င္ဆို၊ က်မမွာ အသက္အရြယ္ ၾကီးလာတာနဲ ့အမွ့် အမွန္တကယ္လိုအပ္လာတာကို
ျမင္သိလာရင္း ငယ္ရြယ္စဥ္ ေက်ာက္ျပင္နဲ ့သနပ္ခါးတံုးတို ့နဲ ့သာ ခ်ယ္လွယ္ထားေသာ မွန္ေဘးမွာ
ယခုေတာ့ အ၀ိုင္း၊ ေလးေထာင့္၊ အပု၊ အရွည္၊ အျဖဴ၊ အနက္၊ မနက္၊ ည၊ အမည္ေပါင္းစံုတပ္ထားေသာ
အေရာင္စံု ဗူး၊ ပုလင္းစံုစြာက ေနရာယူ မင္းမူေနၾကပါၿပီ။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ငယ္ကတည္းက မိတ္ကပ္၊ ေပါင္ဒါ၊ ေမႊးရနံ ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတို
့နဲ ့ မတည့္ခဲ့ေလေတာ့ သူမ်ားက ညႊန္းတိုင္းလဲ မသံုးရဲ။ လူသတင္း၊ စာသတင္း၊ ေဆးသတင္းေတြကို
ဖတ္ၿပီး ကိုယ္နဲ ့ တည့္မဲ့ အမ်ိဳးအစားထဲက ေကာင္းတယ္ဆိုမွ စမ္းသံုးၾကည့္ရ၏။ တစ္မ်ိဳး
တစ္မည္ တစ္ခု တိုးလာတိုင္း ေအာ္..ငါ ့အသက္ ၾကီး ၾကီးလာၿပီး ပိုပို အိုအိုလာၿပီ ဆိုတဲ့
နမိတ္ပါလားလို ့ လဲ ခံစားမိရ၏။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့ၿပီးခဲ့အပါတ္ထဲက က်မသံုးေနက် ပစၥည္းဆိုင္မွ အသားအရည္အတြက္
ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ဗူးေလး သံုးဗူး စမ္းသံုးၾကည့္ဖို ့ထပ္၀ယ္လာျဖစ္၏။ အဲဒီညမွာပဲ သားရဲ ့အေဖက ထံုးစံအတိုင္း သူ ့ကင္မရာကို ကလိေနေတာ့ က်မက…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ဒီမွာ ညီး က်ဳပ္၀ယ္ထားတဲ့ ဗူးေလးေတြကို ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကည့္ပါလား။
အျဖဴနဲ ့အနက္ ေရာင္ခ်ည္းပဲ ဆိုေတာ့ ထင္းေနၿပီး လွမွာ။ အထဲမွာလည္း တံဆိပ္စာတမ္းေလးပါတယ္။
အဲဒါေလးေတြ ေပၚေအာင္ရိုက္ေပါ့ ” လို ့ေျပာေတာ့…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">“ေအး … ရိုက္ေပးမယ္။ ၿပီးက် ၾကြားတာလို ့ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး
ဖဘေပၚတင္ေပါ့” ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။ သူက ၾကြားတာေပါ့ လို ့စေနာက္ၿပီး ေျပာလိုက္ေပမဲ့ က်မေခါင္းထဲမွာေတာ့
“ၾကြားတာ မဟုတ္ဘူးေဟ့။ အကူေလးေတြ လိုလာၿပီဆိုတဲ့သေဘာ။ ဒီေတာ့ အိုလာၿပီလို ့ ေမာင္းခတ္ေၾကျငာတာပဲျဖစ္ေတာ့မွာ။” … ဆိုသည့္ အေတြးေတြသာ ပလံုစီေန၏။ ႏႈတ္ကဖြင့္လို
့ တရား၀င္ေတာ့လည္း ၀န္မခံခ်င္ေသးေပ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အခုေတာ့ မိတ္ကပ္။ ေပါင္ဒါ ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီတို ့ကို ငယ္ငယ္ကေတြးခဲ့သလို
အရွိထက္ ပိုလို ့လွဖို ့ပဖို ့လိမ္းဖို ့၊ ခ်ယ္ဖို ့ ထက္ အ၇ွိကို ၾကည့္ေကာင္းဖို ့အတြက္ သံုးေနရပါၿပီ။ ေျပာၿပီးပါပေကာ။ က်မက မလွပါဘူးဆိုတာ။
သံုးရံုနဲ ့လွလာမွ မဟုတ္ေတာ့ လွဖို ့ရာ မသံုးခဲ့။
မသံုးတတ္ခဲ့။ ထို ့ေၾကာင့္ ရွိတာထက္ ပိုလွလားမလာဆိုေသာ အေတြးမ်ိဳးနဲ ့ ပိုလွဖို ့၊
ရွိၿပီးသားအလွ ပိုမို ထင္သာလာေစဖို ့သံုးခဲ့ဖူးသည္မဟုတ္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အခု ၄၀ ေက်ာ္လို ့ အေရးအေၾကာင္းဟဲ့ ပြဲေတြ လမ္းေတြ သြားရေတာ့မယ္ဆိုကာမွ
ဖံုးဖို ့ ဖိဖို ့လိုလာေတာ့ ဘယ္လိုက ဘယ္လို
စရမယ္မွန္းမသိ။ တကယ္ေတာ့ ၀ါသနာကို အရင္းခံတဲ့ စိတ္၀င္စားမႈက အေရးပါပါလိမ့္မည္။ လိမ္းဖို
့ခ်ယ္ဖို ့ငယ္စဥ္ကတည္းကသာ ၀ါသနာေလးလည္း အမွန္တကယ္ပါလာပါက အျမဲတေစ မလိမ္းမခ်ယ္ျဖစ္ေသာ္ျငား
စိတ္၀င္စားမႈေလးေၾကာင့္ ဘယ္လို လိမ္းရ ခ်ယ္ရေလာက္ေတာ့ ေလ့လာျဖစ္အံုးမယ္ထင္ပါရဲ ့။ အေရးဟဲ့
လိမ္းဖို ့လိုလာခဲ့ရင္ အျဖစ္ေတာ့ လိမ္းတတ္ပါလိမ့္အံုးမည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ က်မက အစားအေသာက္က် စိတ္၀င္စားခဲ့၏။ ၁၀ တန္းေအာင္သည္ထိ
အေမ့ကို ေဘးက ကူတာေလာက္ကလြဲလို ့ေစ်းလည္း မသြားဖူး၊ မ၀ယ္ဖူး၊ မခ်က္မျပဳတ္ဖူးခဲ့ပါ။
သို ့ေသာ္ ေကာင္းတာမွေတာ့ ၾကိဳက္၏။ မေကာင္းပါက စိတ္ညစ္ခံၿပီး ႏွေမ်ာစိတ္နဲ ့ေတာင္ မစားခဲ့ပါ။
အေမက်ေတာ့ ေရွးလူၾကီးပီပီ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ရမွ စိတ္ေက်နပ္သလို စည္းစနစ္နဲ ့ ခ်ိဳးျခံေခၽြတာရမည္မို
့့မခိုင္းတာလည္း ပါပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ၾကီးျပန္ေတာ့လည္း အခ်က္အျပဳတ္လက္ရာေကာင္းလွေသာ
ေယာင္းမက တစ္အိမ္လံုး တာ၀န္ယူျပန္ေတာ့ က်မက ဘာမွ တာ၀န္ မယူခဲ့ရ။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">သို ့ေသာ္ အိမ္ေထာင္က်လို ့ကိုယ္တိုင္ မီးဖိုေခ်ာင္နဲ ့အိမ္မႈေရးရာ
အစစ စီမံခန္ ့ခြဲ ၊ ၀ယ္ျခမ္း သံုးစြဲရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း သူ ့အလိုလို ၀ယ္ျခမ္း ခ်က္ျပဳတ္နဲ
့ဟုတ္ေန ပါေတာ့သည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အစားေသာက္မ်ားဆို စာေတြ ့ေရာ၊ စားဖူးတာေရာ၊ ျမင္ဖူးတာေရာနဲ
့ စားလို ့ေကာင္းတာ၊ ၾကိဳက္တာဆို စမ္းခ်က္ၾကည့္တတ္၏။ ၁ ခါနဲ ့မေကာင္း ၂ ခါခ်က္ၾကည့္၊
၂ ခါနဲ ့မွ မေကာင္း ၃ခါ ထပ္ခ်က္ဖို ့၀န္မေလးစြာ ခ်က္တတ္၏။ ဆိုင္သြားစားပါကလည္း ဒါေလးက
ဘာေလးနဲ ့ညာေလးနဲ ့ခ်က္ထားတာေနမွာနဲ ့အရသာ ခံၾကည့္၊ မွန္းၾကည့္တတ္ၿပီး ျပန္ခ်က္တတ္၏။
၀ါသနာက ပါေလေတာ့ အိမ္ေထာင္က်ခ်ိန္ အသက္ ၃၀ေက်ာ္ပါမွ စခ်က္ရပါေသာ္လည္း အဆင္ေျပ စားေကာင္းသည္
ထင္ပါသည္</span><span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; text-indent: 0.5in;">။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; text-indent: 0.5in;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ၾကီးမွ ခင္တဲ့သူမ်ားကလည္း ေျပာတတ္ပါ၏။ “ ခုမွ ခ်က္ရတာ ဟုတ္ရဲ
့လား။ ငယ္ကတည္းက ခ်က္ရတာမဟုတ္ဘူးလား။ ခုေလာက္ေကာင္းေနတာ “…လို ့ေျပာတတ္ပါသည္။ စားေကာင္းေအာင္
ေျပာသည္လား။ တကယ္လားေတာ့ ခြဲျခားမသိ။ ထို ့ျပင္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကလည္း “ ၾကည့္စမ္း
အဲလို ခ်က္တတ္မွန္း ငါတို ့ငယ္ငယ္က မသိခဲ့ရပါလား၊ ခ်က္ေကၽြးရမွာ ေၾကာက္လို ့မခ်က္ခဲ့တာလား
“ နဲ ့ ေထာပနာျပဳတတ္ျပန္ပါသည္။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">သို ့ဆိုပါ ေသာေၾကာင့္ ခ်က္ရတာ ၀ါသနာပါၿပီး အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းကို စိတ္၀င္စားမႈရွိ လို ့သာ အခ်က္အျပဳတ္ အတန္အသင့္ တတ္ကၽြမ္းသည္ဟု ထင္ပါသည္။ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ကို လုပ္မွ
ရမည္ဆိုတာ သိလို ့ မျဖစ္မေန ၾကိဳးစားခ်က္ရင္း ေကာင္းလာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္သည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အလွျပင္တာက်ေတာ့ ၀ါသနာမၾကီးလွတာလည္း ပါမွာ ျဖစ္သလို စိတ္လည္း
အထူးတလည္ မ၀င္စား၊ မလိမ္းလည္း ရေနၿပီး၊ မျဖစ္မေန လုပ္ကို လုပ္ရမွာမ်ိဳး မဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ ခုအရြယ္ထိ
မလိမ္းမခ်ယ္တတ္ျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သားအေဖအၾကံေပးသလို မိတ္ကပ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြမွာ
သူမ်ားေတြ နမူနာအလိမ္းခံေနသလို ကိုယ္လည္း သူတို ့ကို အလိမ္းခိုင္းၿပီး သင္ရေကာင္းမလား
ဟု တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ဘူးေသာ အေတြးမ်ိဳးပင္ ၀င္လာလိုက္ေသး၏။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အေတြ ့အၾကံဳက စကားေျပာတယ္လို ့ဆိုရိုးေလးက ရွိေလေတာ့ လိမ္းစရွိလို
့ခဏခဏ လိမ္းခ်ယ္လာတာၾကာရင္ မိတ္ကပ္ရည္၀ၿပီး မ်က္ႏွာေလးက ေျပျပစ္အဆင္ေျပလာေကာင္းပါရဲ ့။ ျမင္သူေတြက… အမယ္.. ၾကည့္စမ္း ၄၀ေက်ာ္လို ့ေတာင္
မထင္ရဘူး၊ ႏုေနလိုက္တာ…လို ့.. မေျပာဘူး ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲေနာ္..။ အခ်င္းခ်င္း အားေပးတာမ်ိဳးပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း ေတြးမိၿပီး ျပံဳးရျပန္ပါသည္။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တကယ္ေတာ့လည္း ၁၀ ေက်ာ္သက္နဲ ့ခုအရြယ္နဲ ့က သားအမိအရြယ္ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့
ေတြးမိလို ့သာ ေတြးရ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာလည္း အသိ။ အသက္အရြယ္က စကားေျပာလာပါၿပီ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တစ္ခါ ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေလး မွတ္မိလာျပန္သည္။ က်မ ၁၀တန္းေအာင္သည့္ႏွစ္က
က်မအေဖ ႏိုင္ငံျခားသို ့သြားရ၏။ က်မအတြက္ မိတ္ကပ္ေလး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေလး၊ ေပါင္ဒါဗူးေလး
ေတြမ်ား ၀ယ္လာေပးမလားလို ့တိတ္တခိုး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူး၏။ က်မမွာ ေပၚတင္လည္း မမွာရဲသလို
ဘာကို အမည္တပ္မွာရမွန္းလည္း မသိ။ က်မအေဖကိုယ္တိုင္လည္း
မ၀ယ္တတ္တာ သိေသာ္ျငား ပါလာေကာင္းႏိုး ေမွ်ာ္ခဲ့၏။ ျပန္လာေတာ့ ေရေမႊးပုလင္းသာ ပါလာခဲ့ပါသည္။
က်မက မရဲတရဲ ေမးၾကည့္ေတာ့…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> “ေပါလိုက္တာ။ ေစ်းဆိုင္ေတြမွာ
ဇလားၾကီးေတြထဲ ထည့္ထားတာ။ ဘာ၀ယ္ရမွန္းလဲ မသိဘူး။ သင္တန္းက အေဖၚတစ္ေယာက္ေမးၾကည့္ေတာ့
သူက မင္း သမီးက အသက္ဘယ္ေလာက္လဲတဲ့။ အေဖက ၁၆ႏွစ္ဆိုေတာ့ အိုး.. ၁၆၊ ငယ္ေသးတယ္မလိုေသးဘူး။
ဒို ့လို အဖြားၾကီးေတြကမွ တကယ္လိုတာ။ ေနာက္ၿပီး ငယ္ကတည္းက ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးရင္ ေတာက္ေလွ်ာက္
မဆိုးလို ့မရေတာ့ဘူး။ မင္း သမီးကို မဆိုးေစနဲ ့။ ေတြ ့လား ငါ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ျဖဴေျခာက္ေျခာက္ျဖစ္ေနတာ။
ငယ္တံုးကတည္းက သံုးခဲ့လို ့။ ငယ္တံုး မလိုဘူး။ သဘာ၀အတိုင္း လွၿပီးသား။ ၾကီးရင္ လိုလာမွာ၊
အဲဒီေတာ့မွ သံုးခိုင္း ” လို ့ေျပာလို ့ဘာမွ မ၀ယ္ခဲ့ေတာ့ပါတဲ့။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ခု ျပန္သတိရမိေတာ့
သူမေျပာတာလည္း ဟုတ္ေန၊ မွန္ေနတာပါပဲလားလို ့ ခု အသက္ ၄၀ေက်ာ္လို ့ကိုယ္ေတြ ့ၾကံဳကာမွ
လက္ခံလိုက္ရပါေတာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက တခါတေလ အက္ကြဲကြဲ ျဖဴေျခာက္ေျခာက္ျဖစ္လို ့၊ ေဆးကူေနရပါၿပီ။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာင္ ေအာင္မယ္.. အိမ္ေထာင္က်ကာမွ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ၊ ဘာေတြ ဆိုးလို ့၊
တယ္ဟုတ္ေနပါလား…တဲ့။ ေအာ္..သူတို ့မွာ ၾကီးမွ လွခ်င္ေနၿပီ ထင္ေနၾကတယ္ ထင္ပါရဲ ့။ က်မမွာေတာ့ မဆိုးလို ့မျဖစ္ေတာ့ ေလာက္ ေအာင္ ၾကည့္ရဆိုးေနတာလို ့ျပန္မေျပာရဲ၊ ေျပာလာတိုင္း
တဟဲဟဲနဲ ့သာ ရယ္ေနရေတာ့တာပါပဲ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ခုခ်ိန္ထိ ဟိုနား ဒီနားနဲ ့သာမာန္ ေစ်း၀ယ္ထြက္တာေလာက္ကေတာ့
ႏႈတ္ခမ္းနီေလး တခါတေလ တို ့ရံုကလြဲလို ့ဘာမွ မလိမ္းမခ်ယ္ျဖစ္။ အမွန္ေျပာရပါက ငယ္စဥ္ကတည္းက
ဘာမွ မလိမ္းမခ်ယ္ရပဲ လွတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာမို
့ ခုခ်ိန္ထိ လိမ္းဖို ့ရာ ပ်င္းေသး၏။ လိမ္းတိုငး္လည္း အဆင္ေျပလွသည္ မဟုတ္တာလည္း ပါ
ပါသည္။ တခါတေလမ်ား လိမ္းၿပီးပါက ငါ့ႏွယ္.. မလိမ္းတာမွ ေကာင္းအံုးမယ္ထင္ပါရဲ ့.. ထိ ေတြးမိသည့္အၾကိမ္ ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ေဘးလူေမးၾကည့္လို
့အင္တင္တင္ဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ဖ်က္လိုက္တာ မ်ားပါ၏။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အျပင္ထြက္တိုင္းလိုလို မလိမ္း၊ မျခယ္၊ မဖံုး၊ မဖိေပမဲ့လို
့ လိုအပ္သည္ထင္လွ်င္ေတာ့ ဖံုးရ၊ဖိရ၏။ အနည္းငယ္ ၾကည့္ေကာင္းသြားသလိုပါပဲေလလို ့ မိမိစိတ္ထဲ
ယံုၾကည္ဖို ့ ၾကိတ္မွိတ္ ၾကိဳးစားေနမိ၏။ အသက္ေလးကလည္း ရလာၿပီဆိုေတာ့ ငါ အိုၿပီ၊ ငါ နာၿပီ၊ ငါ ဘာလုပ္ဖို ့အခ်ိန္တန္ၿပီလဲ…
ဆိုတဲ့ အသိကလည္း ေနာက္က ကပ္ပါလာတတ္ျပန္၏။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အေနာက္ႏိုင္ငံေတြအဆိုအရ ၄၀ ေက်ာ္မွ ဘ၀စတာပါလို ့ေျပာၾကတာၾကားဘူးလို
့အသိ အဂၤလိပ္တစ္ေယာက္ေမးေတာ့ သူက “အင္း ၄၀ ေက်ာ္ရင္ diet စလုပ္ဖို ့လိုၿပီကြ” လို ့ျပန္ေျပာ
ခဲ့ပါသည္။ သူေျပာသလိုပါပင္။ အေပၚယံျမင္သာသည့္ မ်က္ႏွာ၊ အသားအရည္သာမက ကိုယ္ခႏၶာကလည္း
နာလာပါၿပီ။<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္းဆိုတာလို တစ္ခါတစ္ရံ ေလွကားတစ္ထစ္တက္ရံုနဲ
့ဒူးက နာလာတတ္၏။ အထိုင္ အထ အဆင္မေျပတာနဲ ့လည္း ခါးက မ်က္တတ္၏။ ႏွာေလးတစ္ခ်က္ ေခ်လိုက္တာကပင္
အေၾကာေတြနာလို ့ ရက္ရွည္ခံစားတတ္ရ၏။ အစားေလးတစ္လုတ္နဲ ့လဲ သြားမ်ားယိုင္နဲ ့သြားတတ္ျပန္၏။
ငယ္ရြယ္စဥ္က ေတာက္ပရႊန္းလဲ့ခဲ့ေသာ မ်က္လံုးမ်ားကလည္း ခုမ်ားေတာ့ အနီးက် မႈန္တုန္တုန္၊
အေ၀းက် မပီ၀ိုးတပါးနဲ ့မို ့အပိုအဆင္တန္ဆာေလးနဲ ့ျဖစ္ေန ပါၿပီ။ အိုျခင္း၊ နာျခင္းေတြ
လက္ေတြ ့ ၾကံဳလာရင္း တစ္ေန ့ထက္ တစ္ေန ့ အိုတာနာတာေတြ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပိုပို ခံစားလာရေတာ့
အသြားအလာ၊ အေနအထိုင္၊ အစားအေသာက္က အစ က်န္းမာေရး အထူးဂရုစိုက္ဖို ့ လိုလာၿပီမွန္း သိလာရပါ၏</span><span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; text-indent: 0.5in;">။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; text-indent: 0.5in;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒါတင္မက အင္း …
ငါ သိပ္ မနာခင္ တရားေလးလုပ္မွပါပဲေလ…လို ့လည္း အသိတရားေလး ၀င္လာျပန္၏။ သိပ္မနာခင္၊
ကိုယ္ခႏၶာေရာ၊ စိတ္ပါ လံုးလံုးႏွစ္လို ့တရား အားထုတ္ႏိုင္တံုးေလး လုပ္ပါမွ။ တတိယအရြယ္ေရာက္သည္ထိေစာင့္ေနပါက
ကိုယ္လဲနာ၊ စိတ္လဲက်နဲ ့ဘယ္လိုမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ အားထုတ္လို ့ရႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ဆိုတာလဲ
ေတြးမိျပန္၏။ အသက္ ၂၀ေက်ာ္က သံုး၊ ေလးၾကိမ္ ၀င္ခဲ့ဘူးေသာ တရားစခန္း အေတြ ့အၾကံဳေလးကို
စိတ္ထဲ ျပန္လည္ စုစည္းၿပီး ပ်ံ ့လြင့္ေနျမဲစိတ္ကို ထိန္းတာက စလုပ္ရမွာပါပဲေလ လို ့
စဥ္စားျဖစ္၏။ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">လူကိုယ္ခႏၵာေရာ ၊ စိတ္ေရာ လံုးလံုးနစ္ပါႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ေပးရအံုးမွာပါလား…ဟုလည္း
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရိပ္မိျပန္၏။ အို ..ရသေလာက္ ၊ ပါသေလာက္ေပါ့၊ အားခဲရင္း တတ္ႏိုင္သမွ်ေလး
လုပ္ဖို ့ၾကိဳးစားရ၏။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ရတဲ့အခ်ိန္ေလး ၾကိဳးစားၾကည့္မွပါပဲေလနဲ ့သာ ေတြးမိရင္း
စိတ္နဲ ့ကိုယ္ ႏွစ္ခုလံုးကေတာ့ ရပ္ေနျမဲသာပင္။ တကယ္ေတာ့ ရတဲ့ အခ်ိန္ထက္ အခ်ိန္ကို ရေအာင္
ၾကိဳးစားရမွာမွန္း သိပါရက္နဲ ့စိတ္ေရာ၊ ကိုယ္ပါ ႏွစ္ခုလံုးက မလိုက္ႏိုင္ေသး။ လုပ္မွ
ရေတာ့မယ္… လုပ္၇ေတာ့မယ္ …. ၾကိဳးစားရအံုးမယ္… ၾကိဳးစားရမယ္္ …. အၾကိမ္ၾကိမ္ ရြတ္လို
့…..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+ + +<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">တခါတေလေတာ့လည္း ေအာ္… အေပၚယံအလွအတြက္ ေငြကုန္ခံၿပီး ဖံုးဖို
့ဖိဖို ့က် ခ်က္ခ်င္း လုပ္မိေပမဲ့ အဓိက အေရးၾကီးတဲ့
က်န္းမာေရးအတြက္နဲ ့တရားေနာက္လိုက္ဖို ့က် </span><span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; text-indent: 0.5in;">တယ္ခက္ေနလိုက္ပါလား..လို ့ကိုယ့္စိတ္ကို
ေစာေက်ာေနမိ၏။ အသိတရားေလး၀င္လာရင္ေတာ့ ရတဲ့တရားစာေလးကို စိတ္ထဲက အလြယ္တကူပင္ ရြတ္လိုက္မိ၏။
တစ္ခါ တစ္ေလေတာ့လည္း ဖြင့္ထားတတ္တဲ့ တရားေတာ္ေနာက္ကို စိတ္ႏွစ္ကာ အမွီလိုက္ေနမိ၏။ ထိုသို
့ ၾကိဳးစားေနရင္း ကပင္ ျဖဴသီ့သီခ်င္း တစ္ပိုင္းတစ္စက ေခါင္းထဲ အတင္းတို ့ေ၀ွ့ ေနရာယူ
လာတတ္ျပန္၏။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: Zawgyi-One, sans-serif; text-indent: 0.5in;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဘာတဲ့…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> “ မငယ္ေတာ့ဘူးကြယ္
စစ္ေတာ့ အသက္က ၄၀၊ လူတကာက ေမးလာၾကေတာ့ ေျဖမယ္ အစိတ္ေလာက္ကြယ္။ အေရးအေၾကာင္းမ်ား ရွိလာရင္
ဖံုးရ ဖိရသေနာ္…..”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> +++++++++<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> 27.9.12 <o:p></o:p></span></div>
</div>
N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-85162755940909603322012-08-09T20:48:00.001+04:002012-08-09T20:48:30.842+04:00စလယ္၀င္ အိုးေလး...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကေသာ ၈ ႏွစ္တာ….</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">၁၃.၅.၂၀၀၄… ဆိုေတာ့… ဒီေန ့ဆိုပါက
၈ႏွစ္တာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါၿပီ။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>ပထမ ၁ ႏွစ္တာ
ကာလကေတာ့ က်မတို ့အတြက္ ႏွစ္ေယာက္အတူ စတင္ခဲ့ၾကေသာ ဘ၀ခရီး အေျခက်ဖို ့အေရး စိတ္ႏွစ္
လံုးပန္းခဲ့ၾကရပါသည့္ ကာလသာပင္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>ထိုစဥ္ကေတာ့
တစ္ေန ့တစ္ေန ့သူ ရံုးက ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ သူက က်မအေၾကာင္း စိတ္၀င္တစား ေမးျဖစ္ခဲ့သလို
က်မက သူ ့အလုပ္အေၾကာင္း သိခ်င္ခဲ့သမွ် ေမးျမန္းခဲ့ၾကပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>ထို ့ေနာက္ေတာ့<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>အခ်င္းခ်င္း လိုအပ္တာေလးေတြကို ေမးျမန္းၿပီး တစ္ေယာက္နဲ
့တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ၾကသည္။ ဒီလိုျဖင့္ တစ္ေန ့ၿပီး တစ္ေန ့၊ တစ္ႏွစ္ၿပီး
တစ္ႏွစ္ျဖင့္ ၃ႏွစ္တာ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုး ျဖတ္သန္းခဲ့ၾက၏။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>ေၾသာ္… ထို
၃ႏွစ္တာကေတာ့ မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းနွင့္ ေ၀းရာမွာ ႏွစ္ေယာက္ တည္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည္မို
့ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>သူ ့အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ေမးၾကရင္း၊
ေျပာၾကရင္း၊ တိုင္ပင္ၾကရင္း၊ ေဆြးေႏြးၾကရင္း၊ ျငင္းခံုၾကရင္းျဖင့္ က်မတို ့ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းေလးမ်ားက<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>က်မတို ့ႏွစ္ဦးၾကား လႊမ္းျခံဳခဲ့ၾကသလို သူစားခ်င္တာေလးခ်က္ေကၽြး၊
ကိုယ္လိုခ်င္တာေလး သူက ၀ယ္ေပးျဖင့္ ရိုးစင္းစြာပင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾက၏။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 2;"> </span>+<span style="mso-tab-count: 5;"> </span>+<span style="mso-tab-count: 4;"> </span>+</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>၃ ႏွစ္တာကာလကို
ေက်ာ္လို ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကူးစမွာေတာ့ က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္တည္း ဘ၀အတြင္းသို ့လူသားေလးတစ္ဦး
တို းလာေတာ့မည္ကို မထင္မွတ္ မေမွ်ာ္လင့္ေသးဆဲအခ်ိန္မွာပင္ အံ့ၾသစြာ သိရွိလိုက္ရပါေတာ့သည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>ဒီလိုျဖင့္
က်မ ရင္ေသြးေလးလြယ္ထားခ်ိန္တေလွ်ာက္ က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကား သူ ့အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းေလးမ်ားအစား
ဦးတည္ရာေျပာင္းကာ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည့္ အေၾကာင္းေလးမ်ားလည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့ၾကပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>သူ ရံုးမွ
ျပန္ေရာက္တိုင္း က်မကို ေမးေနက် အတိုင္းပင္ ေမးခဲ့ပါ၏။ သို ့ေသာ္ သူေမးခဲ့သည္မ်ားက
ေရာက္လာေတာ့မည့္ လူသားေလးႏွင့္ ပါတ္သတ္သည့္ က်မအေၾကာင္းမ်ားသာပင္။ က်မက သူ ့အေၾကာင္းျပန္ေမးခဲ့လွ်င္လည္း
သူေျပာျပခဲ့သည့္ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>သူ ့ အလုပ္အေၾကာင္းႏွင့္ သူ
့ခံစားခ်က္ေတြ၊ ေတြ ့ၾကံဳခဲ့ရတာေလးေတြက လြန္ခဲ့ေသာ ၃ ႏွစ္တာ ကာလက ေျပာစဥ္ကလို သာမာန္
ခံစားခ်က္ျဖင့္သာ ေျပာတတ္သည္မဟုတ္ေတာ့ပါပဲ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ ့ခံစားခ်က္ေလးမ်ား မသိမသာ
ပါလာတတ္ပါေတာ့သည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>မည္သည့္အေၾကာင္းအရာကိုေျပာတိုင္း ေရာက္ရွိလာေတာ့မည့္
ရင္ေသြးေလးရဲ ့ ေရွ့ေရးေလး ပါ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>တြဲေတြးကာ အလုပ္အေပၚခံယူခ်က္ေလးမ်ား
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ေျပာင္းလဲေျပာဆိုလာတတ္ပါေတာ့သည္။
ေျပာတတ္သည့္ စကားလံုးမ်ားတြင္ ခြန္အားမ်ားပါတတ္သလို အဓိကအားျဖင့္ တြန္းအားတစ္ခု ရလာသလို
ခံစားေျပာဆိုတတ္လာ၏။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">က်မအေၾကာင္း
ေမးျမန္း၊ ေျပာဆို၊ ဂရုစိုက္မႈမ်ားကလဲ က်မတစ္ကိုယ္စာအတြက္သာမကေတာ့ပဲ ရင္ေသြးေလးအတြက္ပါေတြးကာ
ဖခင္စိတ္ေလး မသိမသာစြက္လို ့တစ္ခါတစ္ရံ စိုးရိမ္စိတ္ေလးမ်ားလည္း လႊမ္းေနတတ္ပါေသးသည္။<span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ထို ့အတူ က်မကိုယ္တိုင္လည္းပဲ
ေမးခဲ့သမွ်၊ ေျပာခဲ့သမွ်၊ လုပ္ခဲ့သမွ် <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>အားလံုးေသာ
အေၾကာင္းအရာမ်ားတြင္ က်မတို ့ဘ၀အတြင္း မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ့မည့္ ရင္ေသြးေလးႏွင့္ ပါတ္သတ္ေနသည့္
မိခင္စိတ္အေတြးေလးမ်ား ပါေနတတ္ပါၿပီ။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုျဖင့္
သားေလးလူ ့ဘ၀အတြင္းမေရာက္လာခင္ ကိုးလတာမွာေတာ့ က်မေရာ သူပါ အမ်ားအားျဖင့္ သားေလးကိုသာ
ဦးတည္ခဲ့ၾကၿပီး သားအတြက္ႏွင့္ ပါတ္သတ္သည္ကိုသာ ေမးခဲ့ၾက၊ ေျပာခဲ့ၾက၊ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက၊
တိုင္ပင္ခဲ့ၾက၊ ျငင္းခံုတတ္ခဲ့ၾကပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေၾသာ္….ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိခဲ့စဥ္က
သူနဲ ့ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းျဖင့္ လႊမ္းမိုးခဲ့ေပမဲ့လည္း ၃ေယာက္ဆိုတာ သိလာေတာ့ ၃ေယာက္လံုး
ကိုယ္စီအေၾကာင္းဆိုတာထက္ တစ္ေယာက္တည္း အေၾကာင္းကသာ အဓိက လႊမ္းမိုးခဲ့ပါသည္။ အရာရာတိုင္း
သားေလးဆိုတာ ျဖစ္ေနတတ္ခဲ့ပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ထို ကိုးလတာျဖတ္သန္းမႈကေတာ့
သာမာန္ထက္လြန္စြာပိုေသာ စိတ္ခြန္အား၊ လူခြန္အား၊ စိတ္ကူးယဥ္မႈမ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊
ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား၊ ျပင္ဆင္မႈမ်ား၊ ၾကိဳတင္ၾကည္ႏႈးရင္ခုန္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္ခဲ့ပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+<span style="mso-tab-count: 5;"> </span>+<span style="mso-tab-count: 5;"> </span>+</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">၁၁.၁၀.၂၀၀၈၊
စေနေန ့။ မနက္အိပ္ရာႏိုးခ်ိန္မွစလို ့ ည ၇ နာရီ ၅၂ မိနစ္အခ်ိန္အတြင္း စိတ္ခံစား၊လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊
ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ရမႈမ်ားကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျပန္မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ည ၇ နာရီ ၅၂မိနစ္အေရာက္…သားေလးငိုသံႏွင့္
အေဖလုပ္သူရဲ ့ေမေမေရ..သားသားကို ၾကည့္ပါအံုး..ဆိုသည့္ စကားႏွစ္ခြန္းကိုသာ မွတ္မိပါေတာ့သည္။
အေဖလုပ္သူက ဒီစကားေလးျဖင့္ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>သားေလးကို က်မတို
့ဘ၀အတြင္း<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ၾကိဳဆိုလိုက္ပါသည္။ က်မက သားသားေလးေရ…ဟု
ေခၚလိုက္စဥ္ အေဖ့ရင္ခြင္အတြင္းမွေန အငိုခဏရပ္လို ့ အေမ့ကို အသံၾကားရာ လိုက္ရွာရင္း
သားေလးကလည္း အေဖနဲ ့အေမကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။ </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">၁၁.၁၀.၂၀၀၈၊
ထိုေန ့ကစလို ့ သားသားရယ္ ေဖေဖရယ္ ေမေမ ၃ေယာက္တို ့ျဖင့္ ၃ေယာက္ဘ၀ စခဲ့ၾကပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေျပာစရာပင္
လိုမည္မထင္ေတာ့ပါ။ သားေလး ေရာက္လာကတည္းက အခန္းေလးတြင္း သားေလးငိုသံ၊ အေဖရဲ ့သားသားေလးေရ၊
ေကာင္းငယ္ေလးေရေခၚသံ၊ အေမလုပ္တဲ့ က်မရဲ ့ သားသားေရ တို ့ျဖင့္သာ လႊမ္းျခံဳခဲ့ပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေန ့စဥ္လိုပါပင္။
အေဖလုပ္သူ ရံုးက ျပန္လာသည္ႏွင့္ သားသားေရ..ကစလို ့ ေမေမက သားသားကို ေရခ်ိဳးေပးလား၊
ေမေမၾကိးေရာ ခ်ိဳးလား၊ မန္မန္းစားလား၊ ေမေမၾကီးက ဘာနဲ ့စားတာတံုး သားသားရဲ ့ေျပာျပပါအံုး၊
သားသားမန္မန္းကေရာ ေကာင္းလား….စသျဖင့္ သားကိုသာ ေခၚ၊ သားကိုသာေမး၊ သားကိုသာ ေျပာျဖင့္
စီစီညံေနတတ္ပါေတာ့သည္။ က်မကိုပင္ သီးသန္ ့စကား မဆိုတတ္ခဲ့ပါ။ အရာရာ သားကိုသာ ဦးတည္
ေမး၊ ေျပာ၊ ဆိုတတ္လာပါေတာ့သည္။ </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">က်မတိ ု့ႏွစ္ေယာက္
သားေလးအိပ္စဥ္ စကားေတြ ဆိုျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဟိုးအရင္ ၃ႏွစ္တာကလို သာမာန္ စား၊ေသာက္၊ ၀တ္တို
့သာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ သားေလးေရွ့ေ၇းေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ လုပ္ေပးခ်င္တာေတြ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊
ၾကိဳတင္စိတ္ကူး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြျဖင့္ ပိုလို ့အဓိပါယ္ရွိလာပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">သားေလး စကားမေျပာတတ္ခင္
၂ႏွစ္အထိကေတာ့ ေဖေဖ၊ ေမေမ အသံတို ့ကသာ သားေလးကို ဦးတည္ စကားေတြ ဆိုၾက၇င္း မိသားစုေလး
စည္ခဲ့ပါသည္။ သားေလး တစ္လံုးစ ၊ ႏွစ္လံုးစေျပာတတ္ခဲ့ေတာ့ စကား၀ိုင္းက ေျပာင္းကာ သားေလးက
စိုးမိုးလာခဲ့ပါသည္။ သားေလး ေျပာတတ္သလို ေျပာသမွ်ကို သေဘာက်ကာ၊ လိုက္ေျပာကာျဖင့္ သားကသာ
ဦးေဆာင္ခဲ့ပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>+<span style="mso-tab-count: 5;"> </span>+<span style="mso-tab-count: 4;"> </span>+</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေဟာ…ျဖဳန္းဆို
၃ ႏွစ္ထဲလည္း ေရာက္ေရာ… သားေလးလည္း စကား ေကာင္းေကာင္း ေျပာတတ္လာပါေရာလား။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို
့ေဖေဖနဲ ့ေမေမမွာ ေျပာခ်ိန္ မရွိေတာ့သေလာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ညေန အေဖ ရံုးဆင္းခ်ိန္ကို
သားကေမွ်ာ္တတ္သလို၊ တံခါးေပါက္မွ အေဖ့ကို ျမင္သည္ႏွင့္ အေျပးသြားကာ တစ္ေန ့တာ ျဖတ္သန္းခဲ့သမွ်
တရစပ္ေျပာပါေတာ့သည္။ ေမေမက မန္မန္းေကၽြးတာ၊ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ၊ ေရခ်ိဳးေပးတာ၊ အနာကို
ခိုက္မိတာ၊ မုန္ ့ကို နဲနဲ ေပးတာ၊ ကြန္ပ်ဳတာကို စိတ္ၾကိဳက္ မေဆာ့ရတာ၊ အရုပ္ ကားဘီးျပဳတ္လို
့ျပန္တပ္ေပးပါ၊ ကား အသစ္လိုခ်င္တာ၊ ခု စက္ဘီးသြားစီးမွာ၊ ညက် စူပါမားကက္ကို ရုပ္ရုပ္သြား၀ယ္မွာ၊
ေနာက္ဆံုးက် ေမေမက သားသားကို ေငါက္တာဗ်..က အစ သူ ေျပာခ်င္၊ လုပ္ခ်င္တာေတြ ေျပာ၊ ခိုင္း၊တိုင္တို
့ကိ ုတစ္ခါတည္း လုပ္တတ္ပါေတာ့သည္။ </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဟိုးယခင္ကလို
အေဖက ေမးစရာ ေမးခြန္းမလုိေတာ့ပါ။ အေမက သတင္းေပးစရာမရွိေတာ့ပါ။ တစ္ေန ့တာအတြက္ အလံုးစံုပါ
ပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေျပာရံု၊ ခိုင္းရံု၊
တိုင္ရံုေတာ့မဟုတ္ပါ။ ေျပာ၊ ခိုင္း၊ တိုင္ လုပ္ဖို ့ေမးခြန္းမ်ားကိုလည္း မနားတမ္းေမးတတ္ပါသည္။
သိခ်င္သမွ်ေမးလို ့မွတ္ႏိုင္သမွ်မွတ္ထားသျဖင့္လည္း အေဖ၊ အေမတို ့နဲ ့အၿပိဳင္ ေျပာႏိုင္၊
ေမးႏိုင္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>အေမ့ကို ေမးလို ့မရပါက အေဖ့ဆီ ေျပး၊ အေဖ့ဆီက မေက်နပ္ရင္
အေမ့ဆီလာျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္ေနတတ္ပါသည္။ အစ တစ္စရၿပီးပါက မၿပီးေတာ့ပါ။ ဆက္စပ္ကာ ေမးေနသည္မွာ
အေမးခံရသူက မေျဖတတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လို ့ေမးတာလဲ..လို ့ျပန္ေမး၊ သားက ေမးခ်င္လို
့ေမးတာေပါ့..လို ့ျပန္အေျဖ ဘာျဖစ္လို ့ေမးခ်င္ရတာလဲ ေမးေတာ့ မသိလို ့ေမးတာေပါ့…လို
့ျပန္ေျဖကာ မရပ္ခ်င္ရပ္ခ်င္ျဖင့္ ရပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ခုေတာ့ အေမေရာ
သားအေဖပါ သားက ေမးတာေျဖ၊ သား စားခ်င္တာ ခ်က္လို ့သားစားခ်င္ရာသာ လိုက္စားရ၊ သားလုပ္ခ်င္တာ
လုပ္ေပးရ၊ သား၀တ္ခ်င္တာ ၀ယ္ေပး၊ ၀တ္ေပးရ၊ သားေဆာ့ခ်င္ရင္ သူနဲ ့အတူ လိုက္ေဆာ့ေပးရ၊
သားက စာခ်ခဲ့ရင္လည္းပဲ လက္ကေလးပိုက္လို ့တပည့္ေလးလို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္လိုက္ဆိုရ၊
သားက ဖြင့္ဆိုတဲ့ တီဗြီအစီအစဥ္ကို ပဲ ဖြင့္ေပးရ၊ သားၾကိဳက္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာအေခြေတြပဲ ၀ယ္လို
့ဖြင့္ေပးရ။….. ဘာမဆို သားကသာပဲ ဦးေဆာင္ေနပါၿပီ။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">သားေလးမေမြးခင္က
၊ တကယ္ေတာ့ သားေလးမွန္းမသိခင္က သူနဲ ့က်မ ရန္ျဖစ္ခဲ့ဘူး၏။ သားပဲ လိုခ်င္သည့္ သူက သားေမြးမွ
ထိန္းမွာ ေျပာသျဖင့္ ေအး..သမီးဆို လံုး၀လာမထိနဲ ့၊ မေခၚနဲ ့အၿပိဳင္ေျပာၾကရင္း ၂ ရက္
၃ရက္ ၾကာ စကားမေျပာၾကသည္အထိျဖစ္ခဲ့ၾက၏။ တကယ္တမ္း သားေရာက္လာေတာ့ သားအသက္ ႏွစ္ ႏွစ္ေက်ာ္အထိ
သားအေပၚသာ စိတ္ေတြ စုပံုရင္း ဘက္ဆိုတာ ေမ့ေနခဲ့ၾက၏။ ျငိမ္းခ်မ္းခဲ့ၾက၏။ အရင္က ေျပာခဲ့ဘူးတာ
ျပန္ေျပာင္းသတိရၾကရင္း ၿပံဳးမိၾကရံုသာ ရွိခဲ့၏။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ထိုစဥ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းတံုးက
ျငင္းခဲ့ ခံုခဲ့ပါလွ်င္ သူတစ္ဘက္ ကိုယ္တစ္ဘက္ ႏွစ္ဘက္ညီခဲ့ဘူး၏။ သံုးေယာက္ျဖစ္လာေတာ့
သံုးဖြဲ ့ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ဘက္မွ ပါရပါေတာ့မည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုနဲ ့မၾကာပါ။
သားေလးအသက္ ၃ ႏွစ္ဆိုတာထဲလည္း ေရာက္လာေရာ အဖြဲ ့ႏွစ္ဖြဲ ့ကြဲသြားပါၿပီ။ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>အဓိက တရားခံကေတာ့ ေျပာစရာမလိုတဲ့ သားလူလည္ကေလးေၾကာင့္သာပင္။
လူလည္ေလးသားက အဖြဲ ့ဖြဲ ့တတ္ေနပါၿပီ။ စားခ်ိန္၊ အိပ္ခ်ိန္၊နဲ ့အေမလုပ္ေပးတာကိုပဲ ၾကိဳက္တဲ့
အခါမ်ိဳးဆို သားက ေမေမ့ကို ခ်စ္တာလုပ္ကာ အေမနဲ ့အဖြဲ ့ ဖြဲ ့လိုက္ပါသည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေဆာ့ခ်ိန္၊
ညေန စက္ဘီးစီးခ်ိန္၊ တီဗြီၾကည့္ခ်ိန္၊ အျပင္သြားခ်ိန္၊ ေနရာစိမ္းေရာက္ခ်ိန္၊ လူစိမ္းေတြၾကားသြားခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့
အေဖကို ခ်စ္တတ္ကာ ကစားေဖၚ၊ အားကိုးရာအျဖစ္ အေဖနဲ ့ဘက္ ျဖစ္သြားတတ္ျပန္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ
အေဖနဲ ့အေမက တစ္ဖြဲ ့လုပ္လုိက္ရင္ေတာ့ ခဏမဆိုင္း အေဖ့ဆီျဖစ္ျဖစ္၊ အေမ့ဆီျဖစ္ျဖစ္ ၿပံဳးစိစိနဲ
့ကပ္ရင္း သားသားက ေဖေဖနဲ ့ေမေမ့ကို ခ်စ္တာလို ့ ခၽြဲတတ္၏။ ဒီလိုနဲ ့သားက လိုအပ္ရာလိုက္လို
့တစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္ သူ ့ ဘက္ပါေအာင္ အဖြဲ ့ခြဲ ပစ္လိုက္ပါေတာ့သည္။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ဒီလိုပံုျဖင့္သာ
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အေဖ့အေၾကာင္း၊ အေမ့အေၾကာင္း၊ သားအေၾကာင္းက မိသားစု သံုးေယာက္အတြင္း
အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ေျပာျဖစ္ၾကသည္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ သားေလးကသာ ေျပာသူ။ ေမးသူ ၊ ခိုင္းသူအျဖစ္ျဖင့္
အစစအရာရာ ေရွ့ေဆာင္ျဖစ္ေနပါၿပီ။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">+<span style="mso-tab-count: 5;"> </span>+<span style="mso-tab-count: 5;"> </span>+</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိစဥ္က
က်မက သူစားခ်င္တာေလး ခ်က္ေကၽြးလို ့၊ သူကလည္း က်မ ၾကိဳက္တတ္တာေလး ရံုးအျပန္၀ယ္လာလို
့၊ သူ ့အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းေလး အျပန္အလွန္ေျပာၾကလို ့။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေဟာ ဒီလိုနဲ
့ရင္ေသြးေလးေရာက္ေနတာသိလာရခ်ိန္က် ႏွစ္ေယာက္လံုးက ခေလးအေၾကာင္း စိတ္ကူးယဥ္အေတြးေလးေတြနဲ
့သာပဲ ေပ်ာ္ေမြ ့ေနခဲ့ၾကရာက…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">သားေလး လူ
့ဘ၀ထဲလည္း ေရာက္လာေရာ အေဖနဲ ့အေမႏွစ္ေယာက္လံုး သားေလးအေၾကာင္းပဲ ေမးျဖစ္၊ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါေရာလား။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အဲ သားေလး
၃ႏွစ္ေက်ာ္လို ့စကားေတြ ေရေရလည္လည္ေျပာတတ္ခ်န္လည္းေရာက္လာေရာ အေဖနဲ ့အေမေျပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္
တေန ့တာ ျဖစ္စဥ္ေတြကို သားက ေျပာျပလို ့။ ရံုးက ျပန္လာတဲ့ အေဖက ေမးစရာမလိုသလို အေမကလည္း
သတင္းေပးစရာ၊ ေမးစရာမလိုေလာက္ေအာင္ သားက ၃ေယာက္အၾကား သတင္းေပးသူ၊ ယူသူအျဖစ္ ဦးေဆာင္ေနပါၿပီ။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">အေဖနဲ ့အေမ
တစ္ေယာက္ေယာက္က ဦးေဆာင္သူ မဟုတ္ေတာ့။ သားသာလွ်င္ အရွင္သခင္ဘုရင္။ သားခိုင္းတာ လုပ္ေပးရ၊
ေျပာတာ နားေထာင္ရ၊ ေမးသမွ် ေက်နပ္သည္ထိ အေျဖေပးရ၊ သင္သမွ် တပည့္ေလးပမာ လက္ေလးပိုက္လို
့နားေထာင္ရ၊ လိုက္ဆိုရ၊<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>စားခ်င္တာ ခ်က္ေကၽြးရ၊
၀တ္ခ်င္တာ ၀တ္ေပးရနဲ ့၊ အေဖနဲ ့အေမတို ့က သားရဲ ့လိုအင္ဟူသမွ်ကို ျဖည့္ေပးေနၾကရပါၿပီ။</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>+<span style="mso-tab-count: 5;"> </span>+<span style="mso-tab-count: 5;"> </span>+</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေဟာ…မၾကာခင္
ႏွစ္အပိုင္းအျခားအတြင္းမွာေတာ့…. အဖြားၾကီးက်မက အဖိုးၾကီး ခံတြင္းေတြ ့မယ္ ထင္တာလည္း
ေကာင္းႏိုးရာရာေလးခ်က္လို ့၊ အဖိုးၾကီးကလည္း အဖြားၾကီး ၾကိဳက္တတ္တာေလးေတြ ၀ယ္လာေပးလို
့၊ အျပန္အလွန္ ေစတနာေလးေတြ ႏႈတ္က ေရာထဲ့လို ့တလုပ္တဆုပ္ ျဖည္းျဖည္း စားၾကရင္း သားေလးငယ္ငယ္ကဆို
ဘယ္လို၊ ဒါေလးဆို သိပ္ၾကိဳက္တာေပါ့…ဆိုတာေလးေတြ အလြမ္းေျဖေလးေျပာၾကလို ့အေ၀းေရာက္ သားကို
သတိရရင္း…. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ေအာ္…ဒီလိုနဲ
့ပဲ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>မၾကာခင္ႏွစ္မ်ားအတြင္း ၂ေယာက္တစ္ဘ၀ ျပန္ျဖစ္ရပါအံုးမည္….။</span></div>
</div>N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-40714945593701696222012-03-02T18:09:00.003+04:002012-03-02T18:24:57.423+04:00အက်င့္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-4ZJTGZMSoTM/T1DSrYGzcoI/AAAAAAAAAdg/FEkP-WeBc_U/s1600/image00380001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="271" src="http://4.bp.blogspot.com/-4ZJTGZMSoTM/T1DSrYGzcoI/AAAAAAAAAdg/FEkP-WeBc_U/s320/image00380001.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center; text-indent: 0.5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";"> Image Credit : </span><a href="http://taramakesstuff.wordpress.com/tag/cupcakes/"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">taramakesstuff.wordpress.com</span></a><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";"> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ကၽြန္ေတာ္ အက်င့္တခုရလာတယ္။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ကၽြန္ေတာ္က အရင္က မုန့္ဖိုတခုမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္၀င္ကာစကေတာ့ မုန္႕ဖုတ္ဆရာရဲ႕အကူ။ ၆ လအေက်ာ္မွာ အဲဒီဆရာသမား လခထုတ္ျပီး ေနာက္တရက္ ေပၚမလာေတာ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္မွဴ႕ေတြ၊ စိတ္ဖိစီးမွဴ႕ေတြ၊ ပင္ပန္းျပီး စိတ္ဆင္းရဲမွဴ႕ေတြနဲ႕ ေန႕ေတြပဲ။ ပိုင္ရွင္က လစာတိုးေပးျပီး နဲနဲ က်ားကန္ေပးခဲ့ပါရဲ႕၊ သိုေပမဲ့ ၀န္နဲ႕အားနဲ႕ မမွ်ေတာ့ တေန႕တာအျပီးမွာ ရွိသမွ်ခြန္အား ကုန္စင္ေအာင္ ညွစ္ထုတ္ထားခဲ့ရသလိုမ်ိဳး အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္တိုင္း ခံစားရတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေဆးတဲ့ အ၀တ္စုတ္တခုလိုမ်ိဳး။ တေနကုန္ ေဆးလိုက္၊ ညွစ္ထုတ္လိုက္ နဲ႕ အျပီးမွာ ဖြာထြက္ေနတဲ့ အစကို တန္းေပၚျဖန္႕လွမ္းထား၊ ေနာက္ေန႕ ေျခာက္ေသြ႕ျပီး နဲနဲေတာင့္တင္းခ်ိန္မွာ အားလံုး အစက ျပန္စ။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">မိုးလင္းလို႕ အလုပ္သြားရတဲ့ အခ်ိန္ကို အေၾကာက္ဆံုး။ တခါးဖြင့္၀င္လိုက္တာနဲ႕ ပိုင္ရွင့္မ်က္ႏွာက ျပံဳးခ်ိဳေနျပီး ေကာင္ေလးေရ ဒီေန႕ မုန္႕ေအာ္ဒါေတြ ရွိတယ္ေဟ့လို႕ ေျပာလိုက္ရင္ စိတ္ထဲမွာ ေကာင္ေလးေရ ဒီေန႕ကေတာ့ မင္းအတြက္ ငရဲေန႕ေဟ့လို႕ ၾကားလိုက္ရသလိုပဲဲ။ လအေတာ္မ်ားမ်ား ၾကာလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူေရာ စိတ္ေရာ လံုးပါးပါးလာပါေတာ့တယ္။ ေန႕စဥ္ အလုပ္ထဲမွာ လုပ္ေနရမွာမို႕ လုပ္ေနရတဲ့ ခံစားခ်က္မဲ့ အလုပ္သမားတေယာက္၊ ေႏွးလို႕ရသမွ်ေႏွး၊ အင္နဲ႕အား ေခၽြတာႏိုင္သေလာက္ ေခၽြတာ၊ တတ္ႏိုင္သေလာက္ မစဥ္းစားျဖစ္ေအာင္ေနရင္းနဲ႕ေပါ့။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ဒီလိုေနရင္း တေန႕မွာ တဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းလဲေစတဲ့ အခ်ိန္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳလာခဲ့တယ္။ အေတြးတခုကစလာတာ။ ဒီလို အေျပာင္းအလဲ ၾကံဳေစတဲ့ အခိုက္အတန္႕မွာ ေပၚလာတတ္တဲ့အေတြးဟာ တျခားအေတြးေတြနဲ႕မတူသလိုပဲ။ သိပ္ျပီး ပီျပင္တယ္၊ ရွင္းလင္းျပတ္သားတယ္၊ အဲ့ဒီ့အေတြးကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္သည္အထိ၊ သို႕မဟုတ္လွ်င္ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့အထိ၊ အဆံုးအထိ မေတြးႏိုင္၊ လမ္းမရွာႏိုင္ေသးသ၍ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္ေပၚလာတတ္တယ္။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ Cupcake ဖုတ္ဖို႕ မုန္႕စပ္ျပီး ေမႊစက္ေအာက္မွာထား၊ ေမႊဖို႕ အခ်ိန္ကို ခ်ိန္ရာမွာ စိတ္ထဲက သိေနတဲ့ လိုအပ္ခ်ိန္ေလးကိုခ်ိန္၊ လွည့္ေနတဲ့ဒိုင္ခြက္မွာလက္မရုပ္ေသးပဲ ညစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေပၚလာျပီး ထပ္ျပီးအခ်ိန္ကိုတင္တယ္။ မေကာင္းမွန္းသိေနလို႕ လိပ္ျပာမလံုတဲ့စိတ္ဟာ ျဖတ္ခနဲ၀င္လာတယ္။ မုန္႕ကေတာ့ ပ်က္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ခ်ိန္ ျဖဳန္းတာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကို သိေနတာပဲ။ မိနစ္အနည္းငယ္ဆိုေပမဲ့ ညာတာက ညာတာပဲ။ ေနာက္ အဲဒီ့ မလံုမလဲစိတ္နဲ႕ပဲ မလွမ္းမကမ္းမွာရွိေနတဲ့ ေပါင္မုန္႕ အတြက္ႏွပ္ထားတဲ့ ဂ်ံဳလံုးၾကီးဆီကို တလွမ္းခ်င္းသြားခဲ့တယ္။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာ သံုးတဲ့ တေဆး ( yeast ) ေတြက နဲနဲအပြင့္ၾကမ္းတယ္၊ ၾကီးတယ္။ ဒီေတာ့ ဂ်ံဳမွဳန္႕နဲ႕ မနယ္ခင္ ေရၾကက္သီးေႏြးနဲ႕ ေဖ်ာ္ထား၊ ပြထေနမွ စပ္ေပမဲ့၊ ဂ်ံဳသားနဲ႕ပါ ေကာင္းေကာင္းေပါင္းစပ္ဖို႕ အခ်ိန္ေပးရေသးတယ္။ မီးဖိုနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ခပ္ေႏြးေႏြး ထားျပီး မၾကာခင္ ဂ်ံဳလံုးဟာ တေျဖးေျဖး ေဖါင္းျပီး ၾကီးလာတယ္။ လုပ္ေနၾကဆိုေတာ့ ဘယ္အရြယ္ေရာက္လာရင္ အိုေကျပီတာ သိေနတာေပါ့။ အခုလဲ ဒီဂ်ံဳလံုးဟာ အဆင္သင့္ေနျပီ။ နဲနဲထပ္နယ္၊ ျပီးရင္ သင့္ေတာ္သေလာက္အရြယ္ေလးေတြခြဲ၊ ဖုတ္လိုက္လွ်င္ ေပါင္မုန္႕အတြက္ ျပီးျပီ။ စိတ္ထဲက အခ်ိန္ေတြကို တြက္ၾကည့္တယ္။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">အခုနက Cupcake ရယ္၊ ေပါင္မုန္႕ရယ္။ ကိတ္က ဖုတ္လွ်င္ မီးအပူခ်ိန္ျပင္းျပင္း၊ အခ်ိန္တိုတို၊ ေပါင္မုန္႕က အခ်ိန္ၾကာၾကာ၊ မီးေအးေအး။ ဒီေတာ့ ေပါင္မုန္႕စဖုတ္လိုက္ရင္ Cupcake ကို အိုဗင္နဲ႕ အလီလီခြဲဖုတ္ရေတာ့မယ္။ မီးတင္ထားျပီး Cupcake ကိုစဖုတ္ရင္ ဒီမီးဖိုနဲ႕ဆို တၾကိမ္ထဲနဲ႕ျပီးမယ္။ အလုပ္သက္သာမယ္၊ ေနာက္ ျပီးရင္ မီးအားေလွ်ာ့သြားသည္အထိ စိတ္ေအးလက္ေအး ေစာင့္ရမယ္။ ျပီးရင္ေပါင္မုန္႕ဖုတ္။ အားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ သက္သာေစတဲ့လမ္း။ အလုပ္အတြက္ကေတာ့ မတြင္က်ယ္ဆံုးေသာလမ္း။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ဒီေတာ့ မီးဖိုဆီသြားျပီး မီးအားကို တင္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ဂ်ံဳလံုးဆီသြားျပီး အရြယ္အစားေလွ်ာ့သြားေအာင္ ေနာက္ဖက္တေနရာမွာ မုန္႕လံုးကို လက္ညွိဳးနဲ႕ အသာထိုးလိုက္ပါတယ္။ ရွဴးဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႕အတူ ေလေလွ်ာ့လိုက္တဲ့ တာယာတခုလို ဂ်ံဳလံုးဟာ အရြယ္အစား က်ံဳ႕သြားပါတယ္။ တေျဖးေျဖးေတာ့ ျပန္ေဖါင္းလာမွာပါပဲ။ အခ်ိန္ေတာ့ ယူပါလိမ့္အံုးမည္။ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ စိတ္ခ်ရေအာင္ လုပ္ျခင္းမွ်သာ။ တကယ္လို႕ ပိုင္ရွင္ ၀င္လာခဲ့ရင္။ ဒီဂ်ံဳလံုး အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးခ်ိန္မွာ Cupcake ကိုအျမန္ျပီးေအာင္ ဖုတ္လိုက္သည္ဆိုလွ်င္ သူေက်းဇူးေတာင္ တင္သြားႏိုင္ေသးသည္ပဲ။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">အခုနကေျပာတဲ့ ေျပာင္းလဲေစတဲ့အေတြးဆိုတာ အဲဒီ့အခ်ိန္ေလးမွာေပၚလာတာ။ မလံုမလဲျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ကို အေျခခံျပီးေပၚလာတာ။ အေတြးကေတာ့ တိုတယ္၊ ရွင္းတယ္၊ ျပတ္သားေနတယ္။ ငါဒီလိုဆက္ေနလို႕ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာပဲ။ ျဖဳန္းတီးေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ေလွ်ာ့ပါးေနတဲ့ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စေတြ၊ လိပ္ျပာမလံုတာေတြ၊ အဓိပၸါယ္မဲ့၊ အႏွစ္သာရမဲ့ ျဖစ္ေနမွဴ႕ေတြ အားလံုးကို အေျခခံျပီးေပၚလာခဲ့တာ။ တေနကုန္ ထပ္တလဲလဲ ေတြးေနတာ ညေန အိမ္ျပန္ခ်ိန္အထိ အဲဒီ့အေတြးဟာ ေပ်ာက္ပ်ယ္မသြား။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ညပိုင္း စားေသာက္အျပီးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးေနတဲ့ ဒီအေတြးကို အျပတ္ျဖတ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ ပထမဆံုး ထြက္ေပါက္ရွာတယ္။ ဒီအလုပ္ကထြက္၊ ေနာက္အလုပ္တခုကိုရွာ။ သို႕ေပမဲ့ ေတြးလို႕ရတာက ဒီမွာတင္ဆံုးသြားတယ္။ ဘာအလုပ္လုပ္ရမလဲ၊ မေသခ်ာ။ ဒီအလုပ္ကိုဆက္လုပ္ေနရမွာကေတာ့ အနည္းႏွင့္ အမ်ားေသခ်ာေနပါတယ္။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ဒီေတာ့ ေနာက္ေန႕ အလုပ္ျပန္သြား၊ အဲဒီ့အခ်ိန္ကစ အလုပ္မွာ စိတ္ပါလက္ပါလုပ္ေတာ့မယ္လို႕ေတြးမိတယ္။ သို႕ေသာ္ ဘယ္ေလာက္အထိ စိတ္ခ်ႏိုင္မလဲ။ မေသခ်ာေသး။ ဒီအျဖစ္ဟာ တဖန္ျပန္လည္လာဖို႕ အခြင့္အမ်ားၾကီးသာေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ မေလွ်ာ့မတင္းစိတ္က နဲနဲဆက္လုပ္၊ ျပီးလွ်င္ တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင့္ရွာေပါ့။ ဒီလိုေတြးေတာ့လဲ တိုးတက္ဖို႕ဆိုတာက ေနာက္ဆံုး ကိုယ္ပိုင္ မုန္႕ဖိုေထာင္ဖို႕ပဲရွိေတာ့တယ္။ တျခားဘာမွ မယ္မယ္ရာရာမလုပ္တတ္ေသး။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ဒီမွာ ျဖတ္ကနဲ စိတ္ထဲ၀င္လာတာကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္ျမိဳ႕မွာ မုန္႕ဖိုေထာင္ဖို႕။ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနတဲ့ အေတြးေတြဟာ ထြက္ေပါက္တခုရသလို အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္းနဲ႕အဲဒီ့အေတြးလမ္းေၾကာင္းေပၚစ ဦးတည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္လွဳပ္ရွားလာတယ္။ ျဖတ္ကနဲ စာရြက္ရယ္ ေဘာပင္ရယ္ေကာက္ယူျပီး လက္ေတြ႕က်က် စတြက္တယ္။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ဒါဟာတကယ္ ျဖစ္ႏိုင္ေနတယ္။ ယခုလက္ရွိအိမ္ေနရာဟာ ဆိုင္ဖြင့္ဖို႕မသင့္ေတာ့္၊ ဒီေတာ့ ဆိုင္ဖြင့္လို႕ရတဲ့ေနရာမွာ မုန္႕ဖိုတခုတည္လို႕ရမဲ့ ေျမေနရာအေတာ္ေလာက္ ရဲ႕ေစ်းခန္႕မွန္းကို ခန္႕မွန္းျပီး ခ်ေရး။ ေနာက္ ပစၥည္းေတြ။ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေတြး၊ ခန္႕မွန္းေျခေတြေပါင္း။ ကုန္က်စားရိတ္ေတြေပါင္း၊ ျပီးေတာ့ လက္ရွိအိမ္ေလး စိတ္ကူးႏွင့္ေရာင္းကာ ေငြျဖည့္ၾကည့္။ အသားတင္လိုေငြ ထြက္လာသည္။ ဒါကို လက္ရွိ စုေဆာင္းႏိုင္တဲ့ ေငြႏွင့္ ဆ ၾကည့္ရာ ႏွစ္အနည္းငယ္ေပၚလာသည္။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ေဆာက္တည္ရာသြားရသလို ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ပါ၀င္လာသည္။ သည္ေတာ့ ႏွစ္အနည္းငယ္လုပ္ေနတုန္း ပိုက္ဆံအျပင္ ကိုယ့္ဖက္က ဘာေတြျဖည့္ဆည္းထားဖို႕လိုမယ္ဆိုတာပါေတြးၾကည့္သည္။ ဒီမွာက ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကမ ၻာ၊ ဟိုမွာက အရာရာက လက္ဆ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေလ့က်င့္ရေတာ့မည္။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ေနာက္ေန႕ကစျပီး ဒီမုန္႕ဖုတ္ဖိုဟာ စိတ္၀င္စားစရာ ေလ့က်င့္သင္ၾကားစရာ စာမ်က္ႏွာသစ္တခု။ ေရာသည့္ စပ္သည့္ အခါတိုင္း ခ်ိန္ခြက္၊ အေလးခ်ိန္တိုင္းတာစက္ေပၚမွာ အတိအက် ခ်ိန္ျပီးသည္ႏွင့္ အိမ္မွာရႏိုင္ေသာ ခြက္ႏွင့္ ျပန္တိုင္းထည့္သည့္အခါထည့္သည္။ လက္ႏွင့္ ျပန္ဆၾကည့္တဲ့အခါ ဆၾကည့္သည္။ အၾကိမ္တိုင္း မပ်က္မကြက္ အတိုင္းအဆတို႕ကို မွတ္ေနသည္။ ထို႕အတူ အပူခ်ိန္ကိုလဲ ခ်ိန္ညွိျပီးသည္ႏွင့္ မီးဖိုနား ကပ္သြားခါ လူကိုလာဟပ္ေသာ အပူခ်ိန္ကို စိတ္ထဲ မွတ္မိေနေအာင္ မွတ္ေနသည္။ အလုပ္ေတြ ဇယ္ဆက္ေနသလို လုပ္ရင္းက စိတ္ထဲမွာ ျဖဴစင္စြာ၊ လိပ္ျပာလံုစြာ၊ တက္ၾကြစြာ၊ ေအးခ်မ္းစြာ။ တဖက္ကလဲ ရႏိုင္သေလာက္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ၾကီးစြာ စုေဆာင္းေနသည္။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">၁ႏွစ္က ၂ ႏွစ္ၾကာလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဂဏန္းေတြ၊ ခ်ိန္ခြက္ေတြနဲ႕ ကင္းလြတ္လာသည္။ အခ်ိန္အဆ မွန္ကန္စြာ၊ စိတ္ထဲမွ မွတ္မိေနစြာ၊ အရာရာအသားက်သြားျပီ။ ခန္႕မွန္းခ်က္၊ အတိုင္းအဆ ႏွင့္ ရလာမည့္အရသာတို႕ တသားထဲ။ ဆားခြက္မွ ဆားပြင့္ေတြခပ္လိုက္လွ်င္ပဲ မုန္႕မွာေပၚလာမည့္ အရသာကိုပါ ခံစားမိေနသလိုလို။ အရင္က ေျပာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အက်င့္တခု ရလာသည္ဆိုတာက ဒီလိုလုပ္ေနရင္းကရလာတာ။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">အက်င့္ဆိုတာကဗ်ာ၊ မုန္႕ဖိုထဲက မုန္႕ဗန္းထုတ္လိုက္တာနဲ႕ ဘယ္မုန္႕မွာဘာလိုတယ္ ပိုတယ္ဆိုတာ ခန္႕မွန္းၾကည့္တတ္တဲ့အက်င့္။ ဆိုဒါနဲသလား၊ မီးနဲလို႕၊ အပူအညီအမွ်မရလို႕ ဒီတလံုး ဟိုတလံုး အေရာင္မလွသလား ဆိုတာကအစ မုန္႕ေလးေတြ တခုစီကို ခန္႕မွန္းတြက္ၾကည့္တတ္တဲ့အက်င့္။ အေစာပိုင္းမွာ မသကၤာတဲ့ တလံုးတေလ ဖဲ့ျမည္းၾကည့္ခဲ့ရေပမ့ဲ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျမင္တာနဲ႕တင္ သိလာတယ္။ မပ်က္မကြက္လုပ္ေနရာက ေပၚလာတဲ့အက်င့္။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ေျပာရရင္ေပါ့ဗ်ာ။ စီးပြားပ်က္ကပ္ျဖစ္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သေဌးလဲ ဘာအသားနဲ႕ထုထားတာမို႕လဲ။ သူလဲ ျပာတာေပါ့ဗ်ာ။ အားလံုးထဲမွာ လစာအမ်ားဆံုးက ကၽြန္ေတာ္။ ဒီေတာ့ အလုပ္ကနားရဖို႕အေၾကာင္းဖန္လာတယ္။ မွန္းထားတဲ့အတိုင္း ျပန္ျပီးအလုပ္စၾကဖို႕က ျဖစ္ႏိုင္ေနျပီ။ ဒါနဲ႕ အိမ္ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းလွမ္းေျပာေတာ့ သူတို႕နဲနဲစဥ္းစားေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေတြေ၀ခ်င္တယ္။ လက္ရွိေလးေရာင္းရမဲ့အေနအထားဆိုေတာ့ ၀ယ္ဖို႕တဖက္ ေသခ်ာမွ စခ်င္တယ္။ လက္မဲ့မျဖစ္လို။ ဒီေတာ့ ေသခ်ာေအာင္ စီစဥ္ခိုင္းထားျပီး ဒီလို ေစာင့္ေနရမဲ့အခ်ိန္မွာ မနစ္နာရေအာင္ တျခားအလုပ္တခု အပူတျပင္းရွာတယ္။ စားရိတ္ေၾကျပီး နဲနဲျမတ္ရင္ကို ေတာ္ပါျပီ။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သေဘၤာက်င္းတခုမွာ လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းအလုပ္ကို ရလာတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ဒီအလုပ္က ဘာမ်ား အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္မလဲ ၾကည့္ေတာ့ လူေတြပဲရွိေတာ့ လူေတြအေၾကာင္း သိေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္ေပါ့။ ထူးတယ္ဗ်။ လူေတြရဲ႕စိတ္ေတြက။ လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္း ဆိုတာနဲ႕ သူတို႕ဘာလုပ္ဖို႕ ခန္႕ထားတယ္ဆိုတာထက္ သက္သက္ ၾကပ္ဖို႕ လူျဖစ္ေနတဲ့သူူေတြလို႕ ထင္ေနသူက မ်ားတယ္။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတာ၀န္က်တာက ဂိတ္မွာမဟုတ္ဖူး၊ ျပင္ဖို႕ ေဒါက္တင္ထားတဲ့ သေဘၤာၾကီးတက္ဖို႕ ေလွခါးအရင္းမွာ။ သေဘၤာေတြက ေရနံေတြ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕ေတြ တင္ပို႕ေလ့ရွိတဲ့ သေဘၤာေတြဆိုေတာ့ ျပင္တဲ့ေနရာမွာ အန္မတန္အႏ ၱရယ္မ်ားတယ္ဗ်။ ဒီအလုပ္မစခင္ သင္တန္းေပးေတာ့ ေပါက္ကြဲပ်က္စီးျပီး မျမင္၀ံ့စရာပံုေတြ လို႕ပဲဆိုပါေတာ့။ အဲဒီ့ပံုေတြကို ဆလိုက္ထိုးျပဖူးတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ မီးပြားေသးေသးကစတဲ့ ေပါက္ကြဲမွဴ႕ေတြ။ ဒါေတြၾကည့္ျပီး ဒီေနရာမွာ လုပ္ရတာေတာင္ အေတာ္လန္႕တယ္ဗ်။ သေဘာၤေပၚမွာ လံုျခံဳေရးအဖြဲ႕ေတြက လိုက္ၾကပ္မွတ္ေနတယ္ဆိုေပမဲ့ ဒီလူေတြက မိေပါင္းသားေတြကိုးဗ်။ </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ကၽြန္ေတာ့တာ၀န္က မီးပြားျဖစ္ေစတဲ့ ကိရိယာေတြနဲ႕လာရင္ ဘယ္ေနရာမွာလုပ္မွာလဲ၊ ခြင့္ျပဳျပီးသားအလုပ္လား စစ္ၾကည့္ရတယ္ဗ်။ ေနာက္ တခ်ိန္လံုးေစာင့္ၾကည့္ေနမဲ့ လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းကေရာ အသင့္ျဖစ္ေနျပီလား စစ္ရတယ္။ ေနာက္ သေဘၤာေပၚတက္သြားသူေတြ စိုက္ထိုးထားခဲ့တဲ့ မွတ္ပံုတင္ကဒ္ေလးေတြ အေျခအေနကို ၾကည့္ရေသးတယ္။ ေလွခါးေပၚတက္ခါနီး နာမည္ရယ္ ဓါတ္ပံုေလးရယ္ပါတဲ့ ကဒ္ေလးေတြထိုးျပီးတက္၊ ေနာက္ ျပန္ဆင္းလာရင္ ျပန္ျဖဳတ္ယူသြားၾကရတာ။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">တဦးတေယာက္ ကဒ္ေလးမ်ား ျပန္ယူသြားဖို႕ေမ့လို႕ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပန္ဆင္းမလာတာ ၾကာရင္ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့မွာ စိတ္ပူေနရျပီ။ ၁၀ နာရီေက်ာ္ရင္ သတင္းပို႕ရပါေတာ့မယ္။ အသက္အႏ ၱတခုခု ၾကံဳေနႏိုင္ျပီလို႕ ယူဆရပါေတာ့မယ္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ဒီလူေတြက အဲဒီ့လိုမေတြးၾကဖူးဗ်။ သက္သက္ရစ္တယ္လို႕ ထင္ေနသူကမ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕အေတြးကိ္ု မ်က္ႏွာေပၚမွာ အတိုင္းသားျမင္ေနရတယ္ဗ်။ ထားပါေလ။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">အက်င့္ .. အခုနက အက်င့္က ဒီေနရာမွာ ျပန္ေပၚလာတာက တမ်ိဳးဗ်။ လူေတြသေဘၤာေပၚတက္မသြားခ်င္ အက်င့္အရ မသိစိတ္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။ ေနာက္ စိတ္ထဲမွာဗ်ာ.. ေျပာရရင္ေတာ့မေကာင္းပါဘူး။ ဒီသေဘၤာေပၚတံုဆိုင္းတံု႕ဆိုင္းနဲ႕ တက္သြားတာကို ၾကည့္ရင္း မီးဖိုထဲ ဗန္းေလးေတြ ၀င္သြားတဲ့ပံုမ်ိဳးျမင္ေနတယ္။ ေနာက္ အခ်ိန္ကို ၈ နာရီခ်ိန္လိုက္တယ္ဗ်ာ။ အခ်ိန္ေစ့သြားေတာ့ တန္းစီျပီးထြက္လာၾကတယ္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတာ၊ စိတ္လြတ္လပ္သြားတာေတြက ဆင္တယ္ဆိုေပမဲ့ မ်က္ႏွာေပၚက စိတ္ခံစားခ်က္ေတြရဲ႕ ပံုေတြကမတူၾကဘူးဗ်။ ဘယ္လိုမွ မွန္းမရ။ အနည္းဆံုး တေယာက္ခ်င္းေတာင္ တေန႕နဲ႕တေန႕ တူမေနဘူး။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ေျပာရရင္ လူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႕ တုန္႕ျပန္စိတ္ေလးေတြက သိပ္ Sensitive ျဖစ္လြန္းတယ္ထင္တယ္။ ( ကိတ္မွဳန္႕စကားနဲ႕ ဆိုရင္ စိတ္ထဲက ဆိုဒါတို႕ တေဆးတို႕ေပါ့ဗ်ာ )။ ေအးတယ္ထင္တဲ့သူေတြ တခါတေလ ေဒါသတၾကီးဆင္းလာတဲ့ပံုမ်ားဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့မွာ ေကာင္းေသာညေနခင္းေတာင္ မေျပာရဲေအာင္ပဲ။ တဦးစီ တဦးစီကို အခ်ိန္လိုက္ ေျပာင္းလဲသြားတာ ဘယ္လိုမွ မမွန္းႏိုင္ေအာင္ပဲ။ ေလေလးတခၽႊန္ခၽႊန္နဲ႕ ဟန္က်ပန္က် ဆင္းလာသူကို ဒီေနက အလုပ္ဟန္က်လာတယ္ထင္ပါ့လို႕ သြားေျပာမိတာ မင္းအလုပ္မဟုတ္ဖူးလို႕ ပက္ခနဲ ေျပာသြားတာလဲ ၾကံဳဖူးေသးတယ္။ သေဘၤာေပၚ ေဒါသတၾကီး တက္သြားသူတခ်ိဳ႕လဲ ျပန္ဆင္းလာရင္ ( အိပ္လာတယ္ေတာင္ထင္ရတယ္ ) မ်က္ႏွာက ျပည့္လာျပီး ၾကည္ၾကည္လင္လင္။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">ဒီအက်င့္ကေတာ့ဗ်ာ စြန္႕ရင္စြန္႕၊ မစြန္႕လို႕ ၾကာရင္ လူေတြအေၾကာင္း ေနာေၾကရင္ ေၾက၊ မေၾကရင္ေတာ့ ရူးသြားႏိုင္မလားပဲ…</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;"><br />
</div><br />
<br />
</div>N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-58364881458554742082012-02-25T17:17:00.003+04:002012-02-26T08:24:05.213+04:00မသိႏိုင္ေသာ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"> တိတ္ဆိတ္ေနေသာအခန္းတခု။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ေဗဒင္ဆရာရယ္ ၊ ဆံပင္ညွပ္သမားရယ္၊ သံုးဦးသား ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္..</div><br />
<br />
ေဗဒင္ဆရာ ပင့္သက္တခု ခပ္ဖြဖြခ်ျပီး စကားစေျပာသည္။ မေရွးမေႏွာင္း သူ႕လက္မွကိုင္ထားတဲ့ ေဘာပင္နဲ႕ တစံုတခု စဆြဲသည္။ ေဘာပင္စဆြဲရာေနရာသို႕ တဖန္ျပန္ေရာက္လာလွ်င္ ပံုတခုေပၚလာမည္။ စက္၀ိုင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္သလို ေလးေထာင့္လဲျဖစ္ေနႏိုင္သည္။ အဲဒီ့အခိုက္အတန္႕ေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစတစ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါေတာ့မည္။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-bgESTuqz0I4/T0jgsASuROI/AAAAAAAAAdE/UPEs8G523Es/s1600/10834_58wm1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-bgESTuqz0I4/T0jgsASuROI/AAAAAAAAAdE/UPEs8G523Es/s320/10834_58wm1.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><br />
<div style="text-align: center;">( Image Credit : ကိုအရိပ္ )</div><br />
<br />
<br />
ေဗဒင္ဆရာ..<br />
<br />
ျမိဳ႕ကေလးကေသးေတာ့ သူ႕အတြက္ ၾကားေနတာ ျမင္ေနတာေတြက မ်ားလွသည္။ သူကိုယ္တိုင္လဲ ဒီအလုပ္ကို ျမတ္ႏိုးသည္။ လူေတြကို အျမင္မေတာ္တာေတြမလုပ္ဖို႕၊ သူ႕တို႕ဘ၀ေတြကို ေျဖာင့္တန္းမွန္ကန္ေနေစဖို႕ ထိမ္းေၾကာင္းေပးေနရေသာ ပဲ့ကိုင္ရွင္တေယာက္အျဖစ္ သူ႕ကိုသူ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူေနတတ္သူ။ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ရွိေနခ်ိန္ဆို လူတေယာက္ရဲ႕အတင္းကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သက္ေတာင့္သက္သာ ေျပာခြင့္သည္ သူ႕မွာပဲရွိသည္ဟု စိတ္ခ်ရင္းႏွီးသူတခ်ိဳ႕အား ေျပာျပတတ္တယ္။<br />
<br />
လူဦးေရနည္းေသာ ေနရာဆိုေတာ့ အစပိုင္းမဆိုးလွေပမဲ့ တေျဖးေျဖးနဲ႕ လာေမးသူ ပါးလာသည္။ အခက္အခဲတခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ တခုခု ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လာလို႕ျဖစ္ေစ သူ႕ဆီေရာက္လာတတ္သူမ်ားႏွင့္ ေရာင္းလိုက္၀ယ္လိုက္ ပြဲစားတေယာက္ႏွစ္ေယာက္မွအပ တျခားသူမ်ား သူ႕ဆိုင္ဖက္ ေျခဦးမလွည့္လာၾကေတာ။ အဆင္မေျပေတာ့ စိတ္အလိုမက်မွဴ႕ေလးေတြ ေပၚလာသည္။ ဒီေတာ့့ သာမန္ အဆင္ေခ်ာေနၾကသူမ်ားအား မုန္းမိခ်င္လာသည္။ လက္တကမ္းမွတိုးတက္မွဴ႕ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို မ်က္ႏွာလြဲခ်င္ၾကသူမ်ား၊ မိုးျပိဳမွာ မေၾကာက္တတ္ၾကသူမ်ားလို႕ ျမင္လာသည္။ <br />
<br />
ထို႕အတူ လာေမးရင္း တႏွစ္စာမွွ် ၾကိဳတြက္ေပးသည္ကို မတင္းတိမ္ပဲ အသက္ဘယ္ႏွႏွစ္ေလာက္အထိ ေကာင္းမွာလဲ၊ ဆိုးေနမွာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကိုလဲ သူ မုန္းလာသည္။ မုန္႕ဟင္းခါးဆိုင္မွာ ဟင္းေရလိုက္ပြဲေတာင္းသည့္ပမာ။ ႏွဳတ္မွ လြယ္လြယ္ကူကူ ထြက္က်လာတတ္ေသာ ေမးခြန္းတခု။ သူက ေနာက္ ၃ ႏွစ္ေလာက္ ေသခ်ာေပါက္ ေကာင္းေနပါသည္ ေျပာၾကည့္ပါ့လား၊ အဲ့ဒီလူ ေနာက္ ၃ ႏွစ္ကုန္သြားသည္အထိ ျပန္မလာမွာ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲ။ အကယ္၍ မတင္မက်ေျဖလွ်င္လဲ မတတ္ပါဘူးအထင္ခံရကာ နစ္နာရအံုးမည္။ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ သြယ္၀ိုက္ကာျဖစ္ေစ နစ္နာေစမည့္ေမးခြန္းတခုလို႕ သူ ခံစားရသည္။ မေမးပဲလဲမေနၾက။ သို႕ႏွင့္ ေဗဒင္ေမးသူတေယာက္လာတိုင္း ဒီေမးခြန္းကို သိသိၾကီးႏွင့္ေစာင့္ကာ ေဟာေနရသလို။ <br />
<br />
ဒီေတာ့.. စိတ္ေထြေနသူတေယာက္ထံုးစံအတိုင္း တြက္အျပီး စေဟာခ်ိန္မွာ ပါးစပ္ကေဟာရင္း၊ လက္ကကိုင္ထားေသာေဘာပင္ႏွင့္ စာရြက္ေအာက္ေျခ ေနရာလြတ္ကေလးမွာ ပံုစံတခုခု မသိစိတ္ႏွင့္ ေရးျခစ္ေနတဲ့ အက်င့္တခုရလာသည္။ တခါတေလ စက္၀ိုင္းေလးတခုကို အထပ္ထပ္ဆြဲေနမိသလို တခါတရံ ေလးေထာင့္ပံု စသည္ျဖင့္။ တကယ္ေတာ့ ထိုပံုေလးေတြဟာ လာေမးသူ၊ ေဗဒင္ပညာ၊ အၾကားအျမင္ စသည္တို႕ႏွင့္ ပတ္သက္ေနစရာအေၾကာင္းမရွိ၊ သို႕ေသာ္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနေအာင္ လုပ္မည့္သူတေယာက္ ေပၚလာသည္။ ထိုသူကား ေဗဒင္ဆရာေဟာခန္းေလးႏွင့္ ကပ္လွ်က္ဆိုင္ကသူ။<br />
<br />
ဆံပင္ညွပ္သမား..<br />
<br />
သူကား ေဗဒင္ဆရာႏွင့္ဆန္႕က်င္ဖက္ လုပ္ငန္းသဘာ၀ပိုင္ဆိုင္သူ။ လူေတြ ပံုမွန္ ဆံပင္ရွည္ေနေလ အနပ္မွန္ေနေလ၊ ပံုမွန္အလုပ္။ ဆႏၵနည္းေနေစသလို ပူပန္မွဴ႕လဲမရွိေစေတာ့ အျမဲေပါ့ပါးသြက္လက္ေနသူ။ သူ႕အဖို႕ ေငြဆိုသည္မွာ အရုပ္ေလးမ်ားပါေသာ စာရြက္တရြက္၊ ထိုစာရြက္ေလးေၾကာင့္ အစားအေသာက္လိုလွ်င္ တဦးႏွင့္တဦး တိုက္ခိုက္ေနရဖို႕မလိုေတာ့။ ဤသည္သာ သူ႕ရဲ႕ စီးပြားေရးအျမင္။ ထို႕ေၾကာင့္ အျမဲ အေႏွာင္အဖြဲကင္းစြာ စကားတေအးေအးႏွင့္။ လာညွပ္သူကို ေမးလဲေမး ေျပာလဲေျပာ။ဒီလိုနဲ႕ ရပ္အေၾကာင္း၊ ရြာအေၾကာင္းမွအစ ပါးစပ္ ဗဟုသုတေပါင္းမ်ားစြာ ျခင္းၾကားႏွင့္တိုက္ယူေနသူ။ တေျဖးေျဖး သူ႕ကုိယ္သူ ဘက္စံုႏွံ႕စပ္က်င္လည္သူတဦး အျဖစ္ျမင္ေယာင္လာသည္။<br />
<br />
တေန႕မွာ ေဗဒင္ေမးျပီး သူ႕ရဲ႕ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ဖက္ ကူးလာတဲ့ ပြဲစားတေယာက္ တြက္ထားတဲ့စာရြက္ေလးကို အိပ္ကပ္ထဲ တရိုတေသ ေခါက္ထည့္လိုက္တာ သတိထားမိသည္။ သို႕ႏွင္ စကားစၾကည့္ေတာ့ လတ္တေလာ လက္ထဲေသာင္တင္ေနသည့္ ကားတစင္းထြက္ေစခ်င္လို႕ သြားေမးတာမွန္းသိလာပါသည္။ ေဟာထားတဲ့ စာရြက္ေလးကိုပါ ေတာင္းအၾကည့္၊ စာရြက္ေအာက္ေျခ ေထာင့္ကေလးက ေဗဒင္ဆရာအထပ္ထပ္ျခစ္ထားတဲ့ စက္၀ိုင္းေလးေတြ႕ေတာ့ သူမ်က္ေမွာင္ကုတ္မိသြားသည္။ သူရဲ႕ တတိုတစ သိထားတဲ့ တြက္ကိန္းေတြထဲမွာ စက္၀ိုင္းမ်ိဳးမပါ။ ေဗဒင္ပညာႏွင့္ မပတ္သက္မွန္းကို သူေသခ်ာသိေနပါသည္။ <br />
<br />
လွ်ပ္တျပက္ ေခါင္းထဲ၀င္လာတဲ့ အေတြးနဲ့ ဒီေဗဒင္ဆရာ တကယ့္ဆရာဗ်၊ အၾကားအျမင္ရေနပံုရတယ္။ ခင္ဗ်ားက ေငြနံသမား။ ဒီေတာ့ ေငြျမဲေနမဲ့သူဆိုတာ ဒီစက္၀ိုင္းေလးက ညႊန္းေနတာဗ်လို႕ ေျပာေတာ့ ပြဲစားလဲ သေဘာေတြက်ျပီး ေလေပးေျဖာင့္သြားတာေပါ့။ ဆံပင္ညွပ္တဲ့သူက ေနာက္ပိုင္း ၾကံဳတဲ့သူမွန္သမွ် အသစ္အဆန္းျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီ့ စက္၀ိုင္းေလးအေၾကာင္းေျပာေတာ့တာပဲ။ ဒီေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႕ လူေတြစိတ္၀င္စားလာၾကတယ္။ ပြဲစားနဲ႕ မဆင္မသင့္တဲ့သူေတြဆိုရင္ နဲနဲ ဇာတ္လမ္းလွည့္ျပီး ေဗဒင္ဆရာက ဒီလူ႕ကို ေငြသမားလို႕ မသိမသာ ထည့္လိုက္တာဗ်။ င၀ိုင္းသမားဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ဗ်ာ လို႕လဲ လုပ္တတ္ေသးတယ္။<br />
<br />
အဲဒီ့အေၾကာင္းေတြကို ေဗဒင္ဆရာကိုယ္တိုင္လဲ ဆံပင္ညွပ္သမားဆီက ျပန္ၾကားရပါတယ္။ အကြက္ေပၚလာမွန္းသိေတာ့့ သူကလဲ ေနာက္ပိုင္း မသိစိတ္နဲ႕ ဆြဲေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ပဲ သိထားသမွ် ေဖါက္သယ္ေတြနဲ႕ ကိုက္မယ္ထင္တာေလးေတြ ေသေသခ်ာခ်ာဆြဲေပးတာမ်ိုးျဖစ္လာတယ္။စက္၀ိုင္း၊ ေလးေထာင့္၊ တခါတရံ ေျပာရခက္သည့္ ခပ္ဆန္းဆန္း ပံုေလးမ်ား။ ေမးတဲ့သူေတြကလဲ သူ႕ေဟာျပီးတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ဖက္ကူး၊ ဟိုဆရာကလဲ သူထင္တာရယ္ သိတာရယ္ ေပါင္းျပီးသရုပ္ခြဲ၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ဇာတ္ရွိန္တက္လာပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာအတြက္ တဖန္ျပန္အဆင္ေျပလာသလို ဆံပင္ညွပ္သမားလဲ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ သိပ္အေရးပါတဲ့ေနရာမွာဆိုေတာ့ သေဘာေခြ႕ေနတယ္။<br />
<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္..<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီ့ဆံပင္ညွပ္ဆရာရဲ႕ ပံုမွန္ေဖါက္သယ္ထဲက တေယာက္။ သြားညွပ္တုိင္း ေဗဒင္ေမးျပီးျပီလား သူက ေမးေလ့ရွိတယ္။ မေမးရေသးမွန္းသိတဲ့အခါ ေဗဒင္ဆရာေတာ္ေၾကာင္းကို တဖြဲ႕တႏြဲ႕ေျပာခ်င္ေျပာတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ေဟာတမ္းနဲ႕ လူေတြ ဘယ္လို ပတ္သက္သက္ေနပံုရွင္းျပခ်င္ျပမယ္၊ ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ ေမးသင့္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြ တသီတတန္းၾကီးေျပာျပီး သြားေမးဖို႕တိုက္တြန္းပါေတာ့တယ္။ စိတ္ညစ္လာလို႕ တတ္ႏိုင္သေလာက္ မညွပ္ပဲေန၊ တျခားေနရာေရာက္မွ ညွပ္ဆိုေတာ့လဲ အျမဲေရွာင္ေနလို႕ရတာမဟုတ္။ သူညွပ္တဲ့ ဆံပင္ပံုမဟုတ္မွန္း သိသာေနေတာ့ တဖက္ကလဲ မ်က္ႏွာပူရနဲ႕ အေတာ့္ကိုခက္ေနတာပဲ။<br />
<br />
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ လူတေယာက္ပါပဲ။ ကတ္မုန္႕တလံုးလို အတြင္းက မုန္႕သားေပၚမွာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျပင္ဆင္မြန္းမံထားတဲ့ topping အျပည့္နဲ႕။ တတ္ႏိုင္ရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အေပၚယံကို လူေတြၾကည့္ျပီး တုိက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊ တဆင့္နားႏွင့္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုျမင္တယ္ဆိုတာကို ျပန္ၾကားခ်င္တာေပါ့။ သို႕ေပမဲ့ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေသခ်ာလွတဲ့ အတြင္းပိုင္းကို ထင္သလိုျမင္သလိုမ်ိဳး ေျပာတာကိုေတာ့ သိပ္သေဘာမေတြ႕လွ။ ေသခ်ာသိႏိုင္သူက ေျပာျပမယ္ဆိုရင္လဲ သိပ္မစြန္႕စားလို၊ ေသခ်ာ မသိခ်င္ခဲ့ဲ။ အားနည္းခ်က္ဆိုသည္မွာ တစြန္းတစသိျပီးေနာက္မွာ ျပန္လည္ျမဳိခ်လို႕လြယ္ကူလွသည္မဟုတ္။ <br />
<br />
ေက်ာင္းတက္စဥ္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ အတူထိုင္ေလ့ရွိသည္။ ထိုစဥ္က ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက ဆရာေတြရဲ႕ လက္ေရးတိုင္းလိုလို အေတာ္ေသာ့သည္ထင္ခဲ့သည္။ အျမဲတမ္း ေဘးက သူငယ္ခ်င္းကို ဒီေနရာမွာ ေရးထားတာ ဘာလဲ ေမးခ်င္ေမး.. သို႕မဟုတ္ သူေရးထားတာကို တဆင့္ျပန္ကူး။<br />
<br />
တေန႕ အေတာ္ေလး မွန္းရခက္တဲ့စာ သူငယ္ခ်င္းကိုေမးေတာ့ သူက ျဖတ္ကနဲ တခ်က္ၾကည့္ကာ ဘာလဲဆိုတာ ေရေရရာရာေျဖသည္။ အဲဒီ့မွာ စိတ္ထဲဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လာျပီး မင္း ေသေသခ်ာခ်ာျမင္ရလားဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေအးေလတဲ့.။ ဒီ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္စကားဆက္မဆိုေတာ့။ ေနာက္ အတန္းျပီး အားလံုးအခန္းထဲက ထြက္သြားသည္အထိ ေစာင့္ေနျပီး တေယာက္ထဲ ခံုတန္း တတန္းခ်င္း ေရွ႕ကိုတိုးသြားသည္။ အခန္းအလယ္ေလာက္အေရာက္မွာေတာ့ သင္ပုန္းေပၚက စာေတြကို ပီပီျပင္ျပင္ျမင္စျပဳလာသည္။ အရင္က ေသာ့သည့္ထင္ေသာ လက္ေရးမ်ား၊ အခုေတာ့ ပီပီသသ၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း။ <br />
<br />
ငါမ်က္စိမွန္ျပီပဲလို႕ ေသခ်ာသိရတဲ့ေနာက္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္တခုကို သိရတဲ့ေနာက္မွာ ပိုျပီးထိခိုက္ေစတဲ့ စကားတခြန္း ထပ္ၾကားခဲ့ရသည္။ မ်က္စိဆရာ၀န္ထံမွ။ အေ၀းမွဳႏ္ဆိုေတာ့ တသက္လံုး မ်က္မွန္တပ္ေနရေတာ့မယ္တဲ့။ တေျဖးေျဖး ပါ၀ါတက္လာဖို႕ပဲ ရွိေတာ့တယ္၊ အကယ္၍ ပါ၀ါနဲ (နည္း ) လာျပီဆို သတိထားတဲ့၊ ေသခါနီးလာလို႕ဆိုပဲ။ က်ေနေသာစိတ္ဓါတ္ ဟိုးအဆံုးစြန္အထိ။ ဒါဟာ တကယ္ေတာ့ အားနည္းခ်က္ဆိုေသာ္လည္း ျပင္ပ၊ သာမန္၊ အေသးအဖြဲ တခုမွ်သာ။ စိတ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ရင္ဆိုင္ရန္ လြယ္ကူမည္မဟုတ္။ <br />
<br />
လက္ေလွ်ာ့လြယ္သူသည္ အေသးအဖြဲေလးကအစ လက္ေလွ်ာ့ဖို႕အဆင္သင့္။ သူ႕ကိုမသိေသာပတ္၀န္းက်င္မွာ အထိုက္အေလွ်ာက္ၾကိဳးစားၾကည့္လိမ့္မည္ျဖစ္ေပမဲ့ လူေပ်ာ့လို႕သတ္မွတ္ထားေသာပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာ လက္ေလွ်ာ့ပစ္လိုက္ဖို႕ သူ႕အတြက္ အခြင့္သင့္ေနသည္။ ဆန္႕က်င္ဖက္တြန္းအားတခု ေပၚဖို႕ အေတာ္ခက္ေနလိမ့္မည္။<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ့အျမင္ လူတေယာက္မွာ ကိုယ္ပိုင္အရည္အေသြးကိုမူတည္ျပီးတြက္ရင္ အစြမ္းအစဟာ ရလဒ္လို႕ထားႏိုင္သလို အားနည္းခ်က္ဟာ အၾကြင္းတခု။ မိမိ အားနည္းခ်က္ကို သိထားတာေကာင္းတယ္လို႕ဆိုေပမဲ့ အားသာခ်က္ကိုသာ ပိုျပီး အေလးေပးခ်င္သည္။ ရဲတိုက္ ထိုင္ေဆာက္ေနျခင္းထက္ လံုသည္ဆိုရံုေလးကာကာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေရွ႕ဆက္ခ်င္သည္။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူတို႕ ၂ေယာက္ေရွ႕မွာ တကယ္အမွန္အကန္ သိသည္ျဖစ္ေစ၊ အေပၚယံသက္သက္ျဖစ္ေစ ခ်ျပႏိုင္ဖို႕မရဲ။ သူတို႕သည္ အားနည္းခ်က္ကို ပိုျပီးထင္ထင္ရွားရွား ျမင္သာေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ လူမ်ား။ <br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">နံရံကို ပထမဆံုးေဖါက္ထြက္ဖို႕ ၾကိဳးစားသူအတြက္ ေသြးအလိမ္းလိမ္းျဖစ္ေနမည္မွာမလြဲ။ တကယ္ေတာ့ မေမးပဲေနခဲ့ေသာ္လည္း သူတို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕အေတြးမွာ တခုခု သတ္မွတ္ျပီးျဖစ္ေနေလာက္ျပီ။ အနားညီ ၾတိဂံပံုသည္ တေထာင့္ ၆၀ ဒီဂရီရွိေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေယာင္ ၆၀၊ ဆဌဂ ံဆိုလဲ အတူတူ၊ ေနာက္ဆံုး စက္၀ိုင္းတခုဆိုလွ်င္ေတာင္မွ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနသူ၊ ဒီလိုပဲျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ ေမးလွ်င္ေျပာမည္၊ မေမးလွ်င္ သတင္းလႊင့္မည္။<o:p></o:p></span></div><br />
<br />
သို႕ႏွင့္ တေန႕…<br />
<br />
<br />
တိတ္ဆိတ္ေနေသာအခန္းတခု။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ေဗဒင္ဆရာရယ္ ၊ ဆံပင္ညွပ္သမားရယ္၊ တခဏတာ သံုးဦးသား ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္..<br />
<br />
ေဗဒင္ဆရာ ပင့္သက္တခု ခပ္ဖြဖြခ်ျပီး စကားစေျပာသည္။ မေရွးမေႏွာင္းသူ႕လက္မွကိုင္ထားတဲ့ ေဘာပင္နဲ႕ တစံုတခု စဆြဲသည္။ ေဘာပင္စဆြဲရာေနရာသို႕ တဖန္ျပန္ေရာက္လာလွ်င္ ပံုစံတခုေပၚလာမည္။ စက္၀ိုင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္သလို ေလးေထာင့္လဲျဖစ္ေနႏိုင္သည္။ အဲဒီ့အခိုက္အတန္႕ေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစတစ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါေတာ့မည္။ <br />
<br />
အားနည္းခ်က္တို႕ကို ထင္းေနေအာင္ ျပရင္း တေရြ႕ေရြ႕သြားေနေသာ လူတစုအၾကားတေနရာမွာ ျပန္ေပၚလာမည္လား၊ သူတို႕မျမင္သာေသာ နံရံတျခားတေနရာမွာလားေတာ့ မသိႏိုင္ေသး…<br />
<br />
<br />
<color=blue> မွတ္စု.. <br />
<br />
“ Its just money; its made up. Pieces of paper with pictures on it so we don't have to kill each other just to get something to eat. ”<br />
<a href="http://www.imdb.com/media/rm2395782400/tt1615147">Margin Call</a></color=blue></div>N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-36715812381996956742012-01-27T20:19:00.000+04:002012-01-27T20:19:07.732+04:00သည္ည ကဗ်ာေရးပါဦး<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/DSlDEpi33kE" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
<br />
အႏုပညာရွင္တေယာက္..<br />
<br />
သူသိပ္ျမတ္ႏိုးခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ဖန္တီးမွဴ႕ေတြထဲကတခုအတြက္..<br />
<br />
အျပင္လူတေယာက္အတြက္ေတာ့ သူ႕ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို မွန္းရခက္ေပမဲ့..<br />
<br />
အသံအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တဲ့စကားလံုးေတြထက္..<br />
<br />
အသံအျဖစ္ မေျပာင္းလဲပဲတည္ေနခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာေပၚက အရိပ္ေတြဟာ..<br />
<br />
ပိုျမင္သာပါလိမ့္မယ္။<br />
<br />
<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/GkqGmGOgO50" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-29566125579576574552012-01-11T22:05:00.001+04:002012-01-11T22:06:43.995+04:00ေစ်းပြဲေတာ္ ၃ဒါကေတာ့ အာဖရိက ေစ်းရံုေလးပါပဲ။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-6_sqEs7ZbvQ/Tw3FjHb3LtI/AAAAAAAAAZk/2jOHfenoKbM/s1600/IMG_4772.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-6_sqEs7ZbvQ/Tw3FjHb3LtI/AAAAAAAAAZk/2jOHfenoKbM/s400/IMG_4772.JPG" /></a></div><br />
<br />
အ၀င္၀မွာ တစ္ေယာက္က အရုပ္တခု လုပ္ျပေနတယ္။ ေအာက္က အတိုအစပံု ကိုၾကည့္ရတာ အေတာ္ျပီးေနျပီးသားကိုမွ အေခ်ာသပ္ေနတာျဖစ္ပံုရပါတယ္။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-JC0kxe2_xt4/Tw3G8bMdiJI/AAAAAAAAAZw/vdG04f12Mv4/s1600/IMG_4773.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://2.bp.blogspot.com/-JC0kxe2_xt4/Tw3G8bMdiJI/AAAAAAAAAZw/vdG04f12Mv4/s400/IMG_4773.JPG" /></a></div><br />
<br />
အထဲမွာေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အရုပ္ေတြ။ ( ဒီလူက ရုပ္ရွင္မင္းသားတေယာက္နဲ႕ တူတယ္ထင္တယ္ )<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-VhXZjlhvQXs/Tw3H3xIopjI/AAAAAAAAAZ8/prpG9eaILnU/s1600/IMG_4774.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-VhXZjlhvQXs/Tw3H3xIopjI/AAAAAAAAAZ8/prpG9eaILnU/s400/IMG_4774.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-quBcudRDjW8/Tw3LXvgFbbI/AAAAAAAAAag/HwRKacD4-10/s1600/IMG_4776.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="600" width="400" src="http://3.bp.blogspot.com/-quBcudRDjW8/Tw3LXvgFbbI/AAAAAAAAAag/HwRKacD4-10/s400/IMG_4776.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
အစြယ္ေတြ ထင္လိုက္မိေသးတယ္။ ေနာက္မွ ဒီလိုထားတဲ့ပံုေထာက္ေတာ့ အစြယ္အစစ္ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေလ ဆိုတဲ့ အေတြး၀င္လာမိတယ္။ အဲ့ဒီ့အေတြးနဲ႕တင္ ေက်နပ္ျပီး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ မၾကည့္ခဲ့ေတာ့ဘူး။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-9gGME08fXDE/Tw3I1-iOsGI/AAAAAAAAAaI/1L1Hrn9N8YY/s1600/IMG_4777.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-9gGME08fXDE/Tw3I1-iOsGI/AAAAAAAAAaI/1L1Hrn9N8YY/s400/IMG_4777.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္တေနရာက ယီမန္..<br />
အထဲမွာ ဟင္းခပ္အေမႊးအၾကိဳင္ေတြ အားရပါးရ ေရာင္းေနတာ ေတြ႕ပါတယ္။ သူတို႕ ရိုးရာ၀တ္စံုကိုက ကၽြတ္ဆင္ၾကီး၊ ခါးၾကားမွၾ ဓါးေကာက္ထိုးလွ်က္ …<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-sKZ3fezzba4/Tw3KcBC4zlI/AAAAAAAAAaU/8LBeolz5JkU/s1600/IMG_4981.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-sKZ3fezzba4/Tw3KcBC4zlI/AAAAAAAAAaU/8LBeolz5JkU/s400/IMG_4981.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ပ်ားရည္ေတြ႕လို႕ စပ္စုမိပါတယ္။ အေတာ္ေစ်းခ်ိဳတာပဲ။ ပ်ားရိုင္းေတြဆီက ရတယ္ဆိုပါတယ္။ အရသာ ျမည္းလို႕လဲရတယ္။ ၇၀ မီလီမီတာေလာက္ ဘူး၀ိုင္း ( အဖံုးပါ အပါအ၀င္ ၈၀ မီလီမီတာခန္႕အျမင့္ ) တဗူးအျပည့္မွ ၂၀ တဲ့ ( ေဒၚလာ= ၂၀/ ၃.၆၈ )<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-O1bmD8cdUOk/Tw3NHe-YeaI/AAAAAAAAAas/HgqvsNc6uAQ/s1600/IMG_4979.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-O1bmD8cdUOk/Tw3NHe-YeaI/AAAAAAAAAas/HgqvsNc6uAQ/s400/IMG_4979.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္ ဗီယက္နမ္.. အ၀င္ေပါက္ေဘးမွာ သီးသန္႕ ရိုးရာ တူရိယာ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေလးနဲ႕။ တေယာလို သံရယ္၊ ၀ါးပတၱလားသံရယ္၊ ပေလြရယ္သံရယ္ ေပါင္းထားတဲ့ အသံလို႕ပဲ ေျပာပါေတာ့။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-wA5vd8aV_Zs/Tw3OZczEwOI/AAAAAAAAAa4/P5Lw5Jmq40s/s1600/IMG_4790.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-wA5vd8aV_Zs/Tw3OZczEwOI/AAAAAAAAAa4/P5Lw5Jmq40s/s400/IMG_4790.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ၾကည့္ေနဆဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ မအီမသာျဖစ္လာတယ္၊ ေနာက္ ေနရထိုင္ရ ပိုခက္လာတယ္။ အသက္ကေလးက ရလာျပီေလ..။ ၾကာရင္ ပိုဆိုးလာမယ္ သိလို႕ ျပန္ဖို႕ စိတ္ကူးရေတာ့တယ္။ ေနာက္ထပ္သြားျဖစ္မွပဲ က်န္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ဆိုင္ေတြအေၾကာင္း အေသးစိတ္ထပ္ေရးပါ့မယ္။ <br />
<br />
ဂိတ္ကေန အျပင္လွမ္းထြက္လိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲ မေကာင္းျဖစ္သြားေသးတယ္။ ဂိတ္ေၾကးတဆယ္ ဒီမွာတင္ ဆံုးသြားျပီေလ..N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-68948711753798207992012-01-10T21:17:00.004+04:002012-01-10T21:43:55.406+04:00ေစ်းပြဲေတာ္ ၂အဲဒီ႕ ၃ ႏိုင္ငံနဲ႕ဆိုင္ရာ ေစ်းရံုေလးေတြ ထဲ ပတ္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အလယ္က ကြင္းျပင္ဆီ ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကြင္းအလယ္မွာ စဥ္ေလးတခုရွိျပီး အဲဒီ့မွာ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက ယဥ္ေက်းမွဴ႕အဖြဲ႕ေတြ သူ႕ရက္နဲ႕ သူ၊ သူ႕အခ်ိန္နဲ႕သူ အလွည့္က် ေဖ်ာ္ေျဖေပးေလ့ရွိပါတယ္။<br />
<br />
<br />
စဥ္ေရွ႕ေရာက္ခိုက္မွာပဲ ေၾကျငာသံေပၚလာတာက အီေကြေဒါႏိုင္ငံက အဖြဲ႕တခုက သီခ်င္းရယ္၊ အကရယ္နဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖေပးမွာျဖစ္ျပီး ငါးမိနစ္ေနရင္ စမယ္ဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေစာင့္ေနေတာ့တာေပါ့။<br />
စေတာ့ အေတာ္သေဘာက်မိပါတယ္။ အဆိုရယ္၊ ဂစ္တာရယ္၊ ကီးဘုတ္ရယ္၊ Drum ရယ္၊ ပေလြတလက္ရယ္ သြက္သြက္ ျမဴးျမဴးနဲ႕၊ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကလဲ သီခ်င္းနဲ႕ အတူကတယ္။ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-29xAv3JIhwk/TwxqpZjTq3I/AAAAAAAAAXs/ua0xtImmxKY/s1600/IMG_4684.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-29xAv3JIhwk/TwxqpZjTq3I/AAAAAAAAAXs/ua0xtImmxKY/s400/IMG_4684.JPG" /></a></div><br />
<br />
ပံုထဲမွာ ခါးမွ ထိုးထားတဲ့ ပ၀ါ အနီေလးကို အစြန္းႏွစ္ဖက္က ကိုင္ျပီး ဟိုဟိုဒီဒီေျပးကလိုက္ ၊ ခါးၾကားထိုး ကလိုက္နဲ႕။ အဲ .. သီခ်င္းလဲ ဆံုးေရာ အဲဒီ့ပ၀ါ အနီေလးကို ကေလးေလးအလား ေပြ႕ရင္းနဲ႕.. ( သရုပ္ေပၚမယ္ထင္တာပဲ.. )<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-4YgvYm5YjNo/TwxrMgTN0rI/AAAAAAAAAX4/NKigYru2TvA/s1600/IMG_4703.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="350" width="600" src="http://2.bp.blogspot.com/-4YgvYm5YjNo/TwxrMgTN0rI/AAAAAAAAAX4/NKigYru2TvA/s400/IMG_4703.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္တပုဒ္မွာ ေနာက္တေယာက္ ထြက္ကပါတယ္။ လွတပတေလး.. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-IchH8omDkoM/TwxrzfR4X_I/AAAAAAAAAYE/dhDrTqIYqpE/s1600/IMG_4722.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-IchH8omDkoM/TwxrzfR4X_I/AAAAAAAAAYE/dhDrTqIYqpE/s400/IMG_4722.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
စျပီးကတဲ့အခါ အရင္တေယာက္အတိုင္းပဲ ခက္သြက္သြက္၊ ဂါ၀န္စ ကို ကိုင္ရင္း နဲ႕ ကပါတယ္။ သီခ်င္းအလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ခနထိုင္ျပီး ေရခ်ိဳး အလွျပင္တဲ့ ပံု လုပ္ပါတယ္။ ( အရြယ္ေရာက္လာျပီ သရုပ္ေဖၚေလသလားပဲ ) အဲဒီ့ေနာက္ ျပန္ထကေတာ့ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ သိမ္သိမ္ ေမြ႕ေမြ႕နဲ႕ ( လက္ပံုစံက ဘဲေလးအကနဲ႕ အေတာ္တူေအာင္ ) သီခ်င္းဆံုးတဲ့ အထိ ကသြားပါတယ္။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-jQHju4WjL-0/TwxwQ5GVTXI/AAAAAAAAAZM/rWKowgDMue0/s1600/IMG_4718.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="380" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-jQHju4WjL-0/TwxwQ5GVTXI/AAAAAAAAAZM/rWKowgDMue0/s400/IMG_4718.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
ဒီတေယာက္ကို မ်က္ႏွာလိုက္တဲ့အေနနဲ႕ ေနာက္တပံုထပ္တင္လိုက္အံုးမယ္..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-1Qt6Z9d1Ee4/Twxs0EArl0I/AAAAAAAAAYc/PGCQfkJjods/s1600/IMG_4739.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="380" width="600" src="http://2.bp.blogspot.com/-1Qt6Z9d1Ee4/Twxs0EArl0I/AAAAAAAAAYc/PGCQfkJjods/s400/IMG_4739.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္ဆံုး အပုဒ္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ အတူ။ စစခ်င္း ေရွ႕ကတေယာက္ထိုင္ ဂါ၀န္ အစကို ကိုင္ျပီးအပ္နဲ႕ ခ်ဳပ္ေနတဲ့ပံု၊ သူ႕ေနာက္က တေယာက္ကထိုင္ျပီး ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ခ်ဳပ္ေပးေနတဲ့ပံု လုပ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး အ၀တ္အစား တကိုင္ကိုင္နဲ႕ ကေတာ့တာပဲ။ ( အ၀တ္အစားသစ္ရလို႕ ၀မ္းသာတယ္ ျပခ်င္တာထင္တယ္ ) ဒီလို ျဖစ္တဲ့အထိ ကသြားပါတယ္..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-BlJHWiPRVjU/TwxtVaZzKSI/AAAAAAAAAYo/J1alSP4ANZU/s1600/IMG_4765.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-BlJHWiPRVjU/TwxtVaZzKSI/AAAAAAAAAYo/J1alSP4ANZU/s400/IMG_4765.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
တခုအံ့ၾသမိတာက လူေလာက္လူအမ်ားၾကီးၾကားထဲ ဘယ္လိုလုပ္ ေတြ႕ေအာင္ရွာႏိုင္တယ္ မသိ..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Bqco-WGmm7k/Twxt3ReuUWI/AAAAAAAAAY0/uIB--TPVJL8/s1600/IMG_4750.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://2.bp.blogspot.com/-Bqco-WGmm7k/Twxt3ReuUWI/AAAAAAAAAY0/uIB--TPVJL8/s400/IMG_4750.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္ဖြဲ႕က ယီမန္အဖြဲ႕.. ဗံုနဲ႕ လူေလးေယာက္က ဓါးတရမ္းရမ္းနဲ႕ ကတယ္။ ဘယ္ရမလဲ လစ္ေတာ့တာေပါ့..<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-wVseQMNOLS0/TwxvSwWWucI/AAAAAAAAAZA/kSyUx_8l0s4/s1600/IMG_4810.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-wVseQMNOLS0/TwxvSwWWucI/AAAAAAAAAZA/kSyUx_8l0s4/s400/IMG_4810.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ဒီစဥ္နဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ကြန္တိန္နာေတြခ်ထားျပီး အေပၚမွာ ဒီလိုအလံုးတခုတင္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ သြားၾကည့္တာ ဆိုင္ကယ္ ငါးစီးလဲေတြ႕တယ္ဆိုေတာ့ ( ေသခ်ာပါျပီ )ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက ဆပ္ကေတြထဲကလို ကမ ၻာလံုးထဲ ဆိုင္ကယ္စီးမယ္ထင္တာပဲ။ ေမးၾကည့္ေတာ့ စေတာ့မယ္တဲ့။ ဒါနဲ႕ ဆိုင္ခန္းေတြဆီျပန္မသြားေသးပဲ ေစာင့္ေနပါတယ္။<br />
စေတာ့ လူေလးေယာက္ ဆိုင္ကယ္ ၄ စီးနဲ႕ ကြန္တိန္နာ အမိုးေပၚ တက္သြားတယ္။ က်န္တဲ့တစီးကို အေပၚတင္ျပီး ရပ္ထားတယ္။ ေနာက္ မၾကာပါဘူး တေယာက္ျပီးတေယာက္ ကမ ၻာလံုးထဲ၀င္ျပီး စီးၾကတာ ၄ ေယာက္လံုး တျပိဳက္ စီးတဲ့အထိ ျဖစ္လာတယ္။ သိပ္မက်ယ္လွတဲ့အထဲ ၄ ေယာက္ စီးၾကတာဆိုေတာ့ ခ်ိန္သားကိုက္ဖို႕ အေတာ္ေလ့က်င့္ထားၾကပံုေပၚပါတယ္။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-skM1UfqaBiY/Twxxr7JE2kI/AAAAAAAAAZY/nDZ7rqZugjc/s1600/IMG_4918.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://2.bp.blogspot.com/-skM1UfqaBiY/Twxxr7JE2kI/AAAAAAAAAZY/nDZ7rqZugjc/s400/IMG_4918.JPG" /></a></div><br />
<br />
၅ေယာက္ေျမာက္ ေနာက္ဆံုးတေယာက္က အဲဒီ့အခ်ိန္ေရာက္မွ ကြန္တိန္နာထဲက ထြက္လာျပီး အေပၚတက္လာတယ္။ အမ်ိဳးသမီးဗ်။ ျပီးေတာ့ ၅ ေယာက္လံုး တျပိဳက္နက္ စီးျပျပီး အထိအခိုက္မရွိ ပြဲျပီးသြားပါတယ္။ <br />
ဒီေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဆိုင္ခန္းေတြဆီ ျပန္လွည့္ျဖစ္ေတာ့တယ္…N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-65558402868574520432012-01-09T20:43:00.002+04:002012-01-09T22:08:00.753+04:00ေစ်းပြဲေတာ္..အခုအခ်ိန္ ဒူဘိုင္းမွာက ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္အခ်ိန္၊ ေခၚၾကတာကေတာ့ Dubai Shopping Festival ( DSF )၊ အခ်ိန္အားျဖင့္ တလ၊ ပံုမွာပါတဲ့အတိုင္းပါပဲ။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Aq3VzHDi8bs/TwsRCfu2hgI/AAAAAAAAAVo/B_7kgqkfn5Y/s1600/Capture.PNG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="204" width="341" src="http://1.bp.blogspot.com/-Aq3VzHDi8bs/TwsRCfu2hgI/AAAAAAAAAVo/B_7kgqkfn5Y/s400/Capture.PNG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေရာင္းတဲ့သူေတြကလဲ နည္းမ်ိဳးစံုပဲ ေလွ်ာ့ေရာင္းၾက၊ တြဲေရာင္းၾကနဲ႕ မက္ေလာက္စရာအခင္းအက်င္း၊ ၀ယ္တဲ့သူေတြကလဲ အားရပါးရ၀ယ္နဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္ဖက္ကမွ မပါဘူး။ <br />
<br />
<br />
ဒီလိုပဲ ဒူဘိုင္းျမိဳ႕ျပင္တေနရာမွာ ( အနီးနားမွာ အိမ္ယာ စီမံခ်က္ေတြရွိေသာ္လဲ မျပီးျပတ္ေသးလို႕ ျမိဳ႕ျပင္လို႕ပဲ ေျပာႏိုင္ေသးပါတယ္ ) Global Village ဆိုျပီး ေစ်းပြဲေတာ္ တခုကိုလဲ က်င္းပေနပါတယ္။ သူကေတာ့ DSF ကို အေျခခံထားတယ္ဆိုေပမဲ့ အခ်ိန္ပိုယူထာားပါတယ္။ ႏို၀င္ဘာလ ၁ ရက္ေန႕ကေန မတ္လ ၃ ရက္ေန႕အထိတဲ့။ ေရာင္းေပေတာ့ပဲ။<br />
<br />
<br />
ျပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႕က ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ့ကို သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္ေန႕ေတြမွာ စိတ္ကူးထားတာက ကားမက်ပ္ခင္ ေစာေစာသြားျပီး အဲဒီ့မွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနမယ္ေပါ့။ ပိတ္ရက္ ထံုးစံအတိုင္း လူစည္ေနလိမ္႕မယ္၊ ေစာေလ ေကာင္းေလေပါ့။ စဖြင့္တာက ၄ နာရီဆိုေတာ့ ၅ နာရီေလာက္ အိမ္ကထြက္ရင္ အဆင္ေျပႏိုင္မယ္ေပါ့။<br />
<br />
<br />
သို႕ေသာ္ ပိတ္ရက္တို႕ထံုးစံအတိုင္း ေန႕လည္စာ ၂ နာရီေက်ာ္မွာစား၊ ျပီးေတာ့ စာအုပ္တအုပ္ဖတ္ရင္းနဲ႕ မထင္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာက ႏိုးေတာ့ ၆ ခြဲေနျပီ။ အရင္လို အဆင္မေျပႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာသိေပမဲ့ ဒီလိုပိတ္ရက္ေတြမွ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ သူတို႕အေခၚ Events & Shows ဆိုတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေလးေတြ မက္တာေၾကာင့္ ဇြတ္ထြက္လာျဖစ္ပါတယ္။ ေရာက္ေတာ့ ၇ နာရီခြဲ။<br />
ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကားက်ပ္တဲ့အျပင္ ရဲေတြက လမ္းပိတ္ျပီး အေ၀းဆံုးက ကားပါကင္ေတြကို ျဖည့္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ရပ္ရတဲ့ေနရာနဲ႕ ၀င္ေပါက္က အေတာ့ကိုလွမ္းေသးတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ၂ ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးရွိတယ္ ေျပာရမွာပဲ။<br />
<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ့္တို႕ဖက္ကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေပါ့ဗ်ာ.. ေလွ်ာက္ေပေတာ့ တေမွ်ာ္တေခၚ၊ သူတို႕ဖက္ကေတာ့ ေအာက္ကပံုလို ( ဆိုက္ကားပဲ ေျပာပါေတာ့ ) စီးစရာယာဥ္ေလးေတြစီစဥ္ထားတယ္။ စီးခ်င္ရင္ ပိုက္ဆံေပးေလ၊ သက္သက္သာသာေရာက္ေစရမယ္ေပါ့။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-y3Ya-rYI37M/TwsRw_iTG6I/AAAAAAAAAV0/wTgiVZw5NAs/s1600/IMG_4624.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-y3Ya-rYI37M/TwsRw_iTG6I/AAAAAAAAAV0/wTgiVZw5NAs/s400/IMG_4624.JPG" /></a></div><br />
<br />
သို႕နွင့္ေပါ့ဗ်ာ.. အေတာ္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ ဂိတ္ေရာက္ပါေလေရာ။ လက္မွတ္၀ယ္ရပါတယ္။ ၀င္ေၾကး ၁၀ ( ေဒၚလာ= ၁၀/၃.၆၈ )။ လူေတြစည္လြန္းေတာ့ ၀င္ေၾကးကိုက အေတာ္ရမွာ။ အထဲမွာေတာ့ ( ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ဆိုေတာ့ ) ေစ်းရံုေလးေတြလို႕ပဲ ေခၚပါေတာ့၊ သူ႕ႏိုင္ငံနဲ႕သူ ရံုေလးေတြဖြဲ႕ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္၀င္လာခဲ့တဲ့ ဂိတ္နဲ႕ အနီးဆံုးက အီရန္။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-04mYxjXR_Nk/TwsSaGVvkjI/AAAAAAAAAWA/5M_9wtKgQoA/s1600/IMG_4632.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-04mYxjXR_Nk/TwsSaGVvkjI/AAAAAAAAAWA/5M_9wtKgQoA/s400/IMG_4632.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
အ၀င္၀နားက အရုပ္ေတြထဲက ဒီအရုပ္ကိုသေဘာအက်ဆံုးပဲ။ ကာကြယ္ေနတာလိုလို.. ရြယ္ပဲေနတာလိုလို..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-7debXp442jU/TwsS_UvPCJI/AAAAAAAAAWM/4auuuoloLe8/s1600/IMG_4637.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://2.bp.blogspot.com/-7debXp442jU/TwsS_UvPCJI/AAAAAAAAAWM/4auuuoloLe8/s400/IMG_4637.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
အထဲမွာ အဓိက ေရာင္းေနတာကေတာ့ ေကာ္ေဇာဆိုင္ေတြမ်ားပါတယ္။ အထင္ကရကိုး..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-3MXE1rBf1sE/TwsUQ24wxmI/AAAAAAAAAWY/sgOMN9ToUWw/s1600/IMG_4638.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-3MXE1rBf1sE/TwsUQ24wxmI/AAAAAAAAAWY/sgOMN9ToUWw/s400/IMG_4638.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္ ပါကစၥတန္။ ေလာကၾကီးကို လွေနေစခ်င္သူတို႕သည္ ပါကီ အမ်ိဳးသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္လို႕ အဆိုရွိတယ္မဟုတ္လား။ အလွဆင္ပစၥည္းေလးေတြ ဘုစုခရု အကုန္ဆြဲထားတာပဲ။ ေရႊျခည္ ေငြျခည္၊ ၀ါး စံုေနတာပဲ။<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-VzCt2m5Lcvw/TwsVBJqrqMI/AAAAAAAAAWk/Aut37B8eovg/s1600/IMG_4644.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-VzCt2m5Lcvw/TwsVBJqrqMI/AAAAAAAAAWk/Aut37B8eovg/s400/IMG_4644.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-6Xf5V-a98xU/TwsVwqd7TkI/AAAAAAAAAWw/t83JPhnXD3s/s1600/IMG_4645.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-6Xf5V-a98xU/TwsVwqd7TkI/AAAAAAAAAWw/t83JPhnXD3s/s400/IMG_4645.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
ေနာက္တခုကေတာ့ နာမည္ၾကီး ခ်ိဳင္းနား.. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-3OWZeugP-AU/TwsWSyhwNBI/AAAAAAAAAW8/ktTN8fb554o/s1600/IMG_4649.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-3OWZeugP-AU/TwsWSyhwNBI/AAAAAAAAAW8/ktTN8fb554o/s400/IMG_4649.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
အထဲမွာ အစစ္ေတြပဲေရာင္းပါတယ္။ အကုန္လံုး တရုတ္ႏိုင္ငံတြင္ထုတ္လုပ္သည္ဆိုတဲ့ အာမခံစာတမ္းေလးေတြႏွင့္။ အရင္ႏွစ္ခုလို သီးသန္႕ေရာင္းတာရယ္လို႕မရွိ၊ ပစၥည္းမ်ိဳးစံု။ ဒီအရုပ္ဆိုင္ေလးေတာင္၊ နာမည္ၾကီးဇာတ္ေကာင္ အကုန္စံုေအာင္ ထည့္ထားႏိုင္ပါတယ္။ ေစ်းမ်ိဳးစံုနဲ႕..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-nO8Flh7lpfc/TwsXCOcSjTI/AAAAAAAAAXI/_J1FjRr5BXo/s1600/IMG_4650.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-nO8Flh7lpfc/TwsXCOcSjTI/AAAAAAAAAXI/_J1FjRr5BXo/s400/IMG_4650.JPG" /></a></div><br />
<br />
ဆက္ရန္..N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-78827917087223827912011-12-31T17:10:00.003+04:002011-12-31T17:23:28.682+04:00၂၀၁၂<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-rCEdnIZmmlc/Tv8IsZCCRqI/AAAAAAAAAUM/qAD8g3JaXdg/s1600/IMG_4383.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-rCEdnIZmmlc/Tv8IsZCCRqI/AAAAAAAAAUM/qAD8g3JaXdg/s400/IMG_4383.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
•မ်က္လံုးမ်ား<br />
<br />
အေ၀း ( မွဳန္ )<br />
အနီး ( ၾကည္ )<br />
<br />
•အေတြး<br />
<br />
အေ၀း ( ၾကည္ )<br />
အနီး ( မွဳန္ )<br />
<br />
•ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္<br />
<br />
<br />
အေ၀း ( အေတာ္ မွဳန္ )<br />
အနီး ( မဆိုး )<br />
<br />
<br />
၂၀၁၂ ထဲ တလွမ္းျပီးတလွမ္း နင္း၀င္လိုက္ေတာ့မယ္။ အဆင္ေျပမွာပါေလ....N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-23183393123859744592011-12-29T11:02:00.001+04:002011-12-29T11:03:34.053+04:00ပုဂံ ၂၀၁၁<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-VPzk4C_N2w4/TvwP1jqwXZI/AAAAAAAAATU/TXn3prMBhE4/s1600/408093_2129912067781_1845374698_1426982_1456332604_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="600" width="400" src="http://1.bp.blogspot.com/-VPzk4C_N2w4/TvwP1jqwXZI/AAAAAAAAATU/TXn3prMBhE4/s400/408093_2129912067781_1845374698_1426982_1456332604_n.jpg" /></a></div><br />
ဆန္႕က်င္ဘက္တရားေတြ ေပါင္းဆံုခဲ့ရာျမိဳ႕..<br />
<br />
ျမင္ႏိုင္ေသးသည္တို႕ကိုၾကည့္ကာ မျမင္ႏိုင္ခဲ့သည္တို႕ကို ေတြးမိေစေသာျမိဳ႕..<br />
<br />
ခံစားခ်က္ေပါင္းစံုအၾကားမွ ဒီေျမကို ခ်စ္ေသာစိတ္သာထင္ထင္ရွားရွားက်န္ရစ္ခဲ့ေစေသာျမိဳ႕..N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-70380332648878002882011-12-24T13:31:00.002+04:002011-12-24T13:38:03.640+04:00သည္ေတာ..သည္ေတာင္..သည္ေျမ..မိတၳီလာမွတဆင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေညာင္ဦးျမိဳ႕ဆီ ခရီးဆက္ပါတယ္။ အစီအစဥ္ကေတာ့ ေညာင္ဦးမွာ ၃ ညအိပ္ ၄ ရက္ ေနမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မိသားစု ၃ ေယာက္က မိတၳီလာကေန သြားေနခ်ိန္မွာ မႏ ၱေလးမွ ဇနီးသယ္ရဲ႕ အကို မိသားစု ၃ ဖြဲ႕ကလဲ ေညာင္ဦးကိုလာေနျပီ။ နယ္ခံ ၀န္ထမ္းအကိုရဲ႕အိမ္မွာတည္းမယ္၊ ေနာက္ ပုဂံျမိဳ႕ေဟာင္းမွဘုရားေတြ ဖူးၾကမယ္။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-WzHUpRbWh9U/TvWTI4uIuyI/AAAAAAAAARo/GwigiJr0T2c/s1600/IMG_2729.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-WzHUpRbWh9U/TvWTI4uIuyI/AAAAAAAAARo/GwigiJr0T2c/s400/IMG_2729.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
မိတၳီလာျမိဳအထြက္ေရာက္ေတာ့ ၉ နာရီထိုးေနပါျပီ။ ဒီတေခါက္ေလာက္ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ လွေနတာ မၾကံဳဖူးခဲ့။ မိုးကင္းတာမၾကာေသးလို႕ သစ္ပင္ေတြကစိမ္းစိမ္းစိုစို၊ အရင္အေခါက္ေတြက ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ သဲေခ်ာင္းေတြအျဖစ္သာရွိေနခဲ့တဲ့ ေခ်ာင္းေတြ ေျမာင္းေတြမွာလဲ ေရတင္ေနေသးေတာ့ ဒီခရီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ မေမ႕ခ်င္စရာ။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-x04F4xrdlgk/TvWTx2mVi0I/AAAAAAAAAR0/St0MKqYFkhQ/s1600/IMG_2748.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-x04F4xrdlgk/TvWTx2mVi0I/AAAAAAAAAR0/St0MKqYFkhQ/s400/IMG_2748.JPG" /></a></div><br />
<br />
လမ္းက အေတာ္ၾကီးကို ေကာင္းေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ အေပါက္မရွိ္၊ လမ္းလဲက်ယ္၊ အရင္အေခါက္ေတြတုန္းက ကုမၸဏီတခုက ခင္းေနလက္စေတြ႕ခဲ့ရတာ ဒီတေခါက္မွ အေခ်ာသပ္ ျပီးစီးေနပါျပီ။<br />
<br />
<br />
ဓါတ္ဆီေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးေတြေတာ့ ရွိေနတုန္းပါပဲ။ ပိုေတာင္ စံုေအာင္တင္လာၾကပါတယ္။ ေရာင္စံုဗူးေလးေတြ၊ အျဖဴေရာင္ ( ဓါတ္ဆီ )၊ အ၀ါေရာင္ ( ဒီဇယ္ )၊ အနီေရာင္ ( ေအာက္တိန္း )။ ညပိုင္းဆို မီးေရာင္ေလးနဲ႕ လွေတာင္ေနေသး။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-2TP8TN1MUgQ/TvWVITnLo4I/AAAAAAAAASA/lMDOe1ulXog/s1600/IMG_2731.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-2TP8TN1MUgQ/TvWVITnLo4I/AAAAAAAAASA/lMDOe1ulXog/s400/IMG_2731.JPG" /></a></div><br />
<br />
တလမ္းလံုး အမ်ားဆံုးေတြ႕ရတာကေတာ့ ထေနာင္း၊ ရွား၊ ထန္းပင္ နဲ႕ ကုကၠိဳပင္ေတြပါပဲ။ အညာတေလွ်ာက္ အေတြ႕ရဆံုးအပင္ေတြပါ။ ထေနာင္းပင္ကေတာ့ အကိုင္းအလက္ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ လွလွပပ။ ေႏြရာသီမွာ အားအကိုးရဆံုးအပင္။ ေႏြထေနာင္း ေဆာင္းမန္က်ည္းလို႕ ဆိုထားသလို ေႏြမွာ ထေနာင္ပင္ အပင္ရိပ္ဟာ ေအးတယ္တဲ့။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-N9R0kQMqsWE/TvWV4MBMg9I/AAAAAAAAASM/64QlpNmWDQA/s1600/IMG_2745.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-N9R0kQMqsWE/TvWV4MBMg9I/AAAAAAAAASM/64QlpNmWDQA/s400/IMG_2745.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
တခါက ကိုရင္၀တ္ ဓူဒင္ေဆာင္ေတာ့ ေန႕ပိုင္းဆို ထေနာင္းပင္ရိပ္ေအာက္ တေနကုန္ေနျဖစ္ရတဲ့အခါ တခါတရံ က်လာတတ္တဲ့ ေရမွဳန္မႊားေလးေတြေတာင္ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ ရွားပင္က အႏွစ္မ်ားျပီး အသားမာေတာ့ ထြန္သြားေတြအဲဒီ့အသားနဲ႕ပဲလုပ္ၾကပါတယ္။ က်န္တဲ့အပင္ေတြကေတာ့ အသိမ်ားတဲ့အပင္ေတြေပါ့။ ခရီးျပန္ဆက္ၾကစို႕ရဲ႕..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-8hum8MazRa4/TvWWy3cH6fI/AAAAAAAAASY/Goyj54bHzjc/s1600/IMG_2732.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://2.bp.blogspot.com/-8hum8MazRa4/TvWWy3cH6fI/AAAAAAAAASY/Goyj54bHzjc/s400/IMG_2732.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ဒါကေတာ့ မုန္တိုင္ဆည္။ မိတၳီလာကန္ရဲ႕ ေရထိမ္းဆည္။ ငယ္ငယ္က ၄တန္းမွာ ဒီဆည္ကို ေလ့လာေရးတေခါက္ ေရာက္ဖူးခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မိေနတာကေတာ့ ဒီဆည္သာ မေဆာက္ျဖစ္ရင္ ႏုန္းေျမေတြနဲ႕ ကန္ဟာ ေကာသြားမယ္တဲ့။ ေနာက္ေရလႊတ္တံခါးက ကိုရီးယားနည္းပညာတဲ့။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-RfbkF6bIqw4/TvWXdJnvX_I/AAAAAAAAASk/nAzFAjAgqPk/s1600/IMG_2741.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-RfbkF6bIqw4/TvWXdJnvX_I/AAAAAAAAASk/nAzFAjAgqPk/s400/IMG_2741.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္ ဘုမသဘမသိနဲ႕ ဆည္ရဲ႕လယ္ေရေသာက္ဧရိယာေတြ၊ သိုေလာင္ပမာဏ ဘာညာ ကိန္းဂဏန္းေတြ ကူးေရးေနမိခဲ့တယ္။ ဆည္ေဘာင္ၾကီးေပၚေလွ်ာက္ၾကေတာ့ ေဘာင္ရဲ႕တဖက္မွာ ေရမ်က္ႏွာျပင္နဲ႕ နီးနီးေလး၊ တျခားတဖက္မွာ ေရလြတ္တဲ့ေျမာင္းရွိတဲ့ ေျမျပင္က ေခ်ာက္ၾကီးပမာ အနက္ၾကီး။ အဲဒီ့တခ်က္ပဲ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အံ့ခမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
<br />
ကေလးဆိုေတာ့ ဒီဘက္က ေလွာင္ထားတဲ့ ေရပမာနေတြ ဘာေတြမသိ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမ့ကို အားပါးတရ ျပန္ေျပာေနခဲ့မိတယ္။ ထူးဆန္းတယ္ အေမရယ္.. ေဘာင္ၾကီးေပၚမွာေလ ဒီဖက္က ေရက ေလ နီးနီးေလး၊ ဟိုဖက္မွာေလ ေခ်ာက္ၾကီးက အနက္ၾကီးပဲလို႕။ အခု ဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ျပန္သတိရလို႕ ျပံဳးမိေနခဲ့ပါတယ္။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-y8hHXsBEfC8/TvWZQY1w8-I/AAAAAAAAASw/IGuCd76ywbQ/s1600/IMG_2744.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-y8hHXsBEfC8/TvWZQY1w8-I/AAAAAAAAASw/IGuCd76ywbQ/s400/IMG_2744.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ခရီးဆက္ရင္း ေခ်ာင္းေလးေတြ ေတြ႕ေတာ့လဲ ခန ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ တျခား သေဘာက်ေသာ ေနရာေလးေတြမွာလဲ ရပ္တာပါပဲ။<br />
ဒါကေတာ့ၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္နားက အဆင္းနားမွာရိုက္ထားတာပါ။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/--vRznnVZZXA/TvWZyvoz4lI/AAAAAAAAAS8/HwCfVS-DjQ0/s1600/IMG_2772.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/--vRznnVZZXA/TvWZyvoz4lI/AAAAAAAAAS8/HwCfVS-DjQ0/s400/IMG_2772.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းေရာက္ေတာ့ လမ္းမွာ ဟိုဟိုဒီဒီနားခဲ့တာမ်ားလို႕ မရပ္ပဲ ေညာင္ဦးကိုဆက္ေမာင္းပါတယ္။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနဲ႕ ပုပၸါးမွလာတဲ့ ဗ်တၱပန္းဆက္လမ္း အဆံုအထိ လမ္းက အေတာ္ၾကမ္းေနတယ္။ ေနကလဲ ျမင့္လာ ေနာက္ျပီးေတာ့ လမ္းကိုလဲ ဂရုစိုက္ရနဲ႕ သိပ္မၾကည့္အားေတာ့ပါဘူး။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-51nJ1Pup-EQ/TvWa3SiyGDI/AAAAAAAAATI/eDVSwYDs5a0/s1600/IMG_2781.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-51nJ1Pup-EQ/TvWa3SiyGDI/AAAAAAAAATI/eDVSwYDs5a0/s400/IMG_2781.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္ ေန႕လည္စာအမွီ ေညာင္ဦးကိုေရာက္လာပါတယ္။ ေနာက္တနာရီေလာက္ေနေတာ့ မႏ ၱေလးမွအဖြဲ႕လဲ ေရာက္လာပါျပီ။ ေန႕လည္ တေရးတေမာအိပ္ျပီးတာနဲ႕ ဘုရားဖူးဖို႕ အသင့္။ လူၾကီး ၇၊ ကေလး ၆၊ ေပါင္း ၁၃ ေရာက္ ဗ်။ း)N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-36154199149397143492011-12-22T19:01:00.002+04:002011-12-23T12:07:35.689+04:00ေပ်ာ္ေသာေန႕...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-l8KnVANf-S0/TvNDUFm5ZxI/AAAAAAAAAQ0/LrGUHvD0XwA/s1600/IMG_3562.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-l8KnVANf-S0/TvNDUFm5ZxI/AAAAAAAAAQ0/LrGUHvD0XwA/s400/IMG_3562.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
အိမ္ျပန္ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာေန႕ေတြ ရက္ေတြပဲ စိတ္ထဲမွာ ထင္ထင္ရွားရွားသိေနမိခဲ့ပါတယ္။ အရင္ေျပာခဲ့သလိုပဲ လျပည့္ဖို႕ ၃ ရက္အလိုတို႕၊ လျပည့္တို႕ ၊ လျပည့္ေက်ာ္တို႕ပဲ ေျပာဆိုသံုးစြဲေနမိပါတယ္။ ျပန္ရမဲ့ ရက္ေတြကို အျမဲ သတိေပးေနတဲ့ ႏို၀င္ဘာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ဆိုတာေတြကို ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ သိမေနခ်င္ခဲ့။ အေမနဲ႕နီးေနတာကလဲ တေၾကာင္းေပါ့။<br />
<br />
<br />
အေမကေတာ့ ငယ္စဥ္ထဲက အသားက် သံုးစြဲလာခဲ့ေတာ့ သူ႕ေမြးေန႕ကိုေတာင္ အဂၤလိပ္ သကၠရာဇ္ ဘယ္လို၊ ဘယ္ေလာက္ဆိုတာ သိျပီးမွတ္သားထားခဲ့ပံုမေပၚ။ အကိုေတြကအစ၊ ကၽြန္ေတာ္အဆံုး သားေတြရဲ႕ ေမြးေန႕အတြက္ ကုသိုလ္လုပ္တာလဲ အျမဲတမ္း ျမန္မာလဆန္း၊ လျပည့္ေက်ာ္ ေမြးရက္ေတြအတိုင္း လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။<br />
<br />
<br />
ဒီေနာက္ပိုင္း တခါတရံ ကၽြန္ေတာ္က အေ၀းမွာ မိသားစုရယ္၊ အေပါင္းအေဖၚေတြနဲ႕ ေမြးေန႕လုပ္ျပီး တပတ္ ၂ ပတ္ေလာက္ေနမွ အကိုက ဖုန္းဆက္ျပီး မေန႕က မင္းရဲ႕ေမြးေန႕မွာ ဘာကုသိုလ္၊ ဘယ္မွာလုပ္ျဖစ္တာ ၀မ္းသာ သာဓုေခၚရေအာင္ အေမက ေျပာခိုင္းလို႕ဆိုျပီး ဖုန္းဆက္လာေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္သတိမထားမိပဲ ျမန္မာလိုေမြးေန႕ဟာ လြန္သြားေလ့ရွိပါတယ္။<br />
<br />
<br />
အခုတခါေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္မွာေနျဖစ္မဲ့အခ်ိန္ထဲမွာ အေမ့ေမြးေန႕က က်ေနပါတယ္။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၇ ရက္ေန႕၊ အသက္ ၈၂ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕။ ၀မ္းသာစြာနဲ႕ အနီးမွာရွိတဲ့ မဟာစည္ သာသနာ့ရိပ္သာမွာ ဘုန္းၾကီးမ်ားအတြက္ ေန႕ဆြမ္းႏွင့္ အခ်ိဳပြဲ၊တရားထိုင္သူေယာဂီေတြရယ္၊ အေမ့ရဲ႕ တရားထိုင္ေဖၚထိုင္ဖက္ေတြရယ္၊ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြရယ္ အတြက္ ေန႕လည္စာ၊ မုန္႕နဲ႕ စားစရာေတြ လွဴျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-UN9SFoCD_m8/TvNEyHnRQ9I/AAAAAAAAARA/XuoLcxgsjxc/s1600/IMG_3681.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-UN9SFoCD_m8/TvNEyHnRQ9I/AAAAAAAAARA/XuoLcxgsjxc/s400/IMG_3681.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ညေရာက္ေတာ့ တအိမ္လံုး ဆိုင္သြားစား၊ ျပီးေတာ့ တျမိဳ႕လံုးမွာရွိတဲ့ အေမဖူးခ်င္တဲ့ဘုရားေတြ၊ တေနရာျပီးတေနရာ လိုက္ပို႕ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ တေန႕လံုး ေပ်ာ္ျပီး ၾကည္ႏူးေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕။ အဲဒီ့ေန႕ဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ သိပ္၀မ္းသာစရာေကာင္းျပီး ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ တေန႕ေပါ့…N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-89920102396593271842011-12-21T19:41:00.003+04:002011-12-21T19:46:50.820+04:00ေစတနာ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-yUUeiIYSM88/TvH7xAapJJI/AAAAAAAAAQQ/BONNJnk6oo8/s1600/IMG_2558.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-yUUeiIYSM88/TvH7xAapJJI/AAAAAAAAAQQ/BONNJnk6oo8/s400/IMG_2558.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
အိမ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က တကယ့္အခ်ိန္ေကာင္းပါပဲ။<br />
<br />
<br />
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ဖို႕ ၃ ရက္ပဲအလို။ ေအးျပီး ၾကည္လင္ေနေသာ ရာသီဥတု။ ေဆာင္းရနံ႕နဲ႕အတူ ေနရာတကာမွာလဲ ကထိန္ပြဲ ၾကီးငယ္ေတြအတြက္ တာစူေနၾကျပီ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အိမ္ ပတ္၀န္းက်င္အိမ္တစုကလဲ ကုသိုလ္စိတ္ေလးေတြ တဖြားဖြား၀င္ေနၾကျပီ။ ဒီတပတ္ ဘာေလးမ်ားလုပ္ျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပို႕၊ အိမ္နီးနားေတြေ၀ရပါ့မလဲဆိုတာ အၾကံထုတ္ေနၾကပါျပီ။<br />
<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္တဲ့ေနမွာပဲ သိပ္မေ၀းလွတဲ့တအိမ္က မုန္႕ဆီေၾကာ္လုပ္ျပီးေ၀တယ္ဗ်။ သိပ္၀မ္းသာမိတာပဲ။ ဘယ္အသက္အရြယ္က ေနာက္ဆံုးစားျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ ေရးေရးေလးေတာင္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့မုန္႕ဗ်။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-QUmNY6q-cSQ/TvH8fs2XRFI/AAAAAAAAAQc/2HO3PPqmS0U/s1600/IMG_2574.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-QUmNY6q-cSQ/TvH8fs2XRFI/AAAAAAAAAQc/2HO3PPqmS0U/s400/IMG_2574.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
လျပည့္ေက်ာ္လာသည္အထိ တအိမ္ျပီးတအိမ္ မုန္႕ဟင္းခါး၊ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ စသည္ျဖင့္ မရိုးရ မတူရေအာင္ လုပ္ျပီးေ၀ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာလဲ အစီအစဥ္တခုရွိပါတယ္။ ရက္ကေလးက နဲနဲ လိုေသးေတာ့ အသာပဲ ေ၀တဲ့မုန္႕ေတြ စားရင္ ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။ အညာတ၀ိုက္မွာေတာ့ ဒီလိုပဲ အိမ္နီးခ်င္းကို ခင္မင္ အေလးထားျပီး စကားလံုးသံုးတာကိုေတာင္ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး လို႕သံုးၾကပါရဲ႕။ <br />
<br />
<br />
တအိမ္နဲ႕တအိမ္ တကယ္လဲ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါတယ္။ ေဘးအိမ္ကဆို ကၽြန္ေတာ့္အေမကို အေတာ္ဂရုစိုက္ၾကပါရဲ႕။ အေမက အသက္အေတာ္ရေနျပီဆိုေတာ့ သူတို႕က အိမ္မွာ ကိုယ့္အိမ္အမွဴ႕ ကိုယ္ျပဳေနရင္းက ေန႕ခင္းေလာက္အထိ အေမ့ကို အိမ္ေရွ႕ အိမ္ေနာက္ မျမင္မိဖူးထင္ရင္ အိမ္ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ ဘာဟင္းခ်က္လဲ ဘာလဲေမးရင္းနဲ႕ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ မာရဲ႕လား ဆိုတာ လာၾကည့္တာ။<br />
<br />
<br />
ကိုယ္မိသားစုနဲ႕ကိုယ္၊ ထို႕အတူ အသိပညာရယ္၊ စီးပြားေရးရယ္၊ ၀သီေလးေတြရယ္ ကြဲၾကေတာ့ အျမင္မွာ တည့္တာရွိ မတည့္တာရွိေပမဲ့ တဦးအေပၚတဦးထားတဲ့ ေစတနာေတြကေတာ့ သိပ္ျမင္သာပါတယ္။ေျပာျပရအံုးမယ္..<br />
<br />
<br />
တမနက္မွာ အိမ္ေရွ႕ကို မီးေသြးလွည္းတစီးေရာက္လာတယ္။ အနီးအနားက ရြာကထင္ပါတယ္။ ႏြားလွည္းေပၚမွာ မီးေသြးတင္ျပီး လမ္းၾကိဳလမ္းၾကား လွည့္ေရာင္းေနတာပါ။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အေမက အျပင္ထြက္ရင္း ဘယ္လိုေရာင္းလဲ ေမးေတာ့ တအိပ္ကို ၂၇၀၀ တဲ့။ မီးေသြးအိတ္အရြယ္က အလတ္စား၊ ဆန္ တတင္းခြဲ၀င္တဲ့အိတ္ကို အျပည့္ထည့္ထားတာ။<br />
<br />
<br />
အေမက ျမင္ေနရတဲ့ အေပၚပိုင္း မီးေသြးကိုၾကည့္ အိတ္ကို ဟိုစမ္းဒီစမ္းလုပ္ျပီး ၂၀၀၀ ရရင္ ၂အိပ္ယူမယ္ဆိုပါတယ္။ ေရာင္းတဲ့သူက မရဘူး နဲနဲထပ္တိုးေပးပါဆို ေတာ့ အေမက “ကြယ္.. အေမလဲ အေမႏိုင္တဲ့ေစ်းေပးတာ.. ” လို႕ ေျပာျပီး အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားတယ္။အေမ့ကို ၾကည့္ရတာ မသိမသာေစာင့္ၾကည့္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ဟိုးအိမ္အေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္အထိ တန္းတန္းမတ္မတ္ကို ျပန္သြားတာ။ <br />
<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္ပဲ အိမ္အေရွ႕မွာ ရွိေနေတာ့တယ္။ လွည္းကို ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္လို႕ မေယာင္မလည္နဲ႕ ေစာင့္ေနေပမဲ့ အေျခအေနက ဘာမွန္းမသိ။ မရိုက္ရဲေသး။ လွည္းမွာ ပါလာတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကလဲ သူတို႕အခ်င္းခ်င္း စကားကို အသံအုပ္အုပ္နဲ႕ေျပာလိုက္ၾက၊ တခါတေလ ရီေနၾကနဲ႕။ အေမလဲ အေမႏိုင္တဲ့ေစ်းေပးတာ ဆိုတဲ့ အေမေျပာခဲ့တဲ့ စကားလဲ သူတို႕ဆီက တစြန္းတစ ၾကားေနရပါတယ္။<br />
<br />
<br />
ေနာက္အေတာ္ၾကာမွ ကဲကဲ..အေမ အိတ္ရွိလား၊ လွည္ရေအာင္.. လို႕ ေျပာသံထြက္လာတယ္။ ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္လဲ အေမ့ကိုေမးမို႕ အိမ္ထဲ၀င္ေတာ့ အေမက မီးေသြးထည့္ေနၾက အိတ္ႏွစ္လံုး အသင့္ကိုင္ျပီး မီးဖိုထဲက ထြက္လာတယ္။ သူက အဲဒီ့သြား အိတ္ရွာေနတာကိုး။<br />
<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္က အိတ္၂လံုး သူတို႕ဆီသြားေပးေတာ့ သူတို႕က အိတ္ဖိုးေပးျပီး အိတ္ပါယူထားလိုက္ပါလားလို႕ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ဘ၀င္မက် ျဖစ္သြားပါတယ္။ လွ်က္တျပက္ ၀င္လာတဲ့အေတြးက အိတ္ေပၚမွာပါ အျမတ္တင္ခ်င္လို႕လားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕။ ဘာလို႕လဲဗ်လို႕ေမးေတာ့ သူတို႕က ဒီအိတ္ေတြက ေဆြးေနျပီတဲ့။ တကယ္လို႕ အိပ္မ၀ယ္ခ်င္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္မွာထားမွာလဲျပပါတဲ့။ သူတို႕ မီးေသြးအိပ္တခါထည္းသယ္လာျပီး ထားမဲ့ေနရာမွာတခါထည္းခ်၊ လွည္မွရမယ္။ ေနရာအေရႊ႕မခံေတာ့ဘူးတဲ့။<br />
<br />
<br />
သက္ေသျပတဲ့အေနနဲ႕ အိတ္အေပၚေထာင့္ကို လက္နဲ႕အသာဆြဲျပတာ အဟုတ္ပဲ အိတ္ကေဆြးေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ အေမက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ျပီး သိမ္းထားခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲမသိ။ အျမင္မွာေကာင္းေနေပမဲ့ တကယ္တမ္းေတာ့ ေဆြးေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိတယ္။ သူတို႕က တကယ္ေတာ့ ေစတနာနဲ႕ ေျပာေနတာပဲ။<br />
<br />
<br />
ဒါေတြၾကားတဲ့ အေမက ေနာက္ထပ္ အိတ္အသစ္ ၂ လံုးထပ္ထုတ္လာေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္။ သူတို႕ မီးေသြးအိတ္ေတြ အိမ္ထဲကူပို႕ေနတုန္း၊ လွည္းမွာလူရွင္းခိုက္ကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ကၽြန္ေတာ္ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ ျပင္ပါတယ္။ ဒါကိုလဲ လွမ္းျမင္ေရာ.. ဓါတ္ပံုရိုက္မလို႕လားဗ်.. ခနေလး ခနေလးဆိုျပီး လွည္းဆီအျမန္လာကာ လွည္းေပၚတက္ျပီး အဆင္သင့္ေစာင့္ေနတယ္။ ဒါနဲက သူပါ ပါတဲ့ ပံု ၂ ပံုေလာက္ပဲ ရိုက္ခြင့္ရခဲ့တယ္။<br />
<br />
<br />
ဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ ရိုးသား၊ ေစတနာပါေသာ မ်က္ႏွာၾကီးက ထင္းထင္းၾကီး...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-fHB2DKlJf-w/TvH9cNEt4CI/AAAAAAAAAQo/f4bidvrFSwY/s1600/IMG_3580.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-fHB2DKlJf-w/TvH9cNEt4CI/AAAAAAAAAQo/f4bidvrFSwY/s400/IMG_3580.JPG" /></a></div>N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-88819919338392345322011-12-17T10:44:00.003+04:002011-12-17T10:51:12.542+04:00အေတြးမ်ားစြာျဖင့္..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-72zyyRmrqcY/TuwyE7UqXAI/AAAAAAAAAO8/bQnQCSMT9BE/s1600/IMG_3495.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-72zyyRmrqcY/TuwyE7UqXAI/AAAAAAAAAO8/bQnQCSMT9BE/s400/IMG_3495.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
ေနာက္တေန႕ေတာ့ မိထၱီလာကို သြားၾကပါတယ္။ <br />
<br />
အေမ့အိမ္အျပန္ခရီးဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကတလွည့္ စိတ္ရဲ႕ ေထာင့္တေနရာက ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးပူရင္း ေပၚလာတတ္တဲ့ ဟိုလိုမျမင္ရပါေစနဲ႕ ဒီလိုမျမင္ရပါေစနဲ႕ဆိုတဲ့ မေမွ်ာ္လင့္မွဴ႕ေတြကတလွည့္ နဲ႕..<br />
အိမ္ကေတာ့ ကြန္ကရစ္ လမ္းအသစ္ကေနသြားၾကည့္ပါ့လားတိုက္တြန္းေပမဲ့ မသြားလို။ သိေန ရင္းႏွီးေနျပီးသား လမ္းပဲ ေကာင္းမည္ထင္သည္။ စိမ္းစိုလွပေနေသာ လမ္း... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-_AoZuX-frvc/Tuwz_jLKb6I/AAAAAAAAAPI/zg2eynffBPw/s1600/IMG_3502.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-_AoZuX-frvc/Tuwz_jLKb6I/AAAAAAAAAPI/zg2eynffBPw/s400/IMG_3502.JPG" /></a></div><br />
<br />
ေက်ာက္ဆည္တ၀ိုက္နဲ႕ ကူမဲအနီးအနားဟာ ဆည္ေရရလို႕ လမ္းေဘးေတြမွာ စပါးခင္းေတြ။ <br />
တလမ္းလံုးလဲ ရင့္မည့္ေနတဲ့ စပါးခင္းေတြရယ္၊ မွည့္လုလု စပါးခင္းေတြရယ္က မ်က္စိတဆံုး။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-m8tbsL-Zrkk/Tuw260pGiVI/AAAAAAAAAPg/_yLb0282nsA/s1600/IMG_3733.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-m8tbsL-Zrkk/Tuw260pGiVI/AAAAAAAAAPg/_yLb0282nsA/s400/IMG_3733.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-P5UDKdd2TEw/Tuw2TAEesyI/AAAAAAAAAPU/4Y4nLRTZvsQ/s1600/IMG_3727.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://1.bp.blogspot.com/-P5UDKdd2TEw/Tuw2TAEesyI/AAAAAAAAAPU/4Y4nLRTZvsQ/s400/IMG_3727.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-lVmqaJBGwPU/Tuw32ozq1yI/AAAAAAAAAPs/Fp-8OK76214/s1600/IMG_3739.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-lVmqaJBGwPU/Tuw32ozq1yI/AAAAAAAAAPs/Fp-8OK76214/s400/IMG_3739.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
တေနရာမွာ ရိတ္ျပီးေတာ့ တဆက္ထည္း ေျခြေလွ႕ျပီးပံုထားတာကိုလဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႕အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္အခါမဲ႕ မိုးသားေတြတက္လာရင္ ရင္ပူလာရေစေသာ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးလုေနျပီေပါ့။ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-IZ7MlDUW8lE/Tuw5GOfolQI/AAAAAAAAAP4/mMX5wNO5j-A/s1600/IMG_3710.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://3.bp.blogspot.com/-IZ7MlDUW8lE/Tuw5GOfolQI/AAAAAAAAAP4/mMX5wNO5j-A/s400/IMG_3710.JPG" /></a></div><br />
<br />
အဲဒီ့ဆည္ေရေသာက္လယ္ေျမေတြလြန္လာေတာ့ ယာေျမေတြ။ ေဆာင္းသီးႏွံေတြစိုက္ဖို႕ ျပင္ေနၾကျပီ။ တေလာက မိုးဆက္တိုက္ရြာထားခဲ့ေတာ့ ထြန္ျပီး ပ်ိဳးၾကဲဖို႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။ ဆႏၵေတြရယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာရယ္နဲ႕ တာစထြက္ၾကျပီ။ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-P8lYijaqP_w/Tuw5oeZQLrI/AAAAAAAAAQE/a0m1el3H-Bs/s1600/IMG_3715.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="600" src="http://4.bp.blogspot.com/-P8lYijaqP_w/Tuw5oeZQLrI/AAAAAAAAAQE/a0m1el3H-Bs/s400/IMG_3715.JPG" /></a></div><br />
<br />
အိမ္ေရာက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုလဲျမင္ေရာ.. အေမ့မ်က္ႏွာက ျပံဳးလို႕.. သူ႕ကုလားထိုင္နံေဘးမွ ခေရပန္းပြင့္ အေၾကြေလးေတြကလဲ ေမႊးလို႕…N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-47229466919900539842011-12-10T13:43:00.008+04:002011-12-12T11:15:26.066+04:00မႏ ၱေလးမွာ..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-0BgXGH8THvw/TuMqmRrQFtI/AAAAAAAAAN8/A7HxrOBNag4/s1600/IMG_2510.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="550" src="http://3.bp.blogspot.com/-0BgXGH8THvw/TuMqmRrQFtI/AAAAAAAAAN8/A7HxrOBNag4/s400/IMG_2510.JPG" /></a></div><br />
<br />
မႏ ၱေလးမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြကေတာ့ သိပ္ထူးျခားလွတယ္ရယ္လို႕မရွိ။ အရင္တုန္းကလိုပဲ နယ္ခံ အိမ္သူ အိမ္သားေတြနဲ႕ တသားထဲ ကိုယ္ေနတတ္သလို၊ ေနခဲ့သလိုပဲ ေန႕ေတြျဖတ္သန္းခဲ့တာေပါ့။ ေျပာစရာတခုကေတာ့ အေ၀းေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ဒီလိုျပန္ေနခ်င္စိတ္ကေလး ျပင္းျပေနခဲ့ေတာ့ အလိုက္အထိုက္နဲ႕ ေန႕ေတြကုန္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ၊ ခံစားႏွစ္သက္စြာ ကုန္ေစခဲ့ပါတယ္လို႕ေတာ့ ေျပာရမွာပါ။ အေတာ့ကို စိတ္ေအးခ်မ္းခဲ့ပါတယ္။<br />
<br />
မနက္ဆို ႏိုးစက္အသံေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ အိပ္ေရး၀ျပီး ႏိုးလာတာကိုက အရသာ။ ၆ နာရီ ခြဲေလာက္ဆို အားလံုး ႏိုးေနၾကျပီ။ စိတ္ၾကည္လင္ေနေစတဲ့ မနက္ခင္းမ်ားပါပဲ။ အိမ္ကအဖြဲ႕ေတြကေတာ့ မနက္စာအျဖစ္ ထမင္းပူပူဆီဆမ္း၊ အေၾကာ္နဲ႕ ပဲျပဳတ္ထြက္၀ယ္ျပီး စားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ၀င္စားျဖစ္တဲ့ရက္မွာ စားေပမဲ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အျပင္ထြက္စားတတ္ၾကပါရဲ႕။ ျပန္ရင္ စားမယ္ဆိုျပီး ေတးထားတဲ့ စားစရာေတြက မနည္းလွ။ အဓိက ျမီးေရွ နဲ႕ မုန္႕တီ <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-AeP5n7Y1YIY/TuMrA7iDuqI/AAAAAAAAAOI/_2TMcKDXLMY/s1600/IMG_2403.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="550" src="http://4.bp.blogspot.com/-AeP5n7Y1YIY/TuMrA7iDuqI/AAAAAAAAAOI/_2TMcKDXLMY/s400/IMG_2403.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-UtsTVkkd82c/TuMsTK1yC0I/AAAAAAAAAOU/dNHM-L99-bM/s1600/IMG_4177.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="550" src="http://4.bp.blogspot.com/-UtsTVkkd82c/TuMsTK1yC0I/AAAAAAAAAOU/dNHM-L99-bM/s400/IMG_4177.JPG" /></a></div><br />
အဲဒီ့ႏွစ္မ်ိဳးထဲက ကၽြန္ေတာ္က မုန္႕တီကို ပိုၾကိဳက္ပါတယ္။ ဇနီးကေတာ့ မႏ ၱေလးသူဆိုေတာ့ ျမီးေရွသမား။ မုန္႕တီကို လတ္တေလာ အၾကိဳက္ဆံုးဆိုင္က ေရႊျပည္မိုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ နဲနဲလွမ္းေပမဲ့ တကူးတက သြားစားၾကပါတယ္။<br />
<br />
သြားရ လာရတာကေတာ့ အေတာ္ဂရုစိုက္ရတယ္။ အရင္ ေက်ာင္းတက္တုန္းက မႏ ၱေလးကလမ္းေတြမွာ စက္ဘီးနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ အေရအတြက္ သိပ္မကြာလွ။ ဆိုင္ကယ္စီးရင္ စက္ဘီးသမားေတြကို အေတာ္ ဂရုစိုက္ ဦးစားေပးၾကပါတယ္။ ဘယ္၊ ညာေကြ႕ေတာ့မယ္ဆို မတိုးမိေအာင္ အခ်က္ျပေကြ႕၊ မီးပြိဳင့္ေတြဆို မီးစိမ္းေပမဲ႕ ဘယ္ေကြ႕မဲ့ စက္ဘီး ဆိုင္ကယ္အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အေျခအေနကိုၾကည့္ ျပီးမွ ထြက္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာေျပာၾကတာက မႏ ၱေလးက မီးပိုင္႕ေတြမွာ စနစ္ထက္ နားလည္မွဴ႕လိုတယ္လို႕ပါ။<br />
<br />
အခုေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ အရမ္းမ်ားေနျပီး နားလည္မွဴ႕လိုတာက မီးပိြဳင့္တင္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ တလမ္းလံုးလိုလုိ ျဖစ္လာပါျပီ။ အေကြ႕ေတြလဲ ဘာမွအခ်က္မျပပဲ ဆတ္ခနဲေကြ႕၊ ကိုယ္႕ေရွ႕ကိုလဲ လမ္းအၾကားကေန ျဖတ္ခနဲ၀င္နဲ႕ အေတာ္သတိထားရပါတယ္။ အားလပ္ရက္ခရီးမွာ ေဘးမထိေအာင္ သတိၾကီးၾကီးနဲ႕ သြားလာေနရတာပါပဲ။ တညက ေရာက္တဲ့အထိမ္းအမွတ္ ၀ိုင္းၾကေတာ့ ေဘာ္ဒါတေယာက္ ၀င္ေခၚရင္း ဒီဆိုင္ကယ္ေလးကို ေတြ႕လို႕ သေဘာက်တာနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္လာပါတယ္။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-8uB-W2Tyrxw/TuMthCrzBDI/AAAAAAAAAOg/x-HYroHiGDM/s1600/IMG_2395.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="550" src="http://1.bp.blogspot.com/-8uB-W2Tyrxw/TuMthCrzBDI/AAAAAAAAAOg/x-HYroHiGDM/s400/IMG_2395.JPG" /></a></div><br />
<br />
အရင္တုန္းက ကာတြန္းထဲက ဆိုင္ကယ္နဲ႕တူတဲ့ Scooter ေလးဆိုျပီး သေဘာက်လို႕ ရိုက္လာတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သြားရင္းလာရင္းနဲ႕ ဒီလိုပဲ Scooter ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား စီးေနၾကတာ ေတြ႕လာပါတယ္။ က်ား၊ မ ၾကီးငယ္မေရြး စီးေနတာေတြ႕လာပါတယ္။ ပံုကလဲ ဓါတ္ပံုထဲကလို ရိုးရိုးပံုသာမက Transformers ဇာတ္လမ္းထဲကလို ခ်က္ခ်င္းစက္ရုပ္ျဖစ္သြားမလိုလုိ ထင္ရတဲ့ ခပ္ဆန္းဆန္း ပံုေတြအထိပါပဲ။<br />
<br />
ေနာက္တေန႕ Perfect မဂၢဇင္းကို အပ်င္းေျပ ဟိုဖတ္ဒီဖတ္လုပ္ရင္းနဲ႕ ကုန္ပစၥည္း မိတ္ဆက္သေဘာမ်ိဳး ေရးထားတဲ့ စာတပုဒ္ေတြ႕မွ ဇာတ္ရည္လည္ပါေတာ့တယ္။ အရင္တုန္းက Scooter ဆိုရင္ မိန္းမစီးပဲလို႕နားလည္ထားမိခဲ့လို႕ နေ၀တိမ္ေတာင္ျဖစ္ေနခဲ့မိတာပါ။ ႏို၀င္ဘာလထုတ္မွာ စာေရးသူက ၀ိုင္းပါ။ အခုလို ေရးျဖစ္လိမ့္မယ္ မထင္မိခဲ့လို ခ်ေရးျပီး မွတ္မလာခဲ့မိ။ မွတ္မိေနသမွ်ကေတာ့..<br />
<br />
လွ်ပ္စစ္ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ Environment Friendly ေပါ့ဗ်ာ။ ထံုးစံအတိုင္း တရုတ္ႏိုင္ငံမွ အထိက တင္သြင္းလာပါတယ္။ ဘာနဲ႕ ဆြဲေဆာင္ျပီးတြက္ျပထားလဲဆိုရင္ တကယ္လို႕ အင္ဂ်င္နဲ႕ဆိုင္ကယ္ စီးမယ္ဆိုရင္ မူလ ၀ယ္တဲ့ ေစ်းကိုဖယ္ထား စီးရင္းနဲ႕ တႏွစ္တာသြားရင္းလာရင္းကုန္တဲ့ ဆီမွာ သံုးရတဲ့ပိုက္ဆံက ဒီေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို ၀ယ္ျပီးစီးရင္ အားသြင္းလို႕ ကုန္က်တဲ့ မီတာခပါအပါအ၀င္ ဆိုင္ကယ္၀ယ္တဲ့ အရင္းပါေၾကတယ္တဲ့။ အေျခခံထားျပီး တြက္ျပသြားတာကေတာ့ ဒီလွ်ပ္စစ္ဆိုင္ကယ္၊ ျပန္းမွ် မိုင္၃၀ စီးရင္ တခါအားျပန္သြင္းရမယ္။ သြင္းလွ်င္ မီတာခ ၂ ယူနစ္ စာက်မယ္။ တယူနစ္ကို ၂၅ က်ပ္နဲ႕တြက္တယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီမိုင္သံုးဆယ္ကို သံုးစြဲမဲ့ ဓါတ္ဆီ အျပင္ေပါက္ေစ်းကေန ႏုတ္ျပီးတြက္ျပတာပါ။ ဘက္ထရီက တႏွစ္ေနရင္ ဆားဗစ္ျပန္လုပ္ေပးမယ္ဆိုပါတယ္။ Maintenance free အမ်ိဳးအစား ( ျပည္တြင္းမွာေတာ့ အိုးေျခာက္ လို႕ေခၚပါတယ္ )။<br />
<br />
<br />
အဲဒီ့စာထဲမွာေတာ့မပါပါဘူး၊ စဥ္းစားၾကည့္တာပါ။ ၂ ယူနစ္ဆိုေတာ့ ဆိုပါေတာ့ ၁၀၀၀ ၀ပ္သံုးျပီးျဖည့္တယ္ဆို အားသြင္းခ်ိန္ ၂ နာရီ။ ဘက္ထရီက ၾကာလာရင္ေတာ့ အခ်ိန္ပိုလိုလာမည္။ တခါအားျဖည့္ျပီးရင္ ၀ပ္ဆိုက္ဒ္တခုရဲ႕ အဆိုအရ စီးခ်ိန္ ၄ နာရီကေန ၆ နာရီအထိ ခံတယ္တဲ့။ အခုတေလာ မႏ ၱေလးမွာ ရပ္ကြက္တိုင္း ထရန္စေဖၚမာေတြ လိုက္တပ္ေနျပီး မီးအားကလဲ ေကာင္းေနပါရဲ႕။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလို ဆိုင္ကယ္ေတြ အေတြ႕ရမ်ားလာသည္ထင္ပါသည္။<br />
<br />
<br />
ျပန္ဆက္ရရင္ အခုနက ေရးခဲ့သလိုပါပဲ ေရာက္စညမွာ အထိမ္းအမွတ္၀ိုင္းေတာ့ လြမ္းေမာခဲ့ရတဲ့ မႏ ၱေလးက အကင္ကို ကိုယ္စားခ်င္ရာမွာျပီး၊ ျပန္ေရာက္မွသာ ဆံုခြင့္ရတဲ့ စည္ေလးရယ္နဲ႕ ညဥ့္ေတာင္ အေတာ္နက္သြားေရာ.. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-7RzpoKnJiWw/TuMuIJqggqI/AAAAAAAAAOs/JCySmDiCuNk/s1600/IMG_2398.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="267" width="400" src="http://2.bp.blogspot.com/-7RzpoKnJiWw/TuMuIJqggqI/AAAAAAAAAOs/JCySmDiCuNk/s400/IMG_2398.JPG" /></a></div>N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-147387698113894481.post-25086979871005286732011-12-08T20:07:00.003+04:002011-12-14T20:42:51.185+04:00လူလည္ေလး...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/--6D-tRewdsM/TuDdKXllupI/AAAAAAAAANw/ZshaRbmrQOg/s1600/190588_188136294561352_100000949490076_433804_2161958_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="500" src="http://1.bp.blogspot.com/--6D-tRewdsM/TuDdKXllupI/AAAAAAAAANw/ZshaRbmrQOg/s400/190588_188136294561352_100000949490076_433804_2161958_n.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ တက္ၾကြေနသူေတြထဲမွာ သားကလဲ သူ႕အထြာေလးနဲ႕သူ ပါေနပါတယ္။<br />
အရင္တခါ ၂ ႏွစ္သားက မႏ ၱေလးကိုတခါျပန္ပါတယ္။ အိမ္မွာ သူ ၾကာၾကာေနခဲ့ရေတာ့ အတူေန ၀မ္းကြဲ အကိုနဲ႕အမကို သူ သိပ္သံေယာဇဥ္ တြယ္သြားပါတယ္။ <br />
<br />
အဲဒီ့ေနာက္ ဒူဘိုင္းကို သူျပန္ေရာက္စ အခ်ိန္တုန္းက ဆိုပါလွ်င္ သနားစရာ။ အခန္းထဲမွာ တေယာက္ထဲ ကစားေနစဥ္ တံခါးဖြင့္လိုက္လို႕ ေအာက္က ကေလးေတြရဲ႕ အသံမ်ားၾကားရလွ်င္ မ်က္ႏွာေလး ၀င္းသြားျပီး ကိုကိုအိမ္ေပၚတက္ခဲ့ေလ..၊ ညီေလးအိမ္ေပၚမွာေလ..လို႕ ေအာ္ရွာပါတယ္။ အခုဒီအျပန္ခရီးကို သူကမွတ္မိေနေတာ့ ကိုိကုိတို႕ဆီသြားေနတာေနာ္၊ မမ တို႕ဆီသြားေနတာေနာ္လို႕ မၾကာခန တိုင္တည္ေနေလ့ရွိပါတယ္။ အခု ကားေပၚေရာက္ေတာ့လဲ ထံုးစံအတိုင္း ေပ်ာ္ေနတဲ့အသံေလးနဲ႕ တတြတ္တြတ္ေမးေနတုန္းပါပဲ။<br />
<br />
အိမ္က ထိုင္ခံုၾကိဳျဖတ္ေပးထားျပီး သူတို႕စီစဥ္ေပးထားတာက ႏွစ္ေယာက္ခံုရယ္၊ အဲဒီ့ေနာက္ကခံုရယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႕သားအမိႏွစ္ေယာက္က အေရွ႕က၊ ကၽြန္ေတာ္က အေနာက္ကခံု။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္လိုက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္သား စကားေျပာလိုက္နဲ႕၊ ေနာက္ေတာ့ သားက တေျဖးေျဖးအိပ္ခ်င္လာတယ္။ ငိုက္ျမည္းေနတဲ့သူ႕ကို အေမျဖစ္သူက ႏွဖူးေလးသပ္ရင္း .. အိပ္အိပ္သားေရ၊ အိပ္ျပီးႏိုးတာနဲ႕ မမတို႕နဲ႕ေတြ႕ရမွာ လို႕ေျပာပါတယ္။ အိပ္ျဖစ္ေအာင္အိပ္ဖို႕ တြန္းအားေပးတဲ့သေဘာေပါ့။ ဒီစကားက အေတာ္တာသြားပါတယ္။<br />
<br />
စင္းေနတဲ့မ်က္လံုး ဖ်ပ္ခနဲပြင့္လာျပီး၊ ကိုကိုနဲ႕ မမနဲ႕ ေတြ႕ရမွာေနာ္လို႕ အားတက္သေရာေမးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တီဗီအသံေၾကာင့္ ျပန္ထိုင္၊ ေဆာ့လိုက္ စကားေျပာလိုက္ လုပ္ပါတယ္။ ၾကာလာရင္ျပန္ငိုက္၊ အိပ္ေပ်ာ္လုလုအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သူျပန္သတိရျပီး အိပ္ျပီးရင္ ျပန္ေတြ႕ရေတာ့မွာေနာ္ေမးကာ ျပန္တက္ၾကြ၊ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနပါေတာ့တယ္။ ၾကာေတာ့ သူ႕အေမနဲ႕ သူနဲ႕ မတည့္ခ်င္ေတာ့။<br />
<br />
ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ကားမီးေရာင္နဲ႕ မိုင္တိုင္ေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့ နားမည့္ေနရာႏွင့္ သိပ္မေ၀းလွေတာ့။ မိုင္၉၀ ေက်ာ္ေနျပီ။ ေဘးကတေယာက္ကလဲ အိပ္ေမာက်ေနျပီ။ ဒါနဲ႕ သားကိုေနာက္ခံုဆီေခၚ၊ ရင္ခြင္ေပၚတင္ထားျပီး တက္ၾကြေနတဲ့သားကို စကားေတြ ေျပာခိုင္းေတာ့တာပါပဲ။ ဘယ္လိုကစားမွာလဲ၊ ကိုကိုနဲ႕အရုပ္ဆိုင္တူတူသြားမွာလား၊ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ သူ႕ကို အားရေက်နပ္သြားတဲ့အထိ တခုျပီးတခုေမး သားကလဲ သူသိသေလာက္ မွတ္မိသေလာက္ အားပါးတရေျဖ၊ သူ႕အသံေလး က်ယ္လာရင္ ေဘးကအိပ္ေနသူ အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ ရွဳးတိုးတိုးလုပ္နဲ႕ ကားနားတဲ့ေနရာအထိပါပဲ။<br />
<br />
ကားနားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ကို ဗိုက္ကေလး တင္းေနေအာင္ ေကၽြးလိုက္ေတာ့ ကားျပန္ထြက္ ျပီးမၾကာခင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ တီဗီျပေနတာကလဲျပီးျပီဆိုေတာ့ သူအေႏွာက္အယွက္မရွိ အိပ္လို႕ရသြားတာလဲပါပါမယ္။ မႏ ၱေလးေရာက္မွပဲ သူႏိုးပါေတာ့တယ္။<br />
<br />
တကယ္ေတာ့ သားဟာ တလမ္းလံုး တခ်က္မွ မငိုခဲ့၊ ဂ်ီမက်ခဲ့၊ သေဘာေကာင္းစြာပဲ လိုက္လာခဲ့တာပါ။ သူလိမၼာလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အေတာ္သက္သာခဲ့ရတာပါပဲ။ အဲ.. မႏ ၱေလးေရာက္ေတာ့ ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ လိမၼာသြားေရာ။<br />
<br />
အကိုနဲ႕ေဆာ့လိုက္ အမနဲ႕ေဆာ့လိုက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕အနားမကပ္တဲ့အျပင္ အေခၚေတာင္မခံေတာ့။ တခါတေလ စိတ္လိုလက္ရရွိလို႕ သားသားေရ ေဖၾကီးဆီလာပါအံုးဆိုရင္ေတာင္ မလာပဲ ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ ေခၚဘူး၊ ခ်စ္ဘူးလို႕ေျပာပါတယ္။<br />
<br />
အရင္က ေခါက္ဆြဲဆိုရင္ သူ႕ဘာသူ ေကာင္းေကာင္းစားျပီး ထမင္းေကၽြးလွ်င္ ယီးေလးဆြဲျပီး အၾကာၾကီးစားတတ္တဲ့သူ။ အခုေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္ မွာသူ႕ထမင္းပန္းကန္ဆြဲ သူ႕အန္တီဆီသြား တီတီေကၽြးေပးပါဆိုျပီး ရင္ခြင္ေပၚတက္ထိုင္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အိမ္ကအဖြဲ႕ေတြကလဲ ခ်စ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အျပင္ထြက္မယ္ဆိုမွ ယီးတီးယားတားနဲ႕ အနားကပ္ပါတယ္။<br />
<br />
ဒီလူလည္ေလးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မႏ ၱေလးမွာ အေတာ္အနားရပါတယ္။N/Ahttp://www.blogger.com/profile/09528677691053490694noreply@blogger.com6